بریده‌هایی از کتاب هر کاری راهی داره

ترس از ناکافی‌بودن و کم‌مهارتی یک ترس همگانی است.

جوهرهٔ اصلی کمال‌طلبی، استاندارد بالا نیست، بلکه ترس است. ترس از شکست، ترس از احمق به‌نظر آمدن، ترس از اشتباه‌کردن، ترس از قضاوت‌شدن و مورد سرزنش یا تمسخر قرار گرفتن. ترس از اینکه مبادا فقط جملهٔ زیر واقعیت داشته باشد: «شما به‌اندازهٔ کافی شایسته و توانمند نیستید.»

ملزم‌کردن خود به استانداردهای بالا با کمال‌طلبی فرق دارد.

چالشِ تبدیلِ دیدگاه به عمل کار را انجام بده، قدرتش می‌آید.

معمولاً گریختن از ضرر را به کسب منفعت ترجیح می‌دهیم.

عملْ قبل‌از شهامتِ انجام عمل قرار دارد. درواقع این عمل است که موجب شهامت و جرئت می‌شود، نه برعکس

همه‌شان می‌گویند در جایی دست به کاری زده‌اند که هنوز برایش آمادگی نداشته‌اند.

انسان هیچ‌گاه برای کارهای مهمی که قرار است انجامشان دهد، احساس آمادگی نمی‌کند.

درزندگی ما انسان‌ها دو نوع درد وجود دارد: درد مجازات و درد حسرت، اما درد مجازات به مثقال و درد حسرت به خروار است.

آدمی تنها بر دو چیز کنترل دارد: یکی اخلاق کاری و دیگری دیدگاهش به مسائل.

یک نصیحت مختصر و مفید: تنها بر چیزهایی تمرکز کنید که رویشان کنترل دارید.

کسی که از چرایی زندگی‌اش آگاه باشد، با هر چگونگی‌ای خواهد ساخت.

(شفافیت، از پرداختن به کار به‌دست می‌آید نه از فکرکردن).

شفافیت از انجامِ کار به‌دست می‌آید نه از فکرکردن.

هنوز در تعجبم که ما انسان‌ها چقدر زمان و انرژی‌مان را پای دودلی‌ها و حرف‌زدن درموردِ ایده‌هایمان (چه فکری و چه کلامی) تلف می‌کنیم، اما کاری درقبالشان انجام نمی‌دهیم.

حفظ تمامیت و خودانگارهٔ انسان مهم‌تر از برداشتی است که مردم معمولاً از مقولهٔ کمال دارند و خودم نیز درحالِ بازسازی جایگاه شغلی‌ام هستم.

«شکستْ فقط یک رویداد است نه یک ویژگی شخصیتی. شکست بیانگر هویت آدم‌ها نیست.»

یا برنده می‌شوم یا می‌آموزم. باختی در کار نیست.

نباید اجازه دهید ترس‌هایتان غیرشفاف و بی‌شکل بمانند.

بدترین چیزی که ممکن است برایتان اتفاق بیفتد و پیامدهایی را بنویسید که فکر می‌کنید در بُعد احساسی، ذهنی و مالی برایتان پیش آید. ببینید آیا مشکلتان از دست رفتن پول است یا از دست رفتن محبوبیت و خرد شدن شخصیتتان یا از دست دادن شغل یا کسب‌وکارتان یا ناامید شدن خانواده و عزیزانتان؟