بریده‌هایی از کتاب از آسمان سبز

وقتی جنوب را بمباران کردند تو در ویلای شمالی‌ات برای حل کدام جدول بغرنج از پنجره به دریا نگاه می‌کردی

و یاد آن روز چقدر شیرین است که تو را در پستو دفن کنیم و در هوای آفتابی پر از فراوانی به خدا فکر کنیم

آن کس که تو را نسراید بیمار است

تو آن انعطافی که پیشاپیش باران می‌روی

این را فرشته‌ها حتی می‌دانند که نیمی از تو هنوز نامکشوف مانده است از خلأ نامعلوم‌تری دست‌هایی که با نیت مکاشفه در تو سفر کردند حیران در شیب جمجمه ایستادند

تا منتهای جنگل دنبال رد تو بودم جنگل تمام شد رد تو ناتمام جنگل تمام شد جنگل میان عبای تو گم شد و رد پای تو تا دورتر ستاره فرارفت

مه، مهربانی مبهمی است تا خود را تنها تصور کنیم تنهایی راز بزرگی است در تنهایی بی‌تعارف مهمان دلمان خواهیم بود

بیا به جبهه برویم من آنجا را یک بار بوییده‌ام آنجا رطوبت مطبوعی دارد که به ایستادگی درخت کمک می‌کند ما چقدر جاهای دیدنی داریم ما چقدر غافلیم ما که به بوی گیج آسفالت عادت کرده‌ایم

او همه جا هست در اتوبوس کنار مردم می‌نشیند با مردم درد دل می‌کند و هرکس که وارد اتوبوس شود از جایش برمی‌خیزد و به او تعارف می‌کند و لبخند فروتنش را به همه می‌بخشد

بیرون این معین محدود رودی از ستاره جاری‌ست رودی از شهید با سکوت هم‌صدا شو تا بشنوی پشت آسمان چه می‌گذرد