بریده‌هایی از کتاب هر کاری راهی داره

زندگی در هرجایی که دلم بخواهد؛ مسافرت و ماجراجویی؛ یادگیری، رشد و خلاقیت مدام؛ زندگی بدون حسرت و افسوس

احساس ذوق و سرخوشی به‌خاطر انجام کاری که فکر می‌کردم برای آن ساخته شده‌ام؛ احساس رضایت به‌خاطر ایجاد یک تغییر مثبت در زندگی دیگران؛ استقلال مالی؛ توانایی رسیدگی به اوضاع خانواده و دوستانم؛ سکویی برای حمایت از تغییرات اجتماعی؛ شانس همکاری با آدم‌هایی که برایم قابلِ‌تحسین هستند؛

متوجه شدم ترس اصلی من این است که همه‌چیزم را از دست بدهم و نتوانم مخارجم را تأمین کنم. شرایط بی‌پولی، بیکاری و بی‌سرپناهی را برای خودم مجسم کردم.

بدترین سناریوی من، شرمندگی، تنهایی، فقر و بی‌خانمانی است.

اگر ترسی را نتوان به بیان درآورد، نمی‌توان بر آن پیروز شد.

هیولاهایی که در این دنیا سزاوار ترس‌های ما باشند، زیاد نیستند.

اعتیادآورترین پلت‌فرم‌ها با استفاده از پنج نقطه‌ضعف روان‌شناسی، ما را درگیر خود می‌کنند: ۱- دریافت جوایز متناوب و متنوع (ایمیل جدید دارم؟ پیامک برام اومده؟) ۲- نیاز به دیده‌شدن (به من توجه کنید، مرا به رسمیت بشناسید، مرا دوست داشته باشید، عاشقم باشید) ۳- نیاز به پاسخ متقابل (باید جواب بدم و تشکر کنم، وگرنه بی‌ادبیه.) ۴- ترس از عقب‌ماندن از دیگران و ۵- مازوخیستی‌ترین انگیزه‌مان یعنی مقایسهٔ مداوم خودمان با دیگران.

مسئلهْ داشتنِ زمان نیست؛ مسئلهْ ساختنِ زمان است.

شما برای هیچ کاری در زندگی‌تان مجبور نیستید. هر کاری که انجام می‌دهید، انتخاب شماست.

اگر چیزی مهم باشد، وقتش را به‌وجود می‌آورم و اگر مهم نباشد، بهانه‌اش را می‌تراشم.

ما همیشه باید هزینهٔ انتخاب‌هایمان را بپردازیم.

جمله‌های «سرم خیلی شلوغه» و «واقعاً گرفتارم» این روزها به یک اپیدمی فرهنگی تبدیل شده است.

بهانهٔ شمارهٔ یک: «وقتش را ندارم.»

انسان‌ها دو دسته‌اند: کسانی که نتیجه را در آغوش می‌گیرند، کسانی که با دلایلشان دل‌خوش‌اند.

هدف این نیست که خودمان را با دیگران مقایسه کنیم، بلکه می‌خواهیم از ویژگی‌های مشترک انسانی‌مان الهام و انگیزه بگیریم.

مسئلهٔ ما هیچ‌گاه نداشتنِ وقت نیست، وقت را باید ایجاد کرد.

«نگرشْ بااهمیت‌تر از گزاره‌های زندگی است. حتی مهم‌تر از تحصیل، پول، شکست و موفقیت یا افکار، گفتار و اعمال آدمیان دیگر است. نگرش مهم‌تر از ظاهر، توانایی یا مهارت است. نگرش می‌تواند خانه‌ای، کسب‌وکاری، رابطه‌ای و نهادی را ویران یا آباد کند. نکتهٔ جالب‌توجه این است که من هر روز حق انتخاب نگرش و دیدگاه‌هایم را دارم. نمی‌توانم گذشته را تغییر دهم. نمی‌توانم اعمال دیگران را تغییر دهم. نمی‌توانم برای چیزهای اجتناب‌ناپذیر کاری کنم. تنها چیزی که می‌توانم تغییرش دهم، نگرش خودم است.

«زندگی ده درصدش چیزی است که برایت اتفاق می‌افتد، نود درصدِ باقی‌مانده عکس‌العملی است که تو به آن نشان می‌دهی.»

من طی مدت عمرم هرگاه گفته‌ام «نمی‌توانم» بیشتر مواقع منظورم «نمی‌خواهم» بوده است.

بدترین دروغ‌ها، آن‌هایی هستند که به خودمان می‌گوییم.