بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

چند روان‌درمانگر لازم است تا یک آدم را تغییر دهند؟ فقط یکی، ولی آن آدم باید واقعاً خودش بخواهد که تغییر کند.

«من به‌شدت به شانس معتقدم، هر چه بیشتر کار کنم، خوش‌شانس‌تر خواهم بود.»

همه ما انسانیم، کامل بودن از ویژگی‌های خداوند است و یک صفت خدایی است.

به یاد داشته باشید، در استفاده از تکنیک گفتگوی درونی، باید دقیقاً آنچه را می‌خواهید انجام دهید؛ به ذهن ناخودآگاهتان بگویید؛ گویی واقعاً آن را انجام می‌دهید. ذهن ناخودآگاهتان طوری کار می‌کند تا واقعیت بیرونی را با واقعیت درونی یکی و هماهنگ کند. بنابراین، در پی دریافت پیام شما، ذهن ناخودآگاهتان از تمام نیروهایتان استفاده می‌کند تا آنچه را به او گفته‌اید به واقعیت تبدیل کند. خواهید دید که از آنچه اتفاق می‌افتد شگفت‌زده می‌شوید. زمانی‌که با قدرت و انرژی مثبت به ذهن ناخودآگاهتان آنچه را که می‌خواهید انجام دهید و آنچه می‌خواهید بشوید یا داشته باشید را بگویید؛ گویی به‌راستی در واقعیت، هستید. این روش برای هر دو اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت عملی است. دوباره تکرار می‌کنم یادتان باشد، برای آنکه، گفتگوی درونی عملکرد ـ محور مؤثر واقع شود باید مثبت، مشخص و در زمان حال باشد.

پنج زهر مورد علاقه آقای هاید: ۱. بدبینی ۲. منفی‌گرایی ۳. یأس و ناامیدی ۴. فرار کردن ۵. به تأخیر انداختن

بدبینی و منفی‌گرایی با هم ازدواج کردند و صاحب فرزندی شدند. نام فرزندشان را یأس گذاشتند.

اصولاً مغز به این صورت کار می‌کند. هر چه به خودت بگویی، مثبت یا منفی، ناخودآگاهت آن را باور می‌کند. ذهن ناخودآگاهت شواهد را نمی‌سنجد و ادعایت را ارزیابی نمی‌کند. فقط آنچه را می‌گویی به‌راحتی باور می‌کند. به علاوه، به دنبال دلایلی می‌گردد تا ثابت کند که درست می‌گویی حتی اگر در اشتباه باشی

اگر احساس می‌کنید از شدت ترس و نگرانی قدرت حرکت کردن ندارید، گفتگوی درونی را تمرین کنید. از خودتان بپرسید: «بدترین اتفاقی که می‌تواند بیفتد چیست؟» اگر مدام این سؤال را از خودتان بپرسید متوجه می‌شوید پیامدهای وحشتناکی که تصورش را می‌کردید، اغراق‌آمیز نیز هستند.

کمال‌گرایی، پشتکار و استقامت را ضعیف می‌کند و تلاش مستمر نسبت به هوش، خلاقیت و فرصت، دستاوردهای بیشتری به دنبال دارد.

بخشی از وجودتان خودانضباطی را دوست ندارد. ما همگی یک هاید در وجودمان داریم که همان بخش عصیان‌گر، بی‌هدف و راحت‌طلب شخصیت ماست.

یک شخص بدبین در توجیه کردن اینکه چرا یک برنامه، ایده یا انتخاب به درد نمی‌خورد و نتیجه نخواهد داد، نابغه است.

شما اول یک رؤیا دارید، بعد آن را به یک هدف منسجم تبدیل می‌کنید، سپس یک برنامه طرح می‌کنید تا به هدفتان برسید. این شرح مختصری از فرایند خودانضباطی است.

هر وقت تلاش کردی همه را راضی نگه داری، سرت به سنگ می‌خورد و به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسی!!!

ما آدم‌ها به جای اینکه به شکست‌هایمان به‌عنوان بخشی از رشد و تجربه نگاه کنیم، دوست داریم آن‌ها را ضربه‌ای به عزت نفسمان تلقی کنیم.

یادتان باشد، کمال‌گرایی در حقیقت، نوعی ترس ناخودآگاه از معمولی به نظر رسیدن نزد خود یا دیگران است. تلاش برای فرار از ترس‌هایمان ما را در مسیر مخرب خودشکنی قرار می‌دهد.

بزرگ‌ترین لذت زندگی کمک کردن به دیگران برای رساندن آن‌ها به آرزوهایشان است.

تجسم کردن زمانی به بهترین شکل کار می‌کند که تمام جنبه‌های فعالیتی که می‌خواهید انجام دهید را تصور کنید. در ذهنتان؛ ببینید، بشنوید، بو کنید، بچشید. محل، لباس‌ها، اتاق و دمای محیط را لمس کنید. تمام جزئیات را با حواس پنج‌گانه خود درک کنید.

باور کنید همان اندازه که چیزهای خوب در جهان وجود دارند، چیزهای بد نیز وجود دارند

هیچ کس زمان را مدیریت نمی‌کند. شما فقط می‌توانید خودتان را مدیریت کنید

از آنجا که همه ما دوست داریم محبوب باشیم، ترس از طرد شدن، اغلب یک مانع در بسیاری از جنبه‌های زندگی‌مان است. اگر متوجه این ترسمان نشویم، نیاز ما به تأیید دیگران، می‌تواند ما را در یک جریان بی‌پایان احمقانه و طولانی بیندازد. ترس از دست دادن علاقه خانواده، دوستان، کارمندان، همکاران یا جامعه یکی از معمول‌ترین موانع برای شروع و دنبال کردن اهداف شخصی ماست.