بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

۱. به صفحه اهدفتان نگاه کنید و یک هدف انتخاب کنید. آیا می‌خواهید روی بیش از یک هدف کار کنید؟ اگر اهداف با هم تداخل ندارند، مشکلی نیست. اما خودتان را درگیر کار زیاد در زمان کوتاه نکنید. بعد از اینکه برای مدتی این کار را انجام دادید و به آن عادت کردید، درخواهید یافت که دنبال کردن چندین هدف به‌طور همزمان زیاد سخت نیست. اما در حال حاضر بهتر است روی یک یا دو هدف تمرکز کنید.

گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور»

و شگفت‌آور این است که یک برنامه‌ریزی روزانه ده دقیقه‌ای، و نوشتن ساده «انجام کار» باعث ایجاد وقت اضافی برای‌تان خواهد شد. تکرار می‌کنم: یک فهرست ساده «انجام کار» به شما ساعت‌ها زمان اضافی می‌دهد که اصلاً فکرش را هم نمی‌کردید. این وقت اضافی می‌تواند هرطوری که شما دوست دارید پر شود، بازی یا کار، انتخاب با شماست. پس، اگر برنامه روزانه به شما خودانضباطی بیشتر و زمان بیشتر می‌دهد، چرا امتحانش نکنید؟ این کار بهترین سرمایه‌گذاری‌ای است که تا اکنون می‌توانستید در راه خودانضباطی انجام دهید. ولی هاید از نوشتن فهرست «انجام کار» روزانه امتناع می‌کند. درست است؟ خُب، اگر به هاید این قول را بدهید که این فهرست‌های روزانه را ساده و کوتاه تهیه می‌کنید، آنگاه می‌بینید که مقاومت‌تان در برابر نوشتن فهرست کمتر می‌شود. یادتان باشد تا جایی که می‌توانید از ابزارها و تکنیک‌های خودانضباطی استفاده کنید تا اجازه ندهند هاید شما را از این تقویت‌کننده خودانضباطی محروم کند.

بنابراین، در فهرست روزانه «انجام کار» تان مطمئن باشید که هر کار را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرده‌اید. این کار ساده، کارهای مشکل را به چند کار ساده تبدیل می‌کند. ضمناً این روش «ساده کردن» کار به شما کمک خواهد کرد زمانی‌که به‌وسیله یکی از موانع هاید متوقف شدید، بتوانید دوباره به برنامه بازگردید.

یادتان باشد: هر برنامه روزانه باید ساده باشد، یک فهرست «انجام کار» بدون پیچیدگی! اگر یک برنامه نوشته‌شده نداشته باشید، هاید با قانع کردنتان در ناخودآگاه به این صورت که به شما می‌قبولاند این هدف بسیار بزرگ‌تر از آن است که از پس آن برآیید و بتوانید تمامش کنید، بر شما غلبه خواهد کرد. اما یک فهرست روزانه ساده «انجام کار» به شما یادآوری می‌کند که هر هدف بزرگی چیزی نیست جز تعدادی اهداف کوچک که کنار هم آمده‌اند

آماده‌سازی برای عمل به این معناست که شما باید یک برنامه روزانه داشته باشید، البته برنامه شما دارای مراحلی است که نیاز به کامل شدن در زمان و تاریخ‌های مشخصی دارند. بی‌شک وقتی درباره اینکه چه باید بکنید و در چه زمانی باید انجامش دهید، یادآوری روزانه داشته باشید؛ خودانضباطی بسیار بهتر کار می‌کند. علاوه بر آن، اگر این نکات را به جای اینکه در سرتان بچرخند، روی کاغذ بیاورید خودانضباطی بهتر کار می‌کند. تمام آنچه ما سعی داریم راجع‌به آن صحبت کنیم یک فهرست «انجام کار» است و مهم‌ترین بخش آن این است که اگر فهرست نوشته‌شده‌تان، هر کار را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کند، خواهید فهمید که چقدر مقاومت شما در برابر انجام هر کار کاهش می‌یابد.

