بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

رنجهای بزرگ، احساسات مربوط به رنجهای کوچکتر را از بین می‌برند.

هرچه دلبستگیهای انسان بیشتر باشد، زندگی برای او سخت‌تر و رنجی که برای جدا شدن از آن دلبستگیها می‌برد، بسیار شدیدتر می‌شود. شوپنهاور و بودا هر دو باور دارند که انسان باید خود را از دلبستگیها جدا کند و...

دارایی درونی انسان، هرچه بیشتر باشد، از سایر افراد، کمتر می‌خواهد.

«کامل زندگی کن»؛ «در زمان مناسب بمیر»!

«انسانها همچون گوسفندانی محسوب می‌شوند که در کشتزار، زیر نگاه قصابی که آنها را به نوبت برمی‌گزیند، جست و خیز می‌کنند. ما به عنوان کودکانی مشتاق در انتظار آغاز نمایش، در تماشاخانه نشسته‌ایم و خوشبختانه نمی‌دانیم چه مصیبتی قرار است بر ما نازل شود. ما دریانوردانی محسوب می‌شویم که کشتیهای خود را با شور و شوق به گونه‌ای هدایت می‌کنیم که از برخورد با صخره و گرداب، اجتناب کنیم، ولی مستقیم و بدون اشتباه، به سوی کشتی‌شکستگی و غرق مصیبت‌بار نهایی، پیش می‌رویم. »

ما با علاقه زیاد و نگرانی فراوان، تا حدی که می‌توانیم، به زندگی ادامه می‌دهیم، درست به همان شیوه دمیدن بر حباب صابون، در حالی که تردیدی نداریم سرانجام خواهد ترکید.

زیستن در ناامیدی به بهانه فانی بودن زندگی، یا به بهانه اینکه هدف درونی والاتری وجود ندارد، ناسپاسی ناشی از بی‌خردی است.

ما نه تنها طعم مرگ را در خواب و دوره‌های فاقد هشیاری احساس می‌کنیم، بلکه پیش از ورود به دنیای هستی، از ابدیت نیستی گذشته‌ایم.

بیاموزد که در ازای هر «بله» باید یک «نه» هم باشد.

«زندگی همین بود؟ پس یک بار دیگر! »

مادر سلامت و امنیت، بی‌اعتمادی است.

معمولاً انسان در ساعت سه بامداد، از به یاد آوردن هر رویدادی، ناراحت می‌شود.

گل پاسخ داد: ابله! گمان می‌کنی شکوفا شدن من، برای دیده شدن است؟ من برای خود می‌شکفم، و نه برای سایر افراد. شکوفایی، مرا خوشحال می‌کند. منشاء شادی من، در وجود و در شکوفایی خودم است!

مدت زمانی را که صرف شکار زنها هدر داده، اگر متمرکز بر تحصیل علم می‌کرده، می‌توانسته است در فلسفه، زبان ماندارین چینی، و فیزیک فضایی، دکترا بگیرد.

ما با علاقه زیاد و نگرانی فراوان، تا حدی که می‌توانیم، به زندگی ادامه می‌دهیم، درست به همان شیوه دمیدن بر حباب صابون، در حالی که تردیدی نداریم سرانجام خواهد ترکید.

از کتاب نیچه، به نام چنین گفت زرتشت، بیشتر از همه دوست داشت: «باید در درون انسان، آشوبی پدید آید، تا ستاره‌ای رقصان از او زاییده شود! »

هیچ عضوی از بدن ما نمی‌تواند از چنگال سالخوردگی بگریزد.

زندگی شاد، غیرممکن است؛ بهترین کار، این است که انسان بتواند زندگی قهرمانانه داشته باشد.

«عطش شهرت، آخرین هوسی است که توسط افراد خردمند، کنار گذاشته می‌شود. »

نه. دانش محدود است، ولی حماقت، هیچ حد و مرزی ندارد!