بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

تمرین: تمام آنچه در اینجا نیاز دارید این است که اهدافتان را در بالای یک صفحه کاغذ بنویسید. آنگاه در سمت راست مزایای دنبال کردن و رسیدن به هدفتان را فهرست کنید و در سمت چپ معایب آن را بنویسید. نیازی نیست این فهرست را منظم و مرتب بنویسید. هدف این است که مطمئن شوید بر روی تمام جنبه‌های منفی هدف و پیگیری هدف تمرکز کرده‌اید. همچنین، به صفحه هدف‌گذاری‌تان نگاه کنید، همانی که دارای فهرست مراحل رسیدن به هدف است. ببینید برای رسیدن به هر مرحله چه چیزی را باید کنار بگذارید؟ وقتی به هدفتان رسیدید، چه اتفاق بدی خواهد افتاد؟ دوباره می‌گویم، این فرایند را تا آنجا که می‌توانید ساده انجام دهید ولی حتماً آن را انجام دهید. فهرست مزایای اهداف را در سمت راست و جنبه‌های منفی پیگیری هدفتان را در سمت چپ بنویسید.

اگر روی هر دو جنبه تمرکز نداشته باشید، مثل این می‌ماند که دائم در حال کشیدن یک بلوک سنگین نامرئی هستید. معنی‌اش این است که نمی‌بینید چه چیزی دارد مانع حرکت شما به سمت جلو می‌شود

گاهی اوقات راه‌هایی می‌یابید تا بتوانید مسیرهایی پیدا کنید تا آنچه را که دارید نگهدارید و همچنان به آنچه می‌خواهید برسید، گاهی راهی پیدا نمی‌کنید. این نوع تصمیمات را باید هر زمان که هدفی را برمی گزینید، بگیرید. زیرا هر هدف یک جنبه تاریک دارد که به صورت ناخودآگاه عمل می‌کند. هاید، بخشی از شما که خودانضباطی را نمی‌خواهد، از نگرانی‌های ناخودآگاهتان استفاده می‌کند و با استفاده از آن‌ها مانند یک طناب احساسی شما را به کمبودهایی مانند به تأخیر انداختن، شکست خوردن، بدبینی و بقیه موارد که خودتان می‌دانید، وصل می‌کند. در مرحله تصمیم‌گیری، باید تمام نگرانی‌های ناخودآگاهتان را برای مقابله با آن‌ها به سطح بیاورید تا در مرحله عمل شما را گیر نیندازند. برعکس، وقتی آگاهانه دو جنبه هدفتان یعنی به‌دست آوردن و از دست دادن را کشف می‌کنید و برای‌تان واضح می‌شوند، آنگاه می‌توانید از یک موضع مشخص با هاید مقابله کنید.

از چه چیزی باید دست کشید؟ باید به این سؤال قبل از وارد شدن به مرحله عمل، پاسخ بدهید. چند مثال از چیزهایی که ممکن است از دست بدهید: زمان، پول، راحتی فیزیکی، راحتی عاطفی، امنیت، خوشی، روابط شخصی و دیگر اهداف، تصویر از خود، تأیید والدین، تأیید جامعه و... البته برای موقت! مهم: یکی از حقه‌های مورد علاقه هاید این است که شما باور کنید مجبورید از یک چیز به‌طور کامل بگذرید (همه یا هیچ) درحالی‌که شاید تمایل نداشته باشید برای رسیدن به هدفتان کاملاً از آن دست بکشید.

باید بدانید که هر سکه دو رو دارد. بله، شما می‌توانید یک انباری تمیز داشته باشید، اما دیگر، چیزهایی که با آن‌ها انبار را پر می‌کردید، در اختیار ندارید. بله، شما می‌توانید کسب‌وکار خود را داشته باشید، اما دیگر امنیت شغلی‌ای که پیش از آن در یک اداره کوچک داشتید، ندارید. قطعاً اگر از نوشیدن الکل در یک میخانه کوچک دست بکشید، سلامتی و پول بیشتری خواهید داشت، ولی دوستان پایه مشروب‌خواری خود را از دست می‌دهید. به بیان دیگر، همیشه مجبورید چیزی را در قبال به دست آوردن چیز دیگر، از دست بدهید و زمانی‌که آگاهانه چیزهای مشخصی را می‌خواهید، ممکن است در ناخودآگاه دوست نداشته باشید طرف دیگر سکه را بپذیرید و آن هم ترک چیزهای دیگری است که به آن‌ها وابسته بودید. تکرار می‌کنم: برای به دست آوردن هر چیزی که می‌خواهید، باید از چیزهای دیگری دست بکشید.

