بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

۵. یک قدم کوچک به سمت انجام کار بردارید. همان‌طور که به اتاق، میز کار، ابزارها یا هرچیزی که برای شروع کارتان به آن نیاز دارید نزدیک می‌شوید، حالت فیزیکی و تنفس‌تان را کنترل کنید. به ماهیچه‌هایتان یادآور شوید که باید آرام باشید. هر زمان که یک پیام اجتنابی از سمت هاید احساس می‌کنید یا می‌شنوید، سیلی از ابزارها و تکنیک‌های خودانضباطی‌تان را جایگزین آن کنید.

۴. سپس از خود چند سؤال چرا دار بپرسید. گوش کنید ببینید هاید به شما چه می‌گوید. آگاه باشید که هاید چگونه می‌خواهد سرتان کلاه بگذارد و شما را از انجام کار دور کند. سپس اثر هاید را با گفتن طرف دیگر داستان به خود، خنثی کنید. متقاعدکننده، پرقدرت اما آرام باشید. روی پاداشی که قرار است بعد از اتمام کار به خود بدهید متمرکز شوید. از تجسم، جملات تأکیدی یا هر ابزار دیگری که احساس می‌کنید مفید است، استفاده کنید.

۳. یک دقیقه به خودتان وقت بدهید تا بدنتان آرام شود. تنفس‌تان را کنترل کنید. با استفاده از عبارات تأکیدی، آرامش فیزیکی خود را تقویت کنید. از قدرت تجسم استفاده کنید و خودتان را به‌آسانی در حال انجام کاری که قرار است انجام دهید؛ ببینید.

۲. همان‌طور که شروع به آرام کردن تنفس‌تان می‌کنید به خود بگویید: «من دارم پیشانی‌ام را منقبض و منبسط می‌کنم. من دارم ماهیچه‌های صورتم را منقبض و منبسط می‌کنم. من دارم ماهیچه‌های فکم را منقبض و منبسط می‌کنم. من دارم ماهیچه‌های گردنم را منقبض و منبسط می‌کنم. و این‌کار را با همه ماهیچه‌هایتان انجام دهید (شانه‌ها، بازوها، دستان، پشت، معده و غیره) اعضا را منقبض و منبسط کنید.

آرامش در لحظه چیست؟ همان‌طور که از اسمش پیداست هر لحظه متوجه شدید در حال اجتناب از کاری هستید که باید انجام شود، به دنبال راهی بگردید تا آرام شوید. بدون توجه به نوع کار، چه بخواهید گزارشی بنویسید و چه بخواهید جایی را تمیز کنید؛ تلاش برای آرام کردن، شما را به سمت خودانضباطی به پیش می‌برد. آرامش فیزیکی به‌طور خودکار حالت روحی و روانی‌ای ایجاد می‌کند که به شما اجازه می‌دهد ابزارها و روش‌های خودانضباطی را به کار گیری

با شناخت این حقه‌های ذهنی به‌سرعت قدرتشان کم می‌شود. آرامش چیزی است که به شما این فرصت را می‌دهد تا تصمیمات رفتاری‌تان را از ناخودآگاه به خودآگاه ذهنتان بیاورید. به بیان دیگر، وقتی آرام و بدون هیچ استرسی باشید، حتی برای چند دقیقه، ناگهان صدای فکر کردن خود را می‌شنوید. آنگاه، با استفاده از ابزارها و روش‌های جدیدتان، به‌سرعت می‌توانید افکار منفی پنهانتان را به تکیه‌گاه خودانضباطی تبدیل کنید. مهم: اگر قبل از شروع یک رفتار اجتنابی به مدت یک دقیقه آرام باشید، می‌توانید رفتار اجتنابی خود را تشخیص داده، توجیه کرده و تعدیل کنید. این بینش، به‌تنهایی یک پیشرفت عظیم در خودانضباطی شما ایجاد می‌کند. امّا چگونه باید خودتان را آرام کنید؟

