بریده‌هایی از کتاب آرزوهای بزرگ

اميدوارم از اين‌همه نعمتی كه نصيب‌تون شده به‌خوبی بهره بگيريد.» گفتم: «هميشه همين آرزوها رو داشتم.»

در آن روزها من به كلی از دنيا بريده بودم و از هيچ كدام از كسان بی‌شماری كه بر روی اين كره‌ی خاكی زندگی می‌كردند و هركدام روشی را در پيش گرفته و مانند من عمل می‌كردند، متابعت نمی‌كردم. مثل نابغه‌ی سركشی بودم كه به‌تنهايی روش خودم را برای زندگی پيدا می‌كردم.

هرگز نبايد از اشك‌ريختن احساس خجالت كنيم؛ زيرا اين اشك‌ها مثل قطره‌های باران هستند كه برگرد و غباری كه زمين برمی‌انگيزد و با آن‌ها پرده‌ای بر دل‌های بی‌عاطفه‌ی ما می‌كشد، باريده و باعث شفافيتش می‌شود.

من در آن دنيای پهناور آن‌قدر كوچك و بی‌گناه بودم و دنيای آن‌طرف من چنان بزرگ و ناآشنا بود كه بی‌اختيار به گريه افتادم.

می‌رفتم و اين رفتنم را درك نمی‌كردم.

با شرافت و صداقت زندگی كن تا بتونی با خيال راحت بميری.

آدم‌های كمی هستند كه می‌دانند بچه‌ها در اثر ترس و وحشت بسيار رازدار می‌شوند. اين‌كه اين ترس چه‌قدر واهی است اهميت ندارد، خود اين ترس است كه مهم است.

دفتر وكالت يه چيزه و زندگی خصوصی چيز ديگه. وقتی به دفتر وكالت می‌رم، كلبه رو به كلی فراموش می‌كنم و وقتی هم به خونه ميام، دفتر وكالت رو از ياد می‌برم و اگه برای شما مقدوره و ناراحت نمی‌شيد، شما هم چنين باشيد، بسيار سپاسگزار خواهم بود. دلم نمی‌خواد تو محيط كاريم حرفی از اين‌جا به‌ميون بياد.