بریده‌هایی از کتاب چهار میثاق

«خود حقیقی ما عشق خالص و نور خالص است.»

بهترین راه برای گفتنِ «خدایا، دوستت دارم» این است که زندگی کنیم و بیشترین تلاشمان را بکنیم.

بهترین راه برای گفتنِ «خدایا، دوستت دارم» این است که زندگی کنیم و بیشترین تلاشمان را بکنیم.

شفا در راه است، و فقط مسئله زمان مطرح است تا امور بر وفق مراد شما شود.

خودآزاری نتیجه طردکردن خویشتن است، و طردکردن خویشتن نتیجه داشتن تصویری از کمال است که هرگز نمی‌توانیم به آن دست یابیم. تصویر ما از کمال دلیل طردشدن ما از جانب خودمان است؛ به دلیل وجود آن است که نمی‌توانیم خود را همان‌گونه که هستیم بپذیریم، و به همین دلیل هم دیگران را آن طور که هستند نمی‌پذیریم.

هر انسانی یک جادوگر است؛ ما می‌توانیم با کلام خویش طلسمی را به گردنی بیاویزیم و یا طلسمی را باطل کنیم

همه افسونی که شما در اختیار دارید، مبتنی بر کلام است. کلام شما افسون خالص است، و استفاده غلط از آن جادوی سیاه.

کلام، بسته به این که چگونه مورد استفاده قرار گیرد، ممکن است شما را آزاد سازد و یا شما را از آنچه اکنون هستید بیشتر در بند کند.

کلام شما قدرتی است که برای آفرینش در دست دارید. کلام موهبتی است که مستقیمآ از سوی خداوند به شما داده شده است.

هر بار که شما توافقی را می‌شکنید، همه اقتداری که برای خلق و تداوم آن مصرف می‌کردید، به شما بازمی‌گردد.

آتش محصول عواطفی است که از ترس ناشی می‌شوند. ما هرگاه احساساتی مثل خشم، حسادت، حسرت یا نفرت را تجربه می‌کنیم، می‌بینیم که آتشی در درونمان می‌سوزد.

بهشت هم مانند دوزخ در درون ذهن ما جای دارد. آن‌جا مکانی است برای شادی، برای مسرت، مکانی که در آن آزادیم دوست داشته باشیم و واقعآ خودمان باشیم. ما می‌توانیم در همین زندگی به بهشت دست یابیم؛ نیازی نیست صبر کنیم تا پس از مرگ به آن‌جا برویم.

مذاهب می‌گویند که دوزخ مکانی است برای مجازات، مکانی که در آن ترس، درد و رنج هست، جایی که انسان‌ها را می‌سوزانند. آتش محصول عواطفی است که از ترس ناشی می‌شوند. ما هرگاه احساساتی مثل خشم، حسادت، حسرت یا نفرت را تجربه می‌کنیم، می‌بینیم که آتشی در درونمان می‌سوزد. ما در رویای دوزخ زندگی می‌کنیم.

شما نوجوانانی را می‌بینید که مواد مخدر مصرف می‌کنند، فقط به این دلیل که نوجوانان دیگری که در اطرافشان هستند، آنها را طرد نکنند. آنها آگاه نیستند که مشکل اصلی ایشان این است که خودشان خود را نمی‌پذیرند.

ترس از طرد شدن تبدیل به ترس از مطلوب نبودن شد. سرانجام ما به کسی تبدیل شدیم که در حقیقت نیستیم. تبدیل به رونوشتی شدیم از باورهای مادر، پدر، جامعه و مذهب.

تفاوت عمده بین جنگجو و قربانی در این است که قربانی سرکوب می‌کند، اما جنگجو مهار می‌کند، خویشتنداری می‌کند.

مشکل بیشتر افراد این است که مهار عواطف خویش را از دست می‌دهند.

وقتی شما از گذشته صرف‌نظر می‌کنید و از آن دست می‌کشید، به خود اجازه می‌دهید که در لحظه اکنون کاملا زندگی کنید. گذشته را رها کردن به معنای داشتن توان لذت‌بردن از رویایی است که هم‌اکنون دارد تحقق می‌یابد.

عمل یعنی سرشار زندگی‌کردن. عمل‌نکردن طریقی است برای نفی زندگی، برای انکار زندگی. عمل‌نکردن یعنی این‌که سال‌های سال هر روز مقابل تلویزیون بنشینید چون می‌ترسید خطر ابراز وجود را به جان بخرید.

اگر کسی رفتارش با شما برمبنای عشق و احترام نباشد، موهبتی است که چنین کسی از شما فاصله بگیرد. اگر این شخص فاصله نگرفت، شما مسلمآ چندین سال دیگر هم در کنار او رنج خواهید برد. جدا شدن ممکن است برای مدت کوتاهی آزاردهنده باشد، اما سرانجام قلب شما شفا می‌یابد.