بریده‌هایی از کتاب هنر در لحظه زندگی کردن

می‌توانید اسمش را هرچیز دیگری که می‌خواهید بگذارید: گناه مکرر، درون و بخش تاریک، ضعف یا قدرت، یا هرچیز دیگری. چیزی که باعث می‌شود شما «شما» باشید، چیزی که شما را قوی می‌کند و باعث می‌شود با دیگران فرق داشته باشید، همان چیزی است که اگر از آن مراقبت نشود، ویرانتان می‌کند؛ آن چیز برای من تمایلِ شدیدم به زندگی است، انرژی، کنجکاوی و اشتیاق است.

یکی از اتفاقاتی که برای ایجاد تحول در زندگی به ما انگیزه می‌دهد، دل‌شکستگی است؛ دل‌شکستگی‌هایی که التیام نمی‌یابند و تحملشان بسیار سخت است.

من به دختری تبدیل شده بودم که دربرابر همه مسئول بود.

توقف کن. همین الان، زندگی‌ات را از درون تغییر بده.»

شما می‌توانید در یک مزرعه یا بیرون از خانه با یک کوله‌پشتی زندگی کنید. می‌توانید در آشپزخانهٔ خود یا در ساختمانی بلند کار کنید. می‌توانید در اتاق نشیمنتان یا کلیسای جامع مناجات کنید. آیا زیبا نیست؟ هیجان‌انگیز؟ و مملو از آزادی؟ شما می‌توانید دمپایی یا کفش پاشنه‌بلند به پا کنید، استیک یا کلم بخورید، شعر بخوانید یا اینترنت را چک کنید، می‌توانید در همهمه و صدای شهر به خواب بروید یا زیر آسمانِ پرستاره بخوابید. می‌توانید خودتان زندگی‌تان را بسازید. درواقع باید این کار را بکنید. نه‌تنها می‌توانید آن را بسازید، بلکه می‌توانید آن را بازسازی کنید.

بعضی از ما خلق شده‌ایم تا سریع‌تر باشیم و بعضی آرام‌تر، بعضی از ما شلوغ‌تر و بعضی ساکت‌تر. برخی از ما برای ساختن و پرورش چیزها ساخته شده‌ایم. بعضی از ما برای نوشتن آهنگ، کمک و اهدا، رمان‌نوشتن و... ساخته شده‌ایم. من متوجه شدم یکی از بزرگ‌ترین لذت‌ها در زندگی دورشدن از آن شخصیتی است که کسی به شما گفته باید داشته باشید و رفتن به‌سمت آنچه حقیقتاً در قلب و روحتان دوستش دارید.

می‌گوید مهارت‌هایی که در نیمهٔ اولِ زندگی شما را پیش می‌برند، برای نیمهٔ دوم زندگی کاملاً بی‌فایده‌اند. مثلاً آن دسته از توانایی‌هایی که در خود ایجاد کردم، ظاهراً در نیمهٔ اول زندگی به من کمک کردند؛ درحالی‌که وقتی موشکافانه به آن‌ها نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم درواقع هیچ کمکی به من نکرده‌اند. آن‌ها من را مسئول، مسئولیت‌پذیر، توانا و ازطرفی واقعاً خسته کردند؛ ولی باعث شدند مفید و عمل‌گرا بار بیایم و به‌تدریج من را از گرمی و هیجانِ زندگی و از آن شخصیتِ گرم و پیش‌بینی‌ناپذیری که داشتم دور کردند. دلم برای آن آدم تنگ شده است.

مشغله نوعی بیماریِ روحی‌روانی است. یوجین پیترسون

من نه آن تصویر کذبم، نه وهم و خیال، نه موفقیت‌ها و دستاوردهایم. این منم، با تمام محدودیت‌ها و ضعف‌هایم.

او بلافاصله ایمیلم را پاسخ داد. آن خط از نوشته‌اش که توجهم را جلب کرد این بود: «توقف کن. همین الان، زندگی‌ات را از درون تغییر بده.»