بریده‌هایی از کتاب پرنده به پرنده

آنچه نوشتن می‌تواند به شما بدهد چیزهایی است که با داشتن بچه هم می‌تواند نصیبتان شود: می‌تواند وادارتان کند که توجه کنید، می‌تواند شما را نرم کند، می‌تواند بیدارتان کند. این در حالی است که انتشار کارتان هیچ‌یک از این کارها را نخواهد کرد؛ با آن راه و روش هیچ‌گاه کاری از پیش نبرده، به مقصود نمی‌رسید.

اگر نمی‌نویسید چون می‌ترسید که مبادا در آن به اندازهٔ کافی خوب نباشید باید بگویم که فکر نمی‌کنم شما هم وقتی برای تلف کردن آن بر سر چنین نگرانی بیهوده‌ای داشته باشید

عمل نوشتن برای گرفتن پاداشی نیست؛ نوشتنْ خود پاداش خویش است.

تقدیر آن بود که او نسبتاً زود از دنیا برود، اما وقتی در پنجاه‌وچهارپنج‌سالگی از دنیا رفت دست‌کم آن‌طور که دلش می‌خواست زندگی کرده بود.

اتفاقات بد بر سر شخصیت‌های خوب می‌آید

در پایه‌های هفتم و هشتم مدرسه، وزن من هنوز حدود بیست کیلو و بلکه کمتر بود. دوازده سالم بود و در بخش اعظم همین دوازده سال به‌خاطر ظاهر غریبم اذیت و آزار شده بودم. در جایی که پل کرَسنر از آن به «ایالات متحدهٔ تبلیغات» تعبیر کرده، اینکه خیلی متفاوت به نظر برسی مثل زندگی کردن در خطهٔ سختی‌ها و ناملایمات بود. و اگر بیش از حد استخوانی یا بیش از حد بلند یا تیره یا کوتاه یا موفرفری یا خاکی یا فقیر یا نزدیک‌بین بودی، به صلابه‌ات می‌کشیدند.

ما همه‌مان می‌دانیم که خواهیم مُرد؛ این چندان مهم نیست. مهم آن است که در مواجهه با این واقعیت چه نوع آدمی هستیم.

خدا هم بدش نمی‌آید که آدم را مدام دست بیندازد

نویسنده بودن تضمین‌کنندهٔ آن است که شما وقت خیلی زیادی را تنها سپری خواهید کردو درنتیجه مختان رفته‌رفته تاب برخواهد داشت.

شما به‌هیچ‌وجه نباید شخصیت‌هایتان را مجبور کنید که با نظم و انضباط بیش از حد به‌ساز مقاصد هنری شما برقصند. شما باید برای شخصیت‌هایتان آن‌قدری آزادی باقی بگذارید که بتوانند خودشان باشند. و اگر دیدید که در شخصیت‌های فرعی به‌روشنی این گرایش هست که شخصیت اصلی بشوند، و نشان دادند که برای انجام این کار مناسب نیز هستند، شما دست‌کم فرصتی به آنها بدهید تا خودشان را نشان بدهند، چون در عالم قصه ممکن است صفحات زیادی طول بکشد تا شما متوجه شوید چه کسانی به‌واقع شخصیت‌های اصلی داستان هستند