بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

باور داشت که ازدواج دیرهنگام، همچون وضعیت انسانی است که سه‌چهارم مسیری را پیموده باشد و سپس تصمیم بگیرد بلیتی به بهای پیمودن همه مسیر، برای طی کردن یک‌چهارم باقیمانده، بخرد.

مردان در دوران جوانی ازدواج می‌کنند و درسالخوردگی بهای گزافی برای این اقدام می‌پردازند، چون متوجه می‌شوند همسری مجنون، لجباز، و عصبی دارند

اغلب مردان فریب ظاهر زنان را می‌خورند و پلیدی آنها را نمی‌بینند. مردان در دوران جوانی ازدواج می‌کنند و درسالخوردگی بهای گزافی برای این اقدام می‌پردازند، چون متوجه می‌شوند همسری مجنون، لجباز، و عصبی دارند

آرتور فردی فاقد ظرافت طبع، جذابیت، شور زندگی، و اغواگری، همواره خود را نیازمند کمک و اندرز آنتیم می‌دانست. به اندازه‌ای از سوی زنان رانده شد که در نهایت تمایلات جنسی را نوعی تحقیر به حساب آورد و از اینکه گاهی اسیر آن تمایلات می‌شد، نفرت داشت.

مشاهده دنیا از سردیگر تلسکوپ

در سفرنامه، توانایی زودرس و استثنایی او را در فاصله گرفتن، برای مشاهده مناظر از چشم‌اندازی ابدی و کیهانی می‌توان دید

غیرانسانی این است که اجازه بدهم ارزشهای من با نظرات افراد بی‌اهمیت و کم‌عقل، همچون چوب‌پنبه‌ای سبک در آب، بالا و پایین برود.

‫ «در مقابل همه بی‌خردیها، کاستیها و پلیدیهای انسانی، باید گذشت نشان دهیم و به یاد داشته باشیم که آنچه می‌بینیم، در واقع همان بی‌خردیها، کاستیها و پلیدیهای خود ما محسوب می‌شود، زیرا این کاستیها در ذات انسان وجود دارد و ما نیز به آن تعلق، و آن را در درون خویش، نهفته داریم. نباید از سایر افراد، تنها به دلیل دارا بودن چنین پلیدیهایی، به این بهانه آزرده شویم که هنوز در ما پدیدار نشده‌اند. »

۲ـ رنج، تحمل دلبستگیهای متعدد به اجسام، عقاید، افراد، و زنده ماندن است. ۳ـ ترک آرزوها، دلبستگیها و خویشتن، درمان رنج است.

«... قلم، به خلق نوشته‌ای جاودان، قادر نیست، مگر اینکه، در سرشت شب، فرو برده شود... »

هرگز واقعا لذت زمان حال را احساس نکرده بود و نمی‌دانست لحظه چیست. هرگز به خود نمی‌گفت: «همین لحظه! اکنون! امروز! همین را می‌خواهم. همین پدیده، تبدیل به زمان خوش گذشته می‌شود. می‌خواهم در همین لحظه باشم و در همین لحظه، ریشه بگیرم. »

«همه مدت عمر به شدت احساس تنهایی کرده‌ام و همواره از ژرفای وجود، آه برکشیده‌ام و فریاد برآورده‌ام که انسانهایی به من هدیه شود، ولی دریغ از یک انسان. هرچند در انزوا مانده‌ام، ولی با صداقت و شرافت، اعلام می‌دارم که تقصیر از من نبوده، زیرا از هیچ انسانی که واقعی باشد، نه دوری گزیده‌ام و نه روی گردانده‌ام. »

اگر رازی را نهفته نگه‌دارم، زندانی من می‌شود؛ اگر افشا کنم، من زندانی آن می‌شوم.

رنجهای بزرگ، احساسات مربوط به رنجهای کوچکتر را از بین می‌برند. برعکس، در غیبت رنجهای بزرگ، حتی کوچکترین دردسر و مزاحمت، عذابی بزرگ همراه دارد.

«زندگی همین بود؟ پس یک بار دیگر!

اگر به جزئیات زندگی نگاهی بیندازیم، آنها را بسیار مضحک می‌یابیم. همچون قطره‌ای از آب که زیر میکروسکوپ قرار گیرد، هر جزء آن انباشته از موجودات تک‌یاخته است، و ما به حرکات مشتاقانه و نبرد آنها با هم، می‌خندیدیم. چنین فعالیت وحشتناکی، چه در این نمونه، چه در زمان کوتاهی از زندگی انسان، تأثیری مضحک ایجاد خواهد کرد.

اغلب اوقات، انسان عاشق کسی می‌شود که منطق، اجتناب از او را توصیه می‌کند،

سارتر نیز در زندگینامه خود می‌نویسد از اینکه سنگینی بار مسؤولیت تأمین رضایت پدر را بر عهده ندارد. احساس سبکی و رهایی می‌کند.

چگونه آرتور شوپنهاور به لباس تاجر درآمد هرگاه به فردی دارای تواناییهای ذهنی نادر و والا، حرفه‌ای نامناسب واگذار شود، همچون ظرفی ارزشمند و تزیین‌شده با نقشهایی زیبا و بکر است که از آن به جای دیگ در آشپزخانه استفاده می‌کنند.

شاید بپرسید ارتباط این موضوع با فلسفه و سخنرانی امروز، چیست؟ همان‌طور که پیشتر اشاره کردم، گاهی از موضوع اصلی دور می‌شوم تا بتوانم با شور و شوق بیشتری به آن بازگردم...