بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

تا زمانی‌که از ترس‌های ناخودآگاهتان، آگاه نشده‌اید و آن‌ها را به‌عنوان بخشی از ویژگی انسانی‌تان قبول نکرده‌اید، هیچ‌گاه نمی‌توانید فرآیند خودانضباطی منسجمی را آغاز کنید.

زندگی سخت است و ما داریم می‌میریم.

تقویت خودانضباطی نیز مانند تقویت هر مهارت دیگری، نیازمند دانش و تمرین است.

از خود بپرسید: آیا این هدف ارزش آن را دارد که زمان و انرژی خود را برای آن صرف کنم؟ آیا نتیجه آن ارزش خطر کردن دارد؟

یادتان باشد: شکست یک سنگ زیر پاست نه یک سنگ قبر.

همان‌گونه که یک بار برنده مدال طلای المپیک در جواب به این سؤال که چگونه خود را از مرحله متوسط به مرحله قهرمانی رساند، گفت: «همه دوست دارند برنده شوند، اما همه نمی‌خواهند برای برنده شدن خودشان را آماده کنند.» او ادامه داد که آمادگی تنها چیزی است که باعث شد او برنده مدال طلا بشود. این اصل در ارتباط شما با خودانضباطی بسیار کاربرد دارد. موفقیت‌های چشم‌گیر به دنبال آمادگی‌های ساده می‌آیند.

تا زمانی‌که از ترس‌های ناخودآگاهتان، آگاه نشده‌اید و آن‌ها را به‌عنوان بخشی از ویژگی انسانی‌تان قبول نکرده‌اید، هیچ‌گاه نمی‌توانید فرآیند خودانضباطی منسجمی را آغاز کنید.

خودانضباطی یک مهارت است تا بتوانید بخش‌های مختلف شخصیت‌تان را به جای اینکه در اثر اختلاف و تضاد درونی فلج شوند، منظم و هماهنگ کنید.

پنج سم مورد علاقه آقای هاید: بدبینی منفی‌گرایی یأس و ناامیدی فرار کردن به تأخیر انداختن

ما همگی یک هاید در وجودمان داریم که همان بخش عصیان‌گر، بی‌هدف و راحت‌طلب شخصیت ماست.

در حقیقت در میان تلاش‌های شما در بهبود خودانضباطی، در اصل شما بدترین دشمن خودتان هستید.

ما همگی یک جنبه شورش‌گر در شخصیت‌مان داریم که در برابر هر نوع ساختار سازمان‌یافته‌ای مقاومت و ایستادگی می‌کند. ما این بذر شورش‌گری را از بچگی با خود حمل کرده‌ایم. یکی از اولین کلماتی که بچه‌ها به‌طور قطع یاد می‌گیرند و به زبان می‌آورند، کلمه «نه» است. کودکی که ما زمانی بودیم، هنوز درون ما زندگی می‌کند. و هر کودکی برای به دست آوردن قدرت می‌جنگد. آقای هاید، نامی‌که ما روی کودک شورش‌گر درونتان گذاشته‌ایم، با هر نوع قدرتی سر جنگ دارد، حتی اگر آن قدرت خود شما باشید.

آن بخش از وجودتان که با خودانضباطی موافق است دکتر جکیل و بخشی که با تلاش‌های شما در مسیر خودانضباطی می‌جنگد، آقای هاید در نظر بگیرید.

گاهی، بخشی از وجود ما دوست دارد در یک فعالیت مفید مثل کار کردن روی یک گزارش کاری، تمیز کردن آشپزخانه یا رسیدگی به مسائل مالی مشغول شود. اما بخش دیگری از وجودمان دوست دارد تلویزیون ببیند؛ بیسکوییت شکلاتی بخورد یا از هر کار دیگری که ما آن را استفاده مفید از زمان می‌دانیم، اجتناب کند. به بیان دیگر، بخشی از وجود شما هست که خودانضباطی را دوست ندارد

تجسم کردن قبل از عمل، تعهد شما را بیشتر می‌کند، اعتمادبه‌نفس‌تان را بالا می‌برد، به توانایی‌تان قدرت می‌بخشد، به شما انگیزه می‌دهد و از همه مهم‌تر، قدرت هاید را کاهش می‌دهد.

بدبینی یک شخص عیب‌جو و بدبین دلش می‌خواهد درباره ارزش و درستی هر چیزی سؤال کند و از آنجا که هیچ چیز در زندگی بی‌نقص نیست، شخص بدبین همواره دلیلی برای عیب‌جویی می‌یابد. به‌محض پیدا کردن ایراد، آن را بزرگ می‌کند تا اینکه این نقص تمام چیزهای اطراف را تحت‌الشعاع قرار دهد. یک شخص بدبین در توجیه کردن اینکه چرا یک برنامه، ایده یا انتخاب به درد نمی‌خورد و نتیجه نخواهد داد، نابغه است.

زمانی که ناباوری به خود در شما نفوذ می‌کند، هرگز پیام بسیار مهم «من می‌توانم این کار را انجام دهم» را دریافت نمی‌کنید و در خودانضباطی رشد نمی‌کنید.

در حقیقت، رسیدن به موفقیت نیازمند تلاش مستمر یا پشتکار است.

دیک موتا یکی از معروف‌ترین مربیان تاریخ بسکتبال حرفه‌ای می‌گوید: «من به‌شدت به شانس معتقدم، هر چه بیشتر کار کنم، خوش‌شانس‌تر خواهم بود.»

کسی که ترس از طرد شدن دارد، اغلب آگاهانه، آن را به‌عنوان ترس تعبیر نمی‌کند. بلکه، این ترس برای شخص به‌عنوان «تمایل به انسان خوب بودن» تعبیر می‌شود. افرادی که چنین حالتی دارند بدون اینکه متوجه باشند، زمان بسیار زیادی همراه با صرف انرژی برای خشنود کردن دیگران و بی‌اعتنایی به خواسته‌های خود صرف می‌کنند. آنگاه آن‌ها به وسیلهٔ افکاری مانند «من هیچ‌گاه نمی‌توانم آنچه را که می‌خواهم به نتیجه برسانم.» گرفتار می‌شوند و حس عدم موفقیت و عدم تکمیل کارها را تجربه می‌کنند.