مرحله آمادگی به مرحله سراسر مهم آمادگی خوش آمدید. همان‌گونه که یک بار برنده مدال طلای المپیک در جواب به این سؤال که چگونه خود را از مرحله متوسط به مرحله قهرمانی رساند، گفت: «همه دوست دارند برنده شوند، اما همه نمی‌خواهند برای برنده شدن خودشان را آماده کنند.» او ادامه داد که آمادگی تنها چیزی است که باعث شد او برنده مدال طلا بشود. این اصل در ارتباط شما با خودانضباطی بسیار کاربرد دارد. موفقیت‌های چشم‌گیر به دنبال آمادگی‌های ساده می‌آیند. برای سفر از آرزو تا رسیدن به هدف، همیشه نیاز دارید از یک سری مراحل عبور کنید. بنابراین، وقتی تصمیم به سفر کردن می‌کنید، آماده‌سازی یک بخش لازم در پیچیدن چمدان است.

بعد از اینکه با هدف انتخاب‌شده‌تان این کارها را انجام دادید، شما آماده‌اید تا وارد مرحله آمادگی شوید. تکرار می‌کنم، با تکمیل مرحله تصمیم‌گیری، سریع‌تر، نرم‌تر و با اعتمادبه‌نفس بالاتری به سمت هدفتان حرکت خواهید کرد. هم‌اکنون شروع به نوشتن کنید.

یادتان باشد، این فعالیت‌ها سوخت زیادی به خودانضباطی شما می‌رساند، بنابراین همیشه برای هر هدفی که می‌خواهید آن را دنبال کنید، چند دقیقه وقت بگذارید و این کار را انجام دهید.

تمرین: تمام آنچه در اینجا نیاز دارید این است که اهدافتان را در بالای یک صفحه کاغذ بنویسید. آنگاه در سمت راست مزایای دنبال کردن و رسیدن به هدفتان را فهرست کنید و در سمت چپ معایب آن را بنویسید. نیازی نیست این فهرست را منظم و مرتب بنویسید. هدف این است که مطمئن شوید بر روی تمام جنبه‌های منفی هدف و پیگیری هدف تمرکز کرده‌اید. همچنین، به صفحه هدف‌گذاری‌تان نگاه کنید، همانی که دارای فهرست مراحل رسیدن به هدف است. ببینید برای رسیدن به هر مرحله چه چیزی را باید کنار بگذارید؟ وقتی به هدفتان رسیدید، چه اتفاق بدی خواهد افتاد؟ دوباره می‌گویم، این فرایند را تا آنجا که می‌توانید ساده انجام دهید ولی حتماً آن را انجام دهید. فهرست مزایای اهداف را در سمت راست و جنبه‌های منفی پیگیری هدفتان را در سمت چپ بنویسید.

اگر روی هر دو جنبه تمرکز نداشته باشید، مثل این می‌ماند که دائم در حال کشیدن یک بلوک سنگین نامرئی هستید. معنی‌اش این است که نمی‌بینید چه چیزی دارد مانع حرکت شما به سمت جلو می‌شود

گاهی اوقات راه‌هایی می‌یابید تا بتوانید مسیرهایی پیدا کنید تا آنچه را که دارید نگهدارید و همچنان به آنچه می‌خواهید برسید، گاهی راهی پیدا نمی‌کنید. این نوع تصمیمات را باید هر زمان که هدفی را برمی گزینید، بگیرید. زیرا هر هدف یک جنبه تاریک دارد که به صورت ناخودآگاه عمل می‌کند. هاید، بخشی از شما که خودانضباطی را نمی‌خواهد، از نگرانی‌های ناخودآگاهتان استفاده می‌کند و با استفاده از آن‌ها مانند یک طناب احساسی شما را به کمبودهایی مانند به تأخیر انداختن، شکست خوردن، بدبینی و بقیه موارد که خودتان می‌دانید، وصل می‌کند. در مرحله تصمیم‌گیری، باید تمام نگرانی‌های ناخودآگاهتان را برای مقابله با آن‌ها به سطح بیاورید تا در مرحله عمل شما را گیر نیندازند. برعکس، وقتی آگاