بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

ولی باز هم، جمله افراطی «نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود»، اینجا کاربردی ندارد. در حقیقت این جمله همان ضرب‌المثل «همه یا هیچ» است که برخلاف پیشرفت خودانضباطی عمل می‌کند. اینجا، ما از رنج‌هایی صحبت می‌کنیم که نوعی دادوستد هستند. نه گفتن به دسر شیرین زمانی که در رژیم غذایی به سر می‌برید، یا نه گفتن به حواس‌پرتی‌های مختلف زمانی‌که درگیر پروژه‌ای هستید که باید روی آن تمرکز کنید، یا مواجهه با موقعیت‌های مهم ولی سخت که ترجیح می‌دهید از آن اجتناب کنید. و از آنجاکه این مثال‌ها همگی حاکی از رنج و سختی هستند، اگر بی‌دلیل به خودتان بقبولانید که این روش‌ها همگی تحمل‌ناپذیر هستند به جای اینکه بگویید «راحت نیستند» به تفکر «همه یا هیچ» پیوسته‌اید.

«من می‌توانم به‌راحتی هر چه می‌خواهم به‌دست بیاورم» «شاید خوش‌شانسی بیاورم و...» «هر چه دوست داری بخور، بنوش، خوشحال باش، بگذار برای فردا...» «چرا خودم را به زحمت بیندازم و نگران کنم؟...» این باور کسانی است که نمی‌خواهند بپذیرند هیچ چیزی بی‌زحمت به دست نمی‌آید. همه می‌دانند برای به دست آوردن یک چیز خاص و خوب باید بهایی بپردازند. منظور از بها پرداختن؛ دادن کالا به ازای گرفتن کالاست. این کالا می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد: زمان، پول، لذت‌های آنی، راحتی روحی و روانی، یا راحتی فیزیکی به بیان دیگر، در هر بخشی از سفر خودانضباطی شما باید از محدوده امن خود فراتر بروید. کسی که نمی‌خواهد برای آنچه می‌خواهد بهایی بپردازد، هیچ‌گاه نمی‌تواند امید داشته باشد برنامه خودانضباطی را در زندگی روزانه خود جای دهد

۱۲. روز هشتم «من می‌توانم به‌راحتی هر چه می‌خواهم به دست بیاورم» و ویتامین‌های ذهنی

پس نتیجه می‌گیریم زمانی‌که خودتان را در حال فرار، بدبینی و... یافتید، به یاری خودتان بشتابید. آگاهانه، درباره آن با خودتان سخن بگویید. هر چه بیشتر این کار را بکنید در آن خبره‌تر خواهید شد.

به‌طور خلاصه، هاید تلاش می‌کند شما را از تمرینات روزانه‌تان غافل کند

پنج زهر مورد علاقه آقای هاید: ۱. بدبینی ۲. منفی‌گرایی ۳. یأس و ناامیدی ۴. فرار کردن ۵. به تأخیر انداختن

هاید نه تنها تمام ضعف‌ها، ترس‌ها و ناامنی‌های شما را می‌داند، بلکه می‌داند چطور از آن‌ها علیه‌تان استفاده کند. این بچه شیطان و شر درونتان مدام برنامه‌ریزی می‌کند و از هر حقه‌ای که بلد است استفاده می‌کند تا شما را از انجام اصول این کتاب باز دارد.

زیرا هر هدف یک جنبه تاریک دارد که به صورت ناخودآگاه عمل می‌کند. هاید، بخشی از شما که خودانضباطی را نمی‌خواهد، از نگرانی‌های ناخودآگاهتان استفاده می‌کند و با استفاده از آن‌ها مانند یک طناب احساسی شما را به کمبودهایی مانند به تأخیر انداختن، شکست خوردن، بدبینی و بقیه موارد که خودتان می‌دانید، وصل می‌کند.

از خود بپرسید: آیا این هدف ارزش آن را دارد که زمان و انرژی خود را برای آن صرف کنم؟ آیا نتیجه آن ارزش خطر کردن دارد؟ زندگی روزانه من چگونه دستخوش تغییر می‌شود؟ آیا زمان خوبی است؟ مضرات دنبال کردن و رسیدن به هدفم چیست؟ چگونه خانواده، دوستان و حرفه‌ام با دنبال کردن و رسیدن به این هدف تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند؟ نیازی نیست جواب‌ها را بنویسید، اما باید برای هر سؤال جوابی در ذهن داشته باشید. افکار و احساسات‌تان در مورد جواب‌هایتان بخش مهمی از ابزار برگه اهداف است. فراموش نکنید، این کار را تا حد ممکن به‌سادگی انجام دهید.

