بریده‌هایی از کتاب چگونه در هر موقعیت انتخاب درست داشته باشیم

برای سر و سامان بخشیدن به شرایط بیرونی، از درون خود شروع به کار می‌کنیم - زیرا درهم ریختگی و بی‌نظمی درونی منجر به ایجاد آشفتگی بیرونی می‌گردد - ضروری است در بیرون از خود نیز دست به کار شویم زیرا در هم ریختگی بیرونی نیز منجر به آشفتگی درونی می‌گردد که خود می‌تواند به انسداد جزئی تا انفجاری عظیم در هر حیطه از زندگی شما بیانجامد.

رؤیاها و آرزوهایی که دارید، چه هوشیار و چه پنهان، در دسترس شماست - که اگر در دسترستان نبودند شما این رؤیاها و آرزوها را نداشتید.

هیچ چیزی به طور تصادفی هم‌زمان رخ نمی‌دهد.

اگر ایمان دارید هر آنچه که رخ می دهد در جهت رشد و تکامل روح شما است، پس می‌توانید آن هدیه را بیابید و پوشش‌ها را از روی خرد نهفته در آن موقعیت کنار بزنید. یافتن این هدیه نهفته، انتخاب شما و نیازمند تمرین است. اما چنانچه جستجو و یافتن این هدیه را انتخاب نکنید، به جای این که از هر موقعیت زندگی در جهت تزکیه و تعالی و رشد استفاده کنید، شرایط و موقعیت‌هایی که رخ می‌دهند این قدرت را می‌یابند تا از شما استفاده کنند. به خاطر داشته باشید، زندگی برای شما اتفاق نمی‌افتد بلکه به نفع شما اتفاق می‌افتد.

«تنها راه خروج از چیزی زدن به دل آن است»

زندگی شما نشان‌دهندهٔ انتخاب‌هایی است که تاکنون داشته‌اید و اگر از خود سؤال‌های درستی را بپرسید این احتمال وجود دارد که از این به بعد انتخاب‌های بهتری داشته باشید.

«ما چیزها را چنان که هستند نمی‌بینیم، بلکه آن‌ها را چنان که خودمان هستیم، می‌بینیم»

مرحلهٔ رفتن از اقرار به پذیرش، همان نقطه عطفی است که دگرگونی در آن رخ می‌دهد.

برای تغییر، ما باید در ابتدا آنچه هست را تصدیق کنیم و سپس آن را چنان که هست، بپذیریم.

ما هیچ کنترلی بر آنچه در گذشته اتفاق افتاده نداریم؛ اما بر معنایی که به هر یک از رویدادها می‌دهیم و بر جایی که می‌خواهیم - از اینجایی که هم اکنون هستیم - برسیم، کنترل داریم.

درک فرافکنی، ما را به جایی می‌رساند که درک کنیم که هر آنچه در دنیای بیرون است، در درون ما وجود دارد. این ادراک به ما کمک می‌کند تا کامل‌ترین نسخهٔ خود را ابراز نمائیم و تمامی آنچه هستیم را پذیرا باشیم. هر چه بیشتر به بخش‌های بیشتری از خود عشق بورزیم، نه تنها عشقِ به خود در ما بسط می‌یابد بلکه توانایی ما در عشق ورزیدن به دیگران نیز بیشتر و بیشتر می‌گردد.

هر چیزی که شما در دیگران می‌بینید در درون خودتان وجود دارد. برای گرفتن درس‌های بعدی لازم بود نگاهی عمیق به درون خود بیندازم.

حتی افرادی که قلب ما را شکسته‌اند، برایمان هدیه‌ای در دست‌های خود دارند. حضور آن‌ها در زندگی ما و وقایعی که پیرامون آن‌ها پیش می‌آید، برای ما این فرصت را فراهم می‌سازد تا به بینشی جدید دست یابیم و بر این اساس روحمان می‌تواند رشد یابد.

پریشانی و آشفتگی درونی من است که آشفتگی و هرج و مرج را در دنیای بیرون من بوجود آورده است.

تصور این که مردم بتوانند از شادی و سرور چیزی بیاموزند، برای ما خوشایند است اما حقیقت این است که این رنج است که انگیزه‌ای فوق‌العاده برای تغییر محسوب می‌شود و کائنات از رنج به عنوان نوعی بازخورد استفاده می‌کند.

«مشکل اینجاست که در مسابقهٔ بین موش‌های صحرایی حتی اگر شما برنده شوید، باز هم یک موش صحرایی هستید».

من به شما قول می‌دهم که حتی اگر تمامی چیزهایی که گمان می‌کردید می‌خواهید را بدست آورید، روزی خواهد رسید که چیزی موجب می‌شود تا دست از دویدن بردارید. آن زمان به همهٔ چیزهایی که تصور می‌کردید معرف شما هستند، نگاهی خواهید انداخت و از خود می‌پرسید: من به دنبال چه می‌دویدم؟ چرا زندگی من پر از چیزهایی شده است که اصلاً برایم جالب و مهم نیستند و دغدغهٔ آن‌ها را ندارم؟

هرگاه در حیطه‌ای از زندگی، آنچه را که می‌خواهیم، بوجود نیاورده‌ایم، اما احساس می‌کنیم که مدام در تلاش و تلاش و تلاشیم، در آنجا مسئله‌ای در مورد یکپارچگی وجود دارد. چه به آن آگاه باشیم یا نه، ترس و باورهای ما زندگی ما را پیش می‌رانند.

یکپارچگی این است: «پذیرفتن و تأیید تمامی آنچه هستیم و زندگی در هم‌راستایی با عمیق‌ترین حقیقت خود و برترین رؤیاها و آرزوهایمان».

تعریف من از یکپارچگی این است: «پذیرفتن و تأیید تمامی آنچه هستیم و زندگی در هم‌راستایی با عمیق‌ترین حقیقت خود و برترین رؤیاها و آرزوهایمان».