بریده‌هایی از کتاب پرنده به پرنده

یکی از دوستانم می‌گوید پیش‌نویس اول پیش‌نویسِ «همین‌طوری» است‌شما فقط آن را همین‌طوری روی کاغذ می‌آورید. پیش‌نویس دوم اما پیش‌نویس «حسابی» است‌شما به حسابش می‌رسید و درستش می‌کنید.

کامل بودن یعنی سطحی بودن

هر آدمی چیزی دارد که برایش گریه کند.

در بین جانداران، ما گونه‌ای هستیم که نیازمند و خواهان شناخت کیستیِ خودمان هستیم. از شواهد و قرائن چنین برمی‌آید که شپش‌ها چنین تمنایی ندارند، و این خود یکی از دلایلی است که چرا این‌قدر کم می‌نویسند! اما ما می‌نویسیم.

او به ما آموخت که جسور و اصیل باشیم و به خودمان اجازهٔ اشتباه کردن بدهیم، و به ما آموخت که حق با جیمز  تِربِر است آنجا که گفته، «با مخ به زمین خوردن فقط با متمایل شدنِ بیش از حد به جلو اتفاق نمی‌افتد؛ چه‌بسا با متمایل شدن بیش از حد به عقب نیز  با مخ به زمین بخورید» (خطر تصادف همان‌قدر که در جلو تاختن و پیش رفتن وجود دارد در عقب کشیدن و پس نشستن هم هست).

هرکس دوران کودکی را سپری کرده باشد مواد و مصالح کافی برای آنکه باقی عمرش را بنویسد دارد

می‌خواهید بدانید که چه بهایی بابت نویسنده بودن پرداخت می‌کنم؟ بسیار خوب، به شما خواهم گفت. من با هواپیما خیلی زیاد سفر می‌کنم. و معمولاً هم کنار تاجر گنده‌ای می‌نشینم که در طول سفر روی پرونده‌ها یا روی لپ‌تاپش کار می‌کند، و هم‌او بعد از مدتی متوجه حضور من می‌شود و از من دربارهٔ کار و حرفه‌ام می‌پرسد. به او می‌گویم که نویسنده‌ام. همیشه این‌طور است که به دنبال این پاسخ من سکوتی وحشتناک حاکم می‌شود. بعد او مشتاقانه می‌پرسد، “آیا چیزی نوشته‌اید که احتمالاً به گوشم خورده باشد؟” و این همان بهایی است که من بابت نویسنده بودن پرداخت می‌کنم

این را از من داشته باشید، اگر آنچه به دنبالش هستید ثروت و شهرت است، حتم بدانید که انتشار کتاب دیوانه‌تان خواهد کرد.

طوری بنویسید که انگار والدینتان مرده‌اند.

بعضی از تنهاترین، بدبخت‌ترین، عصبی‌ترین، و نفرت‌انگیزترین آدم‌هایی که می‌شناسیم موفق‌ترین آدم‌ها در جهان بوده‌اند.