بریده‌هایی از کتاب پول

اگر معتقد نباشید که آینده‌ای دارید تقریبآ تضمین می‌کنید که آینده‌ای نخواهید داشت.

در کشورهایی با گرایش نیرومند به خطرپذیری، برای مهار این نگرش به خطر به‌نحوی ثمربخش و اجتناب از بزهکاری، قانون باید بسیار مقتدرانه اجرا شود. علت موفقیت امریکا تا حدی شاید این آمیزه اشتیاق به خطرپذیری و نظام حقوقی نیرومند باشد.

در کشوری که حکومت قانون وجود ندارد، همه آنارشیست می‌شوند

سرمایه‌گذاری درازمدت نیازمند پیش‌بینی‌پذیری مالکیت و قوانین است. نهادهای منصف و قدرتمند حق بیمه ریسک را کاهش می‌دهند و افق‌های سرمایه‌گذاری درازمدت را گسترده‌تر می‌کنند. اما سرمایه‌گذاری به چیزی بیش از این نیازمند است: نگاهی مثبت به آینده.

ارزش پول در مسئولیت نهادها نهفته است. نهادها می‌توانند ارزش آن را حفظ یا نابود کنند. برای این که پول نقش خود را به‌عنوان ابزار مهار آزمایش و سرمایه‌گذاری در آینده ایفا کند به نهادهایی نیاز داریم که می‌دانیم در آینده به‌نحوی مناسب و قابل پیش‌بینی عمل خواهند کرد. وقتی که نهادهای پولی اعتماد ما را از دست می‌دهند، چنان که در دوره تورم لگام‌گسیخته رخ می‌دهد، این کارکرد پول از بین می‌رود و مردم به جای دیگری پناه می‌برند: به پول کشورهای دیگر یا به کالا یا ملک ــ یعنی دارایی‌های ملموس.

تورمِ شتابنده نشانه درماندگی یا دیکتاتوری است.

وابستگی متقابل شاید مهم‌ترین ویژگی پول باشد. پول بی‌ارزش است مگر آن‌که دیگران آن را به‌رسمیت بشناسند و بپذیرند. پول یک قرارداد اجتماعی‌ست، شاید مهم‌ترین قرارداد اجتماعی خاص جوامع امروزی.

بینش ماندگار مارکس تحلیل او ازمناسبات اجتماعی و اقتصادی خاص نیست زیرا این مناسبات پایدار و ثابت نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند تحول آن‌ها را پیش‌بینی کند. سهم ماندگار او این بیان ژرف‌تر است که ساختار اقتصادی تا حدی مناسبات اجتماعی را تعیین می‌کند، یا دست‌کم تأثیری مهم بر آن‌ها می‌گذارد.

برای مثال، بانک‌ها عملا هیچ نقشی در شکوفایی و ورشکستگی مخابرات و رسانه‌ها و تکنولوژی نداشتند، که شکوفایی همبسته سرمایه‌گذاری جهانی بود و سرمایه آن را عمدتآ سهام عمومی بیش از حد ارزش‌گذاری شده و سودهای به‌دست آمده تأمین می‌کرد. همچنین اگر تخصیص نادرست بخشی سرمایه به دلیل خوشبینی جمعی به بازگشت سرمایه مورد انتظار در حوزه‌ای خاص رخ دهد ــ مسکن، تکنولوژی، راه‌آهن، یا بازارهای نوظهور ــ بالا بردن نرخ بهره ممکن است این تخصیص نادرست را تشدید کند. همان‌طور که کینز در نظریه عمومی می‌گوید، بالا بردن نرخ بهره ممکن است مانع از «سرمایه‌گذاری جدیدجز در آن مسیرهای خاصی که تحت تأثیر هیجان سوداگری است» شود.

قیمت بالاتر نفت نشانه قیمت نسبی برای یافتن جایگزین و کاهش مصرف نفت است. هدف سیاست پولی باید افزایش بهای کلی ــ یعنی تورم ــ باشد که مانع کارکرد بازار می‌شود. این سیاست نباید به تغییرات در بهای نسبی واکنش نشان دهد، که تمام هدف بازار است.

ادیان معمولا هسته‌ای از عقاید بی‌چون و چرا دارند که شخص برای این‌که پیرو دینی باشد باید آن‌ها را بشناسد. اما بیشتر مردمی که با سرمایه‌داری سروکار دارند حتی متوجه نیستند که با آن سروکار دارند. شاید به همین دلیل است که سرمایه‌داری در سراسر جهان گسترش یافته است.

خواسته‌های ما معین نیست؛ این خواسته‌ها تحت تأثیر آن‌چه دیگران دارند قرار دارد. و این موجب رشک و رقابت اجتماعی می‌شود. ما آن‌چه را دیگران دارند می‌خواهیم و گمان می‌کنیم که به آن‌ها نیاز داریم.

. هیوم می‌گوید که حقوق مالکیت و حکومت قانون به دلیل کمبود منابع الزامی است، و می‌پرسد «وقتی که همه بیش از حدِ نیاز دارند، چه دلیلی برای تقسیم کالاها وجود دارد؟». امروز هیوم شاید در بدیهی انگاشتن این دعوی خود بازاندیشی می‌کرد. آرزوی مال‌اندوزی ما به‌سادگی برآورده نمی‌شود، یا دست‌کم نیازمند خودآگاهی و مراقبت آگاهانه است. ما منابع مازاد هنگفتی تولید کرده‌ایم، بسیار بیش از آن‌چه برای بقا به آن نیاز داریم، اما گویا درآمد ما و در نتیجه افزایش آن درک ما را از آن‌چه برای یک زندگی شایسته لازم است تعیین می‌کند.

فرصت اقتصادی و منافع مبادله و تجارت در تفاوت مهارت‌ها، تکنولوژی، فرهنگ، عادات، و منابع طبیعی نهفته است.

ما با تقلید رفتار دیگران می‌آموزیم. تقلید و اشتراک نظر نوعی وفاداری ضمنی ایجاد می‌کند. این کار نوعی بیمه نیز هست. اگر مستقل تصمیم بگیرید تقصیر فقط به گردن خودتان می‌افتد.

بازار مشکلات را پیش‌بینی می‌کند، مثل زنگ خطری که پیش از آتش‌سوزی به‌صدا درمی‌آید.

هیوم پول را یکی از سه نهاد خودانگیخته سازمان اجتماعی تعریف می‌کند؛ دو نهاد دیگر زبان و قانون است.

توصیه عملی این قانون تاریخ امور مالی سرراست است: در میانه شیدایی محتاط باش؛ در میانه ترس و سقوط شجاع باش.

به هرحال عدم قطعیت و بی‌ثباتی ملازم اجتناب‌ناپذیر پیشرفت و تغییر است. این‌ها یک روی سکه‌ای‌ست که روی دیگرش آزادی است. (میلتن فریدمن،

غرض اصلی پول فقط آسان کردن تقسیم کار و مبادله در زمان حال نیست. پول رابطه ما را با آینده گسترش می‌دهد. پس‌انداز و قرض و سپرده بانکی و سهام و اوراق بهادار: همه این‌ها شکل‌های مبادله میان حال و آینده است. این‌ها مبادله درآمد امروز با درآمد آینده است. مبادله میان حال و آینده فواید بسیار دارد: پس‌انداز و دسترسی به اعتبار ما را بیمه می‌کند، به ما امکان می‌دهد مصرف‌مان را در گذر زمان متعادل کنیم و این آزادی را به ما می‌دهد که چه‌قدر و کی کار کنیم.