بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

ترس از شکست - ترس از موفقیت - ترس از طرد شدن - ترس از معمولی بودن - ترس از خطر کردن

فقط با شناخت و پذیرش آن‌هاست که می‌توانیم شروع به کم کردن تأثیرات بازدارنده‌شان کنیم. با وجودی که ما هیچ‌گاه کاملاً از تمام ترس‌ها رها نمی‌شویم، ولی مجبور نیستیم تحت کنترل آن‌ها باشیم.

ترس‌های ناخودآگاه مانع شما می‌شوند تا نتوانید افکارتان را به عمل تبدیل کنید. اگر این ترس‌ها را برای خودتان روشن نکنید، به هیچ عنوان از آن‌ها خلاص نمی‌شوید.

تا زمانی‌که از ترس‌های ناخودآگاهتان، آگاه نشده‌اید و آن‌ها را به‌عنوان بخشی از ویژگی انسانی‌تان قبول نکرده‌اید، هیچ‌گاه نمی‌توانید فرآیند خودانضباطی منسجمی را آغاز کنید.

با ترس‌هایمان روبرو شویم، چه خودآگاه، چه ناخودآگاه، زیرا نگرانی و آشفتگی در ما ایجاد می‌کنند. آشفتگی یک احساس ناخوشایند و قدرتمند است که ما تلاش می‌کنیم به هر قیمتی که شده از آن اجتناب کنیم، حتی اگر شده خود را فریب دهیم.

ترس‌ها، حالتی در شما ایجاد می‌کنند که موجب مشکلاتی مانند مسامحه‌کاری، مهارت‌های ضعیف مدیریت زمان و اجتناب از کارها می‌شود.

انواع مختلف ترس‌ها، بزرگ‌ترین مانع در راه خودانضباطی هستند،

از آنجا که ما اکثر مواقع به کمک دیگران نظم و انضباط را رعایت می‌کنیم، به‌ندرت می‌توانیم مهارت‌های لازم برای خویش انضباطی را در خود تقویت کنیم

در شرایطی که ما رئیس خودمان هستیم، به نظر می‌رسد برای غلبه بر تأثیرات درونی مخالف، چه خودآگاه، چه ناخودآگاه، قدرتی نداریم. درنتیجه، بخشی از ما که خودانضباطی را دوست ندارد، کنترل رفتارمان را به دست می‌گیرد.

زمانی که با خودانضباطی دچار مشکل می‌شوید، به‌جای آنکه از خودتان بپرسید: «چه طور می‌توانم خودم را به سمتی ببرم تا کاری را که باید، انجام دهم؟» از خودتان بپرسید «چطور می‌توانم خودم را به سمتی سوق دهم که بخشی از وجودم که نمی‌خواهد آن کار را انجام دهد، انجامش دهد؟»

انضباط فردی به جای اینکه یک ویژگی شخصیتی ساده باشد خود یک فرایند مدیریت فردی است. تصور کنید خودانضباطی، کارگردان یک نمایش است که بازی همه هنرپیشه‌ها را کارگردانی می‌کند، یا رهبر ارکستری است که کاری می‌کند تا تمام نوازنده‌ها با هم و هماهنگ بنوازند.

بنابراین، خودانضباطی یک مهارت است تا بتوانید بخش‌های مختلف شخصیت‌تان را به جای اینکه در اثر اختلاف و تضاد درونی فلج شوند، منظم و هماهنگ کنید. درواقع، با کسب این مهارت، عناصر روان‌شناختی ما همگی در یک جهت و به سمت اهداف آگاهانه منتخب ما قرار می‌گیرند.

تا به حال داستان خانمی را شنیده‌اید که بلوزی را که خریده بود به فروشگاه برگرداند و به فروشنده گفت: وقتی به خانه رسیدم، متوجه شدم این بلوز را دوست ندارم. من فقط موسیقی‌ای را که در فروشگاه پخش می‌شد دوست داشتم. به‌طور ناخودآگاه، همواره مناظره‌هایی در ذهن ما صورت می‌گیرد که به‌ندرت آن‌ها را می‌شنویم. اما به‌شدت بر افکار، رفتار و احساساتمان تأثیر می‌گذارند.

بلکه خودانضباطی یعنی: - یک مهارت که می‌تواند یاد گرفته شود. - آگاهی از مقاومت ناخودآگاهتان در مقابل عملکرد، سپس غلبه بر آن مقاومت‌ها. - فرایند تناسب بین عناصر روان‌شناسانه خودآگاه و ناخودآگاهتان

اگر پیام‌های گفتگوی درونی‌تان را با صدای بلند بگویید، قدرتمندتر می‌شوند زیرا آنگاه پیام شما دو مؤلفه فیزیکی خواهد داشت: گفتن و شنیده شدن! به این ترتیب، پیام‌هایتان قدرت و حمایت روحی و جسمی شما را دریافت می‌کنند.

یادتان باشد: «من انتخاب می‌کنم....». وقتی ذهن ناخودآگاهتان اولویت‌هایتان را با انرژی مثبت و با قدرت می‌شنود، قدرت شما را حس می‌کند. سپس از این قدرت برای به راه انداختن نیروهای درونی‌تان استفاده می‌کند تا به اهدافتان برسید. به زبان دیگر، کلمات معجزه می‌کنند.

برای آنکه، گفتگوی درونی عملکرد ـ محور مؤثر واقع شود باید مثبت، مشخص و در زمان حال باشد.

به یاد داشته باشید، در استفاده از تکنیک گفتگوی درونی، باید دقیقاً آنچه را می‌خواهید انجام دهید؛ به ذهن ناخودآگاهتان بگویید؛ گویی واقعاً آن را انجام می‌دهید. ذهن ناخودآگاهتان طوری کار می‌کند تا واقعیت بیرونی را با واقعیت درونی یکی و هماهنگ کند. بنابراین، در پی دریافت پیام شما، ذهن ناخودآگاهتان از تمام نیروهایتان استفاده می‌کند تا آنچه را به او گفته‌اید به واقعیت تبدیل کند.

گفتگوی درونی عملکرد ـ محور با مثبت بودن، خاص بودن و بودن در زمان حال، بر گفتگوی درونی خودویرانگر، غلبه می‌کند.

هاید را به‌عنوان بخشی که خلاق، عاشق تفریح و در جستجوی شادی است، در نظر بگیرید (بخش کودک درونتان).