بریده‌هایی از کتاب برنامه‎ ریزی به روش بولت ژورنال

به‌سادگی به این فکر کنید که تشعشع آنها چه تأثیری روی زندگی شما می‌گذارد. وقتی به خانه می‌رسید، دربارهٔ مهمانی شام، قرار ملاقات یا جلسه‌ای که داشتید یادداشت بنویسید. آیا به شما خوش گذشت؟ چه چیزی یاد گرفتید؟ آیا دوباره اکثر وقت را مشغول گوش‌دادن به مشکلات شخص مقابل کردید؟ وقتی با فلان شخص هستید چه احساسی دارید؟ چنین مواردی را می‌توانید به‌شکل زیر ثبت کنید:

ما می‌توانیم فکرمان را دربارهٔ آنچه اتفاق می‌افتد، کنترل کنیم. نحوهٔ پاسخگویی‌مان به مشکلات مختلفی که جهان، مردم و احساساتمان سر راهمان قرار می‌دهند در اختیار ماست. مهم نیست که چه اتفاقی در زندگی شما می‌افتد، حالا هرچقدر هم که بد باشد، تجربه‌های ما معمولاً زیاد خوشایند نیستند. همیشه برای نحوهٔ اقدام‌کردنتان فرصت و آزادی دارید. این وظیفهٔ ماست که از این آزادی نهایت استفاده را ببریم.

بگذارید هیچ‌چیز را عقب نیندازیم. بگذارید هر روز تعادل را در زندگی برقرار کنیم... کسی که هر روز چیزی را در زندگی‌اش بهتر می‌کند هیچ‌وقت به زمان اضافه نیاز ندارد.

برای درک سؤال‌های بزرگ (معنای زندگی چیست؟ من چرا اینجا هستم؟)، بهتر است با سؤال‌های کوچک شروع کنیم: چرا روی این پروژه کار می‌کنم؟ چرا شریک زندگی‌ام مرا آزار می‌دهد؟ چرا استرس دارم؟ ما در بولت ژورنال این کار را از طریق تمرین بازتاب انجام می‌دهیم.

سؤالات کوچک مطرح می‌شود: چه چیز کوچکی را درمورد این شرایط می‌توان تغییر داد؟ دفعهٔ بعد می‌توانم چه چیزی را بهتر کنم؟ این روشی قدرتمند برای کمک به پیشرفت‌های قابل‌دستیابی است و لذت‌بردن از ادامهٔ پیشرفت را آسان‌تر می‌کند. اگرچه کایذن به‌عنوان روشی برای بهبود کیفی و فرهنگی صنایع خودروسازی ژاپن ابداع شده است، کاربرد جهانی دارد. اگر کایذن در زندگی روزمرهٔ ما اعمال شود می‌تواند تغییراتی اساسی ایجاد کند. با توجه به چیزهای کوچک، می‌توانیم بدون فشار اضافی تغییراتی بزرگ ایجاد کنیم. تنها کاری که باید انجام دهیم این است که در هر لحظه یک مشکل کوچک را حل کنیم. هر راه‌حل جدید بر پایهٔ راه‌حل‌های قبلی ساخته می‌شود، درنتیجه این قدم‌های کوچک به‌سرعت روی هم جمع می‌شوند و تغییرات عظیمی در بلندمدت به وجود می‌آورند.

در ژاپن مفهومی وجود دارد که به کایذن شناخته می‌شود. می‌توان «کای» را به «تغییر» و «ذن» را به «خوب» ترجمه کرد: «تغییر خوب». ترجمهٔ مفهومی دیگر می‌تواند «بهبودی مداوم» باشد. برخلاف غرب که در آن «درهم‌شکستن» از اصطلاحات موردعلاقه برای پیشرفت است، کایذن روی فرصت‌های سطحی‌ای تمرکز می‌کند که پیشرفت فزاینده ایجاد می‌کنند. این روش رویکردی برای حل مسئله است که به‌شکل سؤالات کوچک مطرح می‌شود:

هرچه دستیابی به هدفی بیشتر طول بکشد، باانگیزه‌ماندن سخت‌تر می‌شود. وقتی انگیزه‌مان تمام شود، اهداف از هم می‌پاشند. پروژه‌های هر دوره به شما کمک می‌کنند تا بار خود را سبک کنید و با مشاهدهٔ یک پیشرفت منظم لذت ببرید

قصدآگاهی یعنی قدرت ذهن برای جهت‌دهی به خود در راستای چیزی که برایش معنی دارد و عمل‌کردن در جهت رسید به آن نقطهٔ پایان.

او پنج ندامت اصلی انسان‌های نزدیک به مرگ را گزارش کرده است. اولین ندامت این است که انسان‌ها آرزو می‌کنند کاش با خودشان صادق بودند. وقتی انسان‌ها احساس می‌کنند که به مرگ نزدیک شده‌اند، با وضوح به گذشتهٔ خود نگاه می‌کنند و خیلی ساده می‌بینند که چه آرزوهایی به سرانجام نرسیده‌اند. بیشتر مردم حتی به نصف آرزوهایشان هم اهمیتی نمی‌دهند و درنهایت مجبورند در حالتی بمیرند که می‌دانند دلیل این ناکامی تصمیم‌هایی بوده که خودشان گاهی گرفته‌اند یا نگرفته‌اند.

برای اینکه واقعاً مفید باشیم باید ابتدا این چرخه را بشکنیم. باید بین چیزهایی که برای ما اتفاق می‌افتد و واکنشی که نشان می‌دهیم فاصله برقرار کنیم. در این فاصله فرصت بررسی تجربه‌مان را پیدا می‌کنیم. اینجاست که می‌توانیم بفهمیم چه چیزی در کنترل ماست، چه چیزی بامعنی است، چه چیزی ارزش توجه‌کردن دارد و چرا.