بریده‌هایی از کتاب حرف بزن

بعضی از معلم‌ها شایعه کرده‌اند که آقای فریمن عقلش را از دست داده. من فکر می‌کنم او عاقل‌ترین آدمی است که می‌شناسم.

بعضی‌وقت‌ها فکر می‌کنم دبیرستان یک‌جور بیگاری طولانی است. اگر آن‌قدر سرسخت باشی که از آن جان به در ببری، به تو اجازه می‌دهند که بزرگسال شوی.

فکر می‌کردم "ژن‌هایم" را هم مثل "جین‌هایم" از افرتز می‌گیرم. ها ها، شوخی زیست‌شناسانه!

اگر "آلیس در سرزمین عجایب" الان نوشته شده بود، شرط می‌بندم به جای یک کیک کوچک، یک ظرف خیلی بزرگ سیب‌زمینی سرخ‌کرده سفارش می‌داد که رویش نوشته بود: «من را بخور.»

از زمستان متنفرم. خیلی زود شروع می‌شود و خیلی دیر تمام. هیچ‌کس این را دوست ندارد. اصلاً چرا کسی باید اینجا بماند؟

وقتی آدم‌ها برون‌ریزی نکنند، اعضای بدن‌شان یکی یکی شروع می‌کند به مردن.

در دورهٔ راهنمایی نخ دندان کشیدن با سیم خاردار راحت‌تر از پذیرفتن این است که از یک نفر خوش‌تان آمده.

برای اینکه به کسی بگویید دوستش دارید، باید از چند تا واسطه بین دوستان‌تان استفاده می‌کردید؛ مثلاً می‌گفتید: «جنت به من گفت که بهت بگویم استیون بهش گفته که دوگی می‌گفته کاروم داشته با آپریلحرف می‌زده و یک‌جورهایی اشاره کرده که مارکبرادر سارا دوستی به اسم تونی دارد که احتمالاً از تو خوشش می‌آید. حالا می‌خواهی چه کار کنی؟»

از آخرین باری که خورشید را دیدم، مدت‌ها می‌گذرد؛ اصلاً یادم نیست کی.

بدون اینکه یک کلمه حرف بزند، یک میلیون کلمه حرف زده.

شاید این تصورات بیش از اندازه بزرگ باشد، اما تو آن‌قدر مهم هستی که چنین تصوری بکنی

آقای فریمن آه می‌کشد: «تخیل کردن بلد نیستید. چند سال‌تان است؟ سیزده؟ چهارده؟ از همین حالا اجازه داده‌اید پدرِ خلاقیت‌تان را در بیاورند!

فکر کنم سر و کله زدن با شیطانی که می‌شناسی، بهتر از خرابکار و جنگجویی باشد که نمی‌شناسی.

همهٔ مزخرفاتی که در تلویزیون دربارهٔ ارتباط برقرار کردن و ابراز احساسات می‌شنوی، دروغ است. هیچ‌کس واقعاً نمی‌خواهد چیزی را که باید بگویی، بشنود.

«هنر بدون احساسات مثل کیک شکلاتی بدون شکر است. باعث می‌شود که بالا بیاورید.»

وقتی آدم‌ها برون‌ریزی نکنند، اعضای بدن‌شان یکی یکی شروع می‌کند به مردن.

فکر کنم سر و کله زدن با شیطانی که می‌شناسی، بهتر از خرابکار و جنگجویی باشد که نمی‌شناسی.

همهٔ مزخرفاتی که در تلویزیون دربارهٔ ارتباط برقرار کردن و ابراز احساسات می‌شنوی، دروغ است. هیچ‌کس واقعاً نمی‌خواهد چیزی را که باید بگویی، بشنود.

تا وقتی به خاطر خودت حرف نزدی، انتظار تغییر نداشته باش.

«اما تو کل داستان را اشتباه برداشت کرده‌ای. همهٔ بحث زنان خواهان حق رأی، دربارهٔ حرف زدن بود؛ فریاد کشیدن برای گرفتن حق و حقوق‌شان. مسئله اینجاست که تو نمی‌توانی حرف بزنی تا حق ساکت بودن را برای خودت بگیری. با این کارت اجازه می‌دهی که آدم بدها برنده شوند. اگر زنان خواهان حق رأی هم همین کار را کرده بودند، زن‌ها هنوز هم نمی‌توانستند رأی بدهند.»