خواهید دید که رؤیاها هیچ‌گاه به واقعیت تبدیل نمی‌شوند تا زمانی‌که اول به اهداف منسجمی تبدیل شوند. در آن صورت و فقط در آن صورت است که اهداف این شانس را دارند که تبدیل به واقعیت شوند. و آنجاست که

هدف یا کارتان را به یک جمله کوتاه و ساده یا همان عبارات تأکیدی تبدیل کنید. نام و عبارات تأکیدی خود را به سه حالت اول شخص، دوم شخص و سوم شخص بنویسید.

نوشتن عبارات تأکیدی یک تکنیک بسیار پویاست زیرا کلماتی که بر روی کاغذ آورده می‌شوند بسیار قدرتمندتر از کلماتی هستند که فقط در ذهن ما جای دارند. همان‌طور که داریم عبارات تأکیدی را روی کاغذ می‌نویسیم، آن‌ها را می‌خوانیم، با این‌کار یک قدرت روحی و روانی مثبت برای خودمان خلق می‌کنیم تا عملکردمان را حمایت کند،

به بیان دیگر، در هر بخشی از سفر خودانضباطی شما باید از محدوده امن خود فراتر بروید. کسی که نمی‌خواهد برای آنچه می‌خواهد بهایی بپردازد، هیچ‌گاه نمی‌تواند امید داشته باشد برنامه خودانضباطی را در زندگی روزانه خود جای دهد.

«من باید این کار را به بهترین شکل انجام دهم.» «من باید بهترین باشم.» لطفاً توجه داشته باشید آنچه که

خب، متأسفانه، اگر تمام آنچه که شما می‌بینید یک پروژه طاقت‌فرسا و سخت است، هیچ‌گاه نمی‌توانید خودتان را به سمت شروع کار ببرید. ازآنجاکه با برداشتن قدم‌های کوچک احساس راحتی نمی‌کنید؛ باید همه را با هم انجام دهید! این همان قیاس منطقی «همه یا هیچ» است که به خودتان می‌گویید.

«فقط یک بازنده و برنده وجود دارد» «فقط یک راه برای انجام فلان کار وجود دارد» «یا درست انجامش بده یا اصلاً انجامش نده» جملات بالا نشانگر باورهایی است که رفتارهای خودویرانگرانه را تقویت می‌کنند. هر تحقیق کوچکی که درباره رفتار انسان‌ها انجام شده است نشان می‌دهد زندگی صرفاً سیاه یا سفید نیست، فقط برنده یا بازنده ندارد، صرفاً خوب یا بد نیست.

چرا هر سال نو، انسان‌های بسیاری سال جدید خود را با تقویم‌های شخصی، قرارهای برنامه‌ریزی‌شده، برنامه‌ریزی‌های فعالانه و ... آغاز می‌کنند، ولی پس از چند هفته دست از همه آن‌ها می‌کشند؟ زیرا آن ابزارهای قدرتمند به دلیل اینکه نابهنگام مورد استفاده قرار گرفته‌اند، مؤثر نبوده‌اند.

خودانضباطی شامل موارد زیر می‌باشد: ۱. تصمیم‌گیری ۲. آمادگی ۳. عمل ۴. حفظ و نگهداری بسیاری از مردم، به اشتباه خودانضباطی را از مرحله عمل شروع می‌کنند، درحالی‌که از نظر روان‌شناسی در مرحله تصمیم‌گیری یا آماده‌سازی قرار دارند.

برسانید. به بیان دیگر، برای بهبود قدرت خودانضباطی خود، لازم است باورهای مخرب را از ناخودآگاه به خودآگاهتان بیاورید. تنها در این صورت است که می‌توانید به‌طور مؤثر با آن‌ها برخورد کنید. بنابراین، تا زمانی‌که درگیر باورهای مخربتان هستید، از پروژه‌های نیمه‌کاره و یا پروژه‌هایی که هیچ‌گاه شروع نکردید، رنج می‌برید و نمی‌دانید این مشکل از کجا آب می‌خورد.

زمانی‌که مقابل خطری که آرزو می‌کنید بتوانید با آن روبرو شوید، قرار می‌گیرید، اگر احساس می‌کنید از شدت ترس و نگرانی قدرت حرکت کردن ندارید، گفتگوی درونی را تمرین کنید. از خودتان بپرسید: «بدترین اتفاقی که می‌تواند بیفتد چیست؟»