مرحله تصمیم‌گیری همان‌طور که از اسمش پیداست، اولین مرحله این است که هدفتان را انتخاب کنید و روی آن مصمم باشید. خیلی بیشتر از آنچه تصور می‌کنید در این مرحله کار دارید و از طرف دیگر، هیچ چیز مشکل و پیچیده‌ای راجع‌به آن وجود ندارد. با وجودی‌که قدم‌های این مرحله بسیار آسان هستند، بخش مهمی از فرایند خودانضباطی به حساب می‌آیند. شکست در برداشتن قدم‌های لازم در این مرحله معمولاً باعث ایجاد مشکل در مرحله عملکرد می‌شود. در طی مرحله تصمیم‌گیری، هدف شما پایه‌ریزی یک بنای روحی و روانی محکم است، یک تعهد که شما را تا مراحل آخر (هر ساعت، هر روز، هر هفته، هر ماه) رسیدن به هدفتان، همراهی کند. یک پایه‌ریزی روحی روانی محکم به شما قدرتی می‌دهد تا بتوانید بر باورهای خودویرانگرانه، ترس و تردیدهایی که هاید (هر ساعت، هر روز، هر هفته، هر ماه) به سوی‌تان پرتاب می‌کند، پیروز شوید. خنده‌دار این است که هر چه هدفتان مهم‌تر باشد، هاید بیشتر تلاش می‌کند تا شما را از آن دور نگه دارد.

با انجام کارها به ترتیب صحیح، خودانضباطی را برای خود بسیار آسان می‌کنید. به من اعتماد کنید، با این کار زمان و انرژی زیادی می‌اندوزید؛ مهم نیست هدفتان چه باشد، شروع یک تجارت، کم کردن وزن یا تمیز کردن انباری خانه باشد فرقی نمی‌کن

مهم: ابتدا باید تمام کارهای لازم در هر مرحله را قبل از شروع مرحله بعدی انجام دهید. در غیر این‌صورت، خود را با مشکلات غیر ضروری، روبرو خواهید کرد. تا اینجا، معمول‌ترین اشتباهی که مردم هنگام تلاش برای به‌کارگیری خودتنظیمی مرتکب می‌شوند این است که: یک هدف را انتخاب می‌کنند و قبل از اینکه کارهای پیش‌زمینه لازم را انجام دهند وارد مرحله عمل فرایند خودانضباطی می‌شوند، این کار دقیقاً مانند این است که یک خانه بزرگ در طبقه بالای یک ساختمان بنا کنید درحالی‌که هنوز طبقه اول را نساخته باشید. تکرار می‌کنم، شروع کار و وارد عمل شدن در جهت هدف قبل از انجام مرحله تصمیم‌گیری و آماده‌سازی، مانند این است که یک ارابه پشت اسب قرار دهید، تمام وسایل خود را در ارابه قرار داده و محکم ببندید ولی ارابه را به اسب نبندید، درنتیجه اسب شما از یک طرف و شما از طرف دیگر می‌روید.

فرایند خودانضباطی در چهار مرحله اتفاق می‌افتد: ۱. تصمیم‌گیری ۲. آمادگی ۳. عمل ۴. حفظ و نگهداری

تبریک می‌گویم؛ اکنون شما این آمادگی را دارید تا دانش‌تان را به عمل تبدیل کنید! شما یاد گرفتید که خودانضباطی یک فرایند است و نه یک ویژگی ذاتی که از بدو تولد با شما باشد. با علل روحی و روانی موانع خودانضباطی آشنا شدید. حقه‌های ناخودآگاه که خودانضباطی را دچار مشکل می‌کنند شناختید. همچنین ابزارها و تکنیک‌هایی که قدرت خودانضباطی‌تان را افزایش می‌دهند، یاد گرفتید و می‌دانید چطور از آن‌ها استفاده کنید. اما نمی‌دانید چه زمانی از آن‌ها استفاده کنید. دانستن زمان استفاده به اندازه دانستن چگونگی استفاده از این ابزارها، مهم است. در حقیقت، کلید اصلی موفقیت در خودانضباطی در استفاده از ابزارها در زمانی مناسب طی فرایند خودانضباطی، نهفته است. بنابراین، فراموش نکنید که فرایند خودانضباطی، صرف‌نظر از اهمیت کار یا حیطه هدفتان، در مراحل خاصی اتفاق می‌افتد. تکرار می‌کنم، ابزارهای خاص در زمان خاص، بهترین کاربرد را دارند.

یادتان باشد همان‌طور که به سؤالات جواب می‌دهید هاید نظر خود را اعمال می‌کند. پس مطمئن شوید که به‌طور دقیق به افکار منفی موجود در ذهنتان توجه کنید که آیا این شما هستید که واقع‌گرایانه صحبت می‌کنید یا هاید است که شما را بازی می‌دهد؟ از خود بپرسید: آیا این هدف ارزش آن را دارد که زمان و انرژی خود را برای آن صرف کنم؟ آیا نتیجه آن ارزش خطر کردن دارد؟ زندگی روزانه من چگونه دستخوش تغییر می‌شود؟ آیا زمان خوبی است؟ مضرات دنبال کردن و رسیدن به هدفم چیست؟ چگونه خانواده، دوستان و حرفه‌ام با دنبال کردن و رسیدن به این هدف تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند؟ نیازی نیست جواب‌ها را بنویسید، اما باید برای هر سؤال جوابی در ذهن داشته باشید. افکار و احساسات‌تان در مورد جواب‌هایتان بخش مهمی از ابزار برگه اهداف است. فراموش نکنید، این کار را تا حد ممکن به‌سادگی انجام دهید.

بعد از کامل کردن تمرین قبلی، باید چند سؤال از خود بپرسید تا به شما کمک کند به راستی بفهمید آیا این هدف واقعاً همان چیزی است که می‌خواهید آن را دنبال کنید و به دست بیاورید؟ سؤالاتی که من می‌خواهم از خودتان بپرسید یا تعهدتان به هدف را تقویت می‌کند و یا شما را تشویق می‌کند در مسیری که پا گذاشته‌اید تجدید نظر کنید. هر مسیری که انتخاب کنید، باعث می‌شود بهتر متوجه احساسات واقعی خود درباره هدفتان بشوید. اگر فکر دنبال کردن هدف در شما ایجاد نگرانی کرد، زیاد نگران آن نباشید، هاید ممکن است در حال زمزمه کردن ترس‌های سطحی در ناخودآگاهتان باشد.

۳. باید مراحل هدفتان را فهرست کنید، هر تعداد مرحله‌ای که فکر می‌کنید هدفتان به آن نیاز دارد. سپس به هر مرحله یک چهارچوب زمانی خواهید داد. اما اکنون تمام آنچه نیاز دارید انجام دهید این است که مراحل هدف را در جملات بسیار کوتاه بنویسید. سعی نکنید مراحل را به ترتیب بنویسید. فقط آن‌ها را یادداشت کنید. همیشه می‌توانید آن‌ها را اصلاح و کم و زیاد کنید. همان‌طور که مراحل مورد نیاز را فهرست می‌کنید، قدم‌های ترسناک و بزرگ را به مراحل کوچک‌تر تقسیم کنید. هرچه مراحل کوچک‌تر باشند، شانس شما برای کامل کردن آن‌ها بیشتر است. هم‌اکنون شروع به نوشتن کنید.