با شناخت این حقه‌های ذهنی به‌سرعت قدرتشان کم می‌شود. آرامش چیزی است که به شما این فرصت را می‌دهد تا تصمیمات رفتاری‌تان را از ناخودآگاه به خودآگاه ذهنتان بیاورید. به بیان دیگر، وقتی آرام و بدون هیچ استرسی باشید، حتی برای چند دقیقه، ناگهان صدای فکر کردن خود را می‌شنوید. آنگاه، با استفاده از ابزارها و روش‌های جدیدتان، به‌سرعت می‌توانید افکار منفی پنهانتان را به تکیه‌گاه خودانضباطی تبدیل کنید. مهم: اگر قبل از شروع یک رفتار اجتنابی به مدت یک دقیقه آرام باشید، می‌توانید رفتار اجتنابی خود را تشخیص داده، توجیه کرده و تعدیل کنید. این بینش، به‌تنهایی یک پیشرفت عظیم در خودانضباطی شما ایجاد می‌کند. امّا چگونه باید خودتان را آرام کنید؟

دهید. پس شما چطور باید بفهمید هاید قصد چه کاری دارد؟ آسان است. تمام آنچه باید انجام دهید این است که آرام باشید. آنگاه می‌توانید از خود سؤالات چرا دار بپرسید «چرا من می‌خواهم به جای نوشتن این گزارش چیزی بخورم؟»، «چرا من می‌خواهم یک برنامه تلویزیونی احمقانه را تماشا کنم؟»، «چرا من فکر می‌کنم پر کردن این فرم خیلی سخت است؟»، «چرا من این‌گونه واکنش نشان می‌دهم؟» در حالی که این سؤالات خاص را از خود می‌پرسید نوع برخورد شما با مسئله تغییر می‌کند، ولی طبیعت سؤالات یکسان باقی می‌ماند. شما نیاز دارید این سؤالات چرا دار را از خود بپرسید. این سؤالات به‌سرعت به شما کمک می‌کنند دلایل فرارتان را تشخیص دهید. این دلایل قطعاً با یک یا چند یک از سموم و موانع هاید ارتباط دارند.

وقتی شروع به بعضی فعالیت‌های اجتنابی می‌کنید یک آرامش خاطر فیزیکی و احساسی تجربه می‌کنید. این آرامش خاطر دروغین را تجربه می‌کنید با وجودی که می‌دانید نتیجه فرار کردن و به تأخیر انداختن بعدها مشکل‌ساز خواهد شد. چه باید کرد؟

وقتی شروع به بعضی فعالیت‌های اجتنابی می‌کنید یک آرامش خاطر فیزیکی و احساسی تجربه می‌کنید. این آرامش خاطر دروغین را تجربه می‌کنید با وجودی که می‌دانید نتیجه فرار کردن و به تأخیر انداختن بعدها مشکل‌ساز خواهد شد. چه باید کرد؟

فرایند اجتناب به این صورت کار می‌کند: اول، شما تصمیم می‌گیرید کاری را که نیازمند خودانضباطی است شروع کنید. سپس، هاید از حقه‌های مختلفی استفاده می‌کند تا شما را از انجام آن کار باز دارد. آنگاه، به خاطر تضاد درونی که در وجودتان شروع به جوشش می‌کند، سطح استرستان بالا می‌رود. وقتی سطح استرستان بالا برود، سطح نگرانی‌تان نیز بالا می‌رود. همان‌طور که سطح نگرانی‌تان بالا می‌رود، انگیزه شما افت می‌کند و به خود می‌گویید «نمی‌خواهم این کار را انجام دهم.» درواقع، به خاطر فشار روحی که باعث یک واکنش روحی و روانی شده است، ناگهان از نظر فیزیکی دلتان نمی‌خواهد آن کار را انجام دهید. در حقیقت، هرچه به انجام کار نزدیک‌تر می‌شوید، بیشتر فکر و احساسات‌تان از انجام آن دور می‌شود. همان‌طور که فرایند اجتناب برای‌تان آشکار می‌شود خودتان را در حال اجتناب و فرار از کاری می‌بینید که برای رسیدن به هر هدفی که دارید باید انجام دهید.

