بریده‌هایی از کتاب آرزوهای بزرگ

انگار در زندگی، بدترين پستی‌ها به‌خاطر كسانی از ما ظاهر می‌شود كه به‌هيچ‌وجه برای‌شان ارزشی قايل نيستيم و مورد نفرت‌مان هستند.

اين نخستين تجربه‌ی من از ديدن نيروی اعجاب‌برانگيز پول بود و ديدم كه چه‌گونه درون شاگرد خياط را درهم شكست و غرورش را درهم ريخت.

وقتی به دفتر وكالت می‌رم، كلبه رو به كلی فراموش می‌كنم و وقتی هم به خونه ميام، دفتر وكالت رو از ياد می‌برم

«كوچك‌ترين مدركی وجود نداره، پيپ. هرگز براساس ظاهر آدم‌ها داوری نكن. همه‌چيزو با مدرك و شاهد و سند بپذير. اين قانون طلايی ماست.»

ممكنه آدمو فريب بدند، اموالش رو بدُزند و يا حتا اونو بكُشند؛ اما هر جای ديگه هم كه فكرشو بكنی، آدم‌هايی هستند كه از اين‌جور كارها كنند.

مطمئن باش كه اگه نتونم غير از اين وضعی كه الآن تو اون هستم، طور ديگه‌يی زندگی كنم، هرگز روی سعادت و نيكبختی رو نمی‌بينم و برای هميشه احساس بدبختی می‌كنم.

اگه نتونی خودتو از راه درست از جماعت مردم عامی بيرون بياری، مطمئن باش كه از راه كج هم نمی‌تونی؛ پس پيپ، ديگه چنين دروغ‌هايی به‌هم نباف. با شرافت و صداقت زندگی كن تا بتونی با خيال راحت بميری.

كسی كه روزگاری برای آدم يه هم‌نشين خوب به‌حساب می‌اومد، در روزگار ديگه‌يی ممكنه ديگه هم‌نشين خوبی نباشه.

«آه، ای مرغ، زمانی كه جوجه‌ی تازه پَردرآورده‌ای بودی، شايد هرگز به اين‌كه در آينده چه چيزی در انتظارته، فكر نمی‌كردی؛ هيچ‌گاه گمان نمی‌بردی كه تقدير چنين برات رقم زده كه در زير اين سقف فقيرانه، برای تغيير ذائقه‌ی كسی... آقا اين تمثيل را بر من ببخشيد.» اين را گفت و دوباره از جا بلند شد و گفت: «اجازه می‌فرماييد، آقا...؟»

آقای جگرز گفت: «اگه به من دستور داده باشند كه برای سپاسگزاری از شما هديه‌ای به شما بدم، چی؟» «جو» پرسيد: «سپاسگزاری برای چی؟» ــ برای اين‌كه كارآموزتون رو از دست می‌ديد. «جو» با مهربانی مادرانه‌ای دست روی شانه‌ام نهاد و من از همان موقع «جو» را هم‌چون پهلوان مهربانی يافتم كه در وجودش قدرت و مهربانی را باهم دارد؛ هم‌چنين در عين‌حال كه می‌تواند صورت مردی را با قدرتش در هم بشكند، قادر است با مهربانی صورت كودكی را نوازش كند.