بریده‌هایی از کتاب هنر در لحظه زندگی کردن

بعد هم بدترین چیز: کسی شدم که به آب‌نبات‌پرت‌کن‌ها می‌خندیدم... . چه‌کسی وقت دارد؟ مگر مهدکودک است؟ من یک فهرست کارِ انجام‌نشده، مسئولیت افراد دیگر و یک پرواز دارم که باید به آن برسم. چقدر ضرر کردم؛ به‌خاطر خودم، خانواده‌ام، جامعه‌ام و تمام لذت‌ها و خوشی‌ها و بی‌خیالی‌هایی که از دست دادم، به این دلیل که مشغولِ کارهایم بودم

ین روزها آرون و من می‌رویم برای پیاده‌روی، غذاخوردن و سفر. ما قبلاً برای هم جواهرات و باشگاه‌های گلف می‌خریدیم؛ حالا وسایل بازی می‌خریم تا با بچه‌ها بازی کنیم، بلیت می‌خریم تا به نمایش برویم، به شهرهایی که دوست داریم سفر می‌کنیم و ازدواجمان به‌خاطر این‌ها پربارتر است.

یک صبح آفتابی، مک و من بیشتر از بیست جعبه را برداشتیم و به مغازهٔ کتاب دست‌دوم‌فروشی بردیم. من فقط کتاب‌هایی را نگه داشتم که ممکن بود دوباره بخوانم یا از ته دل به یک دوست پیشنهادشان کنم؛ همین هم خودش کلی کتاب است. اما بیست جعبه کتابی که از خانه بیرون می‌رود، واقعاً تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.

مشغول مطالعهٔ کتاب جالبِ آریانا هافینگتن با نام کامیابی شدم که در آن نوشته بود همهٔ ما باید لباس خواب بپوشیم و این مشکلِ شایعِ خوابیدن با لباس ورزش (به‌خصوص درمورد خانم‌ها) باید به پایان برسد. نوشته بود بدن ما به صدای لباسی که تنش می‌کنیم گوش می‌دهد؛ بنابراین وقت خواب با پوشیدن پیژامه یا لباس‌هایی که برای مواقع خصوصی و خواب در نظر گرفته شده‌اند، به بدنتان اعلام کنید وقتِ خواب است. با پوشیدنِ لباس‌هایی که هنگام رفتن به باشگاه یا کافی‌شاپ می‌پوشید بدنتان را گیج نکنید.

دوستی به‌معنای شباهت نیست و هرکس ازدواج کرده باشد می‌داند این مسئله دربارهٔ خانواده هم صدق می‌کند.

باید بفهمیم آنچه به زندگی‌مان معنا می‌دهد کاری نیست که انجام می‌دهیم، بلکه صداقتی است که در رفتارمان با مردم داریم و اینکه تا چه اندازه با مهربانی و عطوفت برای ساختنِ دنیایی بهتر تلاش می‌کنیم.

وقتی خودتان را وقف کار می‌کنید تا به‌عنوان مسئولیت‌پذیرترین فرد شناخته شوید، توقع افراد از شما برای مسئولیت‌پذیربودن بیشتر می‌شود

وقتی خودتان را وقف کار می‌کنید تا به‌عنوان مسئولیت‌پذیرترین فرد شناخته شوید، توقع افراد از شما برای مسئولیت‌پذیربودن بیشتر می‌شود

نمی‌توانیم خالی را با خالی معامله کنیم، باید به‌سمت آبشار حرکت کنیم. چون تَرَکی هست در فنجانی که عشق را درونمان نگه می‌دارد.

هر فصلی از زندگی دعوتی است به رهاکردنِ امورِ متعلق به فصل قبل و تله‌هایی که دیگر زمانش سپری شده و متعلق به اکنون نیست.