بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

وقتی شروع به بعضی فعالیت‌های اجتنابی می‌کنید یک آرامش خاطر فیزیکی و احساسی تجربه می‌کنید. این آرامش خاطر دروغین را تجربه می‌کنید با وجودی که می‌دانید نتیجه فرار کردن و به تأخیر انداختن بعدها مشکل‌ساز خواهد شد. چه باید کرد؟

فرایند اجتناب به این صورت کار می‌کند: اول، شما تصمیم می‌گیرید کاری را که نیازمند خودانضباطی است شروع کنید. سپس، هاید از حقه‌های مختلفی استفاده می‌کند تا شما را از انجام آن کار باز دارد. آنگاه، به خاطر تضاد درونی که در وجودتان شروع به جوشش می‌کند، سطح استرستان بالا می‌رود. وقتی سطح استرستان بالا برود، سطح نگرانی‌تان نیز بالا می‌رود. همان‌طور که سطح نگرانی‌تان بالا می‌رود، انگیزه شما افت می‌کند و به خود می‌گویید «نمی‌خواهم این کار را انجام دهم.» درواقع، به خاطر فشار روحی که باعث یک واکنش روحی و روانی شده است، ناگهان از نظر فیزیکی دلتان نمی‌خواهد آن کار را انجام دهید. در حقیقت، هرچه به انجام کار نزدیک‌تر می‌شوید، بیشتر فکر و احساسات‌تان از انجام آن دور می‌شود. همان‌طور که فرایند اجتناب برای‌تان آشکار می‌شود خودتان را در حال اجتناب و فرار از کاری می‌بینید که برای رسیدن به هر هدفی که دارید باید انجام دهید.

ابزار قدرت: استراحت با استفاده از چند حالت آرامش‌بخش می‌توانید به‌سرعت توانایی خود را در فکر کردن و احساس کردن و یا انجام دادن هرچه که انتخاب می‌کنید، فکر می‌کنید یا احساس می‌کنید افزایش دهید. چرا؟ زیرا کاهش استرس، نگرانی و ترس باعث رشد سریع خودانضباطی می‌شود. زمانی‌که با کاری برخورد می‌کنید که بخشی از شما نمی‌خواهد آن را انجام دهد، می‌توانید با تکنیک‌های آرام‌بخش به‌سرعت فشار، نگرانی و ترسی که همزمان با آن ایجاد می‌شود را کاهش دهید. اکنون، علاوه بر یادگیری چند راه اساسی که با استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش می‌توانید خودانضباطی خود را قدرت بخشید، با یک فن ساده آرامش‌بخش که همه مهارت‌های لازم برای استفاده از خودانضباطی را دارد نیز آشنا می‌شوید.

توانایی شما در پیشرفت، به کار بردن و حفظ خودانضباطی به‌طور مستقیم به میزان آمادگی شما برای پذیرفتن مسئولیت شرایط فعلی خودتان ارتباط دارد.

دیک موتا یکی از معروف‌ترین مربیان تاریخ بسکتبال حرفه‌ای می‌گوید: «من به‌شدت به شانس معتقدم، هر چه بیشتر کار کنم، خوش‌شانس‌تر خواهم بود.»

اگر ما تا اندازه‌ای به سرنوشت و شانس برای رسیدن به اهدافمان اعتقاد داریم، آنجاست که باید کوله‌پشتی خود را ببندیم؛ چون یک سفر طولانی در پیش داریم. خوش‌شانسی زمانی اتفاق می‌افتد که تلاش با فرصت‌ها، ملاقات کند.

اگر ما مسئولیت تأثیری را که بر زندگی خودمان می‌گذاریم قبول نکنیم، آنگاه به‌طور ناخودآگاه عذر و بهانه‌هایی جور می‌کنیم تا ما را از مسئولیتی که درباره عملکردمان جهت رسیدن به اهدافمان داریم، رها کند.

اگر ما مسئولیت تأثیری را که بر زندگی خودمان می‌گذاریم قبول نکنیم، آنگاه به‌طور ناخودآگاه عذر و بهانه‌هایی جور می‌کنیم تا ما را از مسئولیتی که درباره عملکردمان جهت رسیدن به اهدافمان داریم، رها کند.

همچنین، زمان خوبی است که به خودتان یادآور شوید مسئولیت اعمالتان را بپذیرید. نظرات شکسپیر را به یاد بیاورید که می‌گوید منشأ گناهان ما در ستاره‌های آسمان نیست بلکه درون خود ماست. اما تعداد اندکی از ما مسئولیت مشکلاتمان را می‌پذیریم.

یادتان باشد: همان‌طور که طرز فکر مثبت می‌تواند عملکرد مثبت خلق کند، عکس آن هم صادق است. عملکردهای مثبت می‌توانند افکار مثبت ایجاد کنند. این دو یکدیگر را حمایت و تغذیه می‌کنند. شما اطلاعات، روش‌ها و ابزارهایی به دست آوردید که می‌توانید آن‌ها را همزمان تقویت کنید.

من مجبور نیستم آن کسی باشم که در گذشته بودم. به علاوه، من مجبور نیستم آنچه را دیروز انجام می‌دادم امروز نیز انجام دهم. با جایگزین کردن گفتگوهای درونی مثبت به جای گفتگوهای درونی منفی، و با جایگزین کردن پیام‌های خودآگاه مطبوع به جای پیام‌های ناخودآگاه ناخوشایند به کمک تصاویر ذهنی، می‌توانید از بسیاری از میوه‌های درخت خودانضباطی لذت ببرید.

ما فقط زمانی‌که خودمان بخواهیم به گذشته‌مان وصل هستیم. «من مدت‌هاست این طوری هستم، نمی‌توانم تغییر کنم.»، «شما نمی‌توانید عادت‌های قدیمی یک سگ را تغییر دهید و به او چیز جدید یاد بدهید.»، «من با این باور بزرگ شدم...» چنین اظهاراتی منعکس‌کننده یک عدم تمایل است که فرد نمی‌خواهد مسئولیت زندگی امروز خود را بپذیرد. البته آنچه که امروز هستیم و آنچه انجام می‌دهیم به گذشته‌مان ارتباط دارد. اما اینکه اجازه بدهیم دیروزمان، امروز و فردای ما را تعیین یا به ما دیکته کند، انتخاب خود ماست. بخشی از وجودتان که تغییر را دوست ندارد دلش می‌خواهد شما فکر کنید گذشته یک تله فولادین است. اگر انسان‌ها نمی‌توانستند از گذشته خود رها شوند ما هنوز در غارهای سرد و تاریک زندگی می‌کردیم و غذایمان را با چماق شکار می‌کردیم.

پیشرفت چه برای یک کار کوچک باشد و چه برای یک پروژه بزرگ؛ به هر حال تغییر محسوب می‌شود.

هیچ کس نمی‌تواند دیگری را مجبور کند که بخواهد تغییر کند؛ میل به تغییر باید از درون اتفاق بیفتد. به‌طور خلاصه، اگر یک شخص قرار است تغییر کند، اول باید انتخاب کند که تغییر کند

۱۳. روز نهم «من نمی‌توانم تغییر کنم»

وقتی به دنبال کمال‌گرایی هستی، مانند این است که مدام در جستجوی جوانی باشی، که تلاشی احمقانه است. هر چه سریع‌تر عزت نفس خود را از حس کمال‌گرایی‌تان جدا کنید.

کمال‌گرایی در حقیقت، نوعی ترس ناخودآگاه از معمولی به نظر رسیدن نزد خود یا دیگران است. تلاش برای فرار از ترس‌هایمان ما را در مسیر مخرب خودشکنی قرار می‌دهد.

فشار حس کمال‌گرایی منجر به افسردگی شدید در او و باعث ریزش موهای سرش شده بود.

وقتی دست از خطر کردن برمی‌دارید، ماهیچه‌های اعتمادبه‌نفس‌تان درست زمانی‌که به آن‌ها نیاز دارید بی‌استفاده می‌شود. بنابراین یکی از مهم‌ترین عناصر خودانضباطی را از دست می‌دهید که آن همان اعتمادبه‌نفس است.

یادتان باشد: هیچ کس کامل نیست. هیچ کاری که ما انجام می‌دهیم، کامل نیست. همه ما انسانیم، کامل بودن از ویژگی‌های خداوند است و یک صفت خدایی است.