۲. باید بیان کنید چرا می‌خواهید به این هدف برسید. نیت‌تان چیست؟ بعضی از مردم آن را یک مأموریت در نظر می‌گیرند. وضوح هدف، میزان قدرت تعهد شما را تعیین می‌کند، که به نوبه خود به خودانضباطی‌تان سوخت می‌رساند. نوشتن هدف‌هایتان به شما کمک خواهد کرد که مطمئن شوید هدف شما به‌راستی خواست و رؤیای خود شماست، نه نظر دیگران راجع‌به آنچه شما باید انجام دهید. داشتن یک نیت نوشته‌شده برای هدفتان بخش مهمی از فرایند خودانضباطی است، زیرا با این کار به خود انگیزه‌ای قدرتمند می‌دهید. در حقیقت، برای اینکه خودانضباطی آهسته و پیوسته حرکت کند به جای اینکه افت و خیزهای عجیب و غریب داشته باشد، باید دقیقاً بدانید چرا دارید کاری را انجام می‌دهید.

تمرین: برگه اهداف باید سه ویژگی داشته باشد: ۱. ابتدا باید یک هدف خاص و با جزئیات بنویسید. تکرار می‌کنم، هدف شما باید به‌طور خاص نوشته شده باشد. ننویسید من سلامت کامل می‌خواهم یا ثروت زیاد می‌خواهم یا شادی مطلق می‌خواهم و غیره. به جای آن بنویسید من می‌خواهم به مدت ۲ سال سالی ۱۰۰ هزار دلار درآمد داشته باشم، من می‌خواهم زبان اسپانیایی را در حد مکالمه طی یک سال یاد بگیرم. هرچه تصویر آنچه می‌خواهید به واقعیت تبدیل شود، واضح‌تر باشد؛ آسان‌تر اتفاق می‌افتد و اگر یک برنامه برای رسیدن به آن بریزید؛ سریع‌تر آن را به دست خواهید آورد.

من پیشنهاد می‌کنم برای هر هدفی که نیازمند تلاش منسجم است، یک برگه اهداف تهیه کنید. در حال حاضر من پیشنهاد می‌کنم فقط روی یک هدف کار کنید. مهم: زمانی‌که در حال آماده کردن برگه اهدافتان هستید، مسئولیت و وظایف جدی و سنگین برای خود ایجاد نکنید. برگه اهداف باید برای استفاده، سریع و آسان باشد. این ابزار خیلی مهم‌تر از این است که به علت پیچیدگی فراموش شود. پس آرام باشید!

برگه اهداف نقش روحی روانی بسیار قدرتمندی بازی می‌کند. این برگه می‌تواند به شما مسیر، تعهد، انگیزه و برنامه‌ریزی برای عمل بدهد.

ابزار قدرت: برگه اهداف همه مردم اهدافی دارند. اما بدبختانه اغلب آن‌ها اجازه می‌دهند اهدافشان برای همیشه در سرشان به صورت رؤیا باقی بمانند. تازمانی‌که رؤیاهایتان را به اهداف منسجمی که بتوان در عمل آن‌ها را به کار انداخت، تبدیل نکنید، آن‌ها همیشه رویا باقی خواهند ماند، رؤیاهای درک‌نشده! خواهید دید که رؤیاها هیچ‌گاه به واقعیت تبدیل نمی‌شوند تا زمانی‌که اول به اهداف منسجمی تبدیل شوند. در آن صورت و فقط در آن صورت است که اهداف این شانس را دارند که تبدیل به واقعیت شوند. و آنجاست که تفاوت بین رؤیا و هدف را درک می‌کنید. بنابراین، شما اول یک رؤیا دارید، بعد آن را به یک هدف منسجم تبدیل می‌کنید، سپس یک برنامه طرح می‌کنید تا به هدفتان برسید. این شرح مختصری از فرایند خودانضباطی است.

با خود صادق باشید که آیا تأخیری که در دنبال کردن هدفتان انداخته‌اید بر اساس پیش‌بینی یک اتفاق بد است یا براساس یک نگرانی منطقی! به هاید اجازه ندهید از سیگنال‌های خطر ذهنی‌تان علیه خودتان استفاده کند. ترس‌هایتان را با خرد خود به چالش بکشید. اگر آگاهانه به صدای منطقی درونتان گوش دهید، صدای احساسی شما قدرت خود را از دست می‌دهد. آنگاه با دست‌اندازهای کمتری می‌توانید در جاده حرکت کنید.

در آن دسته از چالش‌های خودانضباطی که شامل رفتارهای افراط‌گرایانه مثل سیگار کشیدن، مصرف الکل و پرخوری است؛ بسیار مؤثر عمل می‌کند.