بریده‌هایی از کتاب صالحان

می‌خواهی بگویی اینها با هم فرق ندارد. اوه، نه! فرق دارد. تازه ما می‌کشیم تا دنیایی بسازیم که در آن دیگر هیچکس کسی را نکشد. ما قبول کرده‌ایم آدمکش باشیم تا عاقبت زمین پر از آدم‌های بی‌گناه بشود. دورا: و اگر به نتیجه نرسیدیم؟

آسان نیست. وقتی که دانشجو بودم، رفقایم مرا مسخره می‌کردند، برای اینکه بلد نبودم تودار باشم. هرچه به فکرم می‌رسید، می‌گفتم و بالاخره هم مرا از دانشگاه اخراج کردند. استپان: چرا؟ ووآنف: سر درس تاریخ استاد از من پرسید: چطوری پطر کبیر سن‌پطرزبورک را بنا کرد؟ استپان: چه سؤال خوبی! ووآنف: من جواب دادم با خون و شلاق، و از دانشگاه اخراجم کردند.

خنده) یانک برعکس این فکر می‌کند. می‌گوید که شعر خودش یک چیز انقلابی است. استپان: فقط بمب انقلابی است (سکوت) دورا، فکر می‌کنی می‌توانیم به تو کمک کنم؟

آره، تمام مردم روسیه خواهند فهمید که دوک بزرگ سرژ به وسیله گروه مبارزین حزب سوسیالیست انقلابی با بمب از بین رفته تا آزادی مردم روسیه تسریع بشود. دربار امپراطوری هم می‌فهمد که ما تصمیم داریم آنقدر ترور را ادامه بدهیم تا به مردم زمین داده شود. آره استپان، آره، همه چیز مهیاست. لحظه عمل هم دارد نزدیک می‌شود.

زمین برای اشراف‌زاده‌ها درست شده.

برای ما که به خدا ایمان نداریم، یا باید عدالت کامل وجود داشته باشد، یا اینکه ناامیدی به ما غلبه می‌کند.

چقدر خوب بود اگر می‌شد، حتی یک ساعت هم که شده، بدبختی دردناک این عالم را از یاد برد و بالاخره خودی رها کرد.

عشق یعنی این که آدم همه چیزش را بدهد، همه چیزش را قربانی کند و انتظار عوض هم نداشته باشد.

برای خودکشی آدم باید خودش را خیلی دوست داشته باشد. یک انقلابی حقیقی نمی‌تواند به خودش علاقه داشته باشد.

چرا چشم‌هایت همیشه غصه دارند؟ باید خوشحال بود. باید مغرور بود. زیبایی که هست، شادی هم که هست.

تنها کافی نیست که آدم بی‌عدالتی را فاش کند باید جان خودش را هم برای مبارزه با آنها از دست بدهد