ابزار قدرت: استراحت با استفاده از چند حالت آرامش‌بخش می‌توانید به‌سرعت توانایی خود را در فکر کردن و احساس کردن و یا انجام دادن هرچه که انتخاب می‌کنید، فکر می‌کنید یا احساس می‌کنید افزایش دهید. چرا؟ زیرا کاهش استرس، نگرانی و ترس باعث رشد سریع خودانضباطی می‌شود. زمانی‌که با کاری برخورد می‌کنید که بخشی از شما نمی‌خواهد آن را انجام دهد، می‌توانید با تکنیک‌های آرام‌بخش به‌سرعت فشار، نگرانی و ترسی که همزمان با آن ایجاد می‌شود را کاهش دهید. اکنون، علاوه بر یادگیری چند راه اساسی که با استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش می‌توانید خودانضباطی خود را قدرت بخشید، با یک فن ساده آرامش‌بخش که همه مهارت‌های لازم برای استفاده از خودانضباطی را دارد نیز آشنا می‌شوید.

توانایی شما در پیشرفت، به کار بردن و حفظ خودانضباطی به‌طور مستقیم به میزان آمادگی شما برای پذیرفتن مسئولیت شرایط فعلی خودتان ارتباط دارد.

دیک موتا یکی از معروف‌ترین مربیان تاریخ بسکتبال حرفه‌ای می‌گوید: «من به‌شدت به شانس معتقدم، هر چه بیشتر کار کنم، خوش‌شانس‌تر خواهم بود.»

اگر ما تا اندازه‌ای به سرنوشت و شانس برای رسیدن به اهدافمان اعتقاد داریم، آنجاست که باید کوله‌پشتی خود را ببندیم؛ چون یک سفر طولانی در پیش داریم. خوش‌شانسی زمانی اتفاق می‌افتد که تلاش با فرصت‌ها، ملاقات کند.

اگر ما مسئولیت تأثیری را که بر زندگی خودمان می‌گذاریم قبول نکنیم، آنگاه به‌طور ناخودآگاه عذر و بهانه‌هایی جور می‌کنیم تا ما را از مسئولیتی که درباره عملکردمان جهت رسیدن به اهدافمان داریم، رها کند.

اگر ما مسئولیت تأثیری را که بر زندگی خودمان می‌گذاریم قبول نکنیم، آنگاه به‌طور ناخودآگاه عذر و بهانه‌هایی جور می‌کنیم تا ما را از مسئولیتی که درباره عملکردمان جهت رسیدن به اهدافمان داریم، رها کند.

همچنین، زمان خوبی است که به خودتان یادآور شوید مسئولیت اعمالتان را بپذیرید. نظرات شکسپیر را به یاد بیاورید که می‌گوید منشأ گناهان ما در ستاره‌های آسمان نیست بلکه درون خود ماست. اما تعداد اندکی از ما مسئولیت مشکلاتمان را می‌پذیریم.

یادتان باشد: همان‌طور که طرز فکر مثبت می‌تواند عملکرد مثبت خلق کند، عکس آن هم صادق است. عملکردهای مثبت می‌توانند افکار مثبت ایجاد کنند. این دو یکدیگر را حمایت و تغذیه می‌کنند. شما اطلاعات، روش‌ها و ابزارهایی به دست آوردید که می‌توانید آن‌ها را همزمان تقویت کنید.

من مجبور نیستم آن کسی باشم که در گذشته بودم. به علاوه، من مجبور نیستم آنچه را دیروز انجام می‌دادم امروز نیز انجام دهم. با جایگزین کردن گفتگوهای درونی مثبت به جای گفتگوهای درونی منفی، و با جایگزین کردن پیام‌های خودآگاه مطبوع به جای پیام‌های ناخودآگاه ناخوشایند به کمک تصاویر ذهنی، می‌توانید از بسیاری از میوه‌های درخت خودانضباطی لذت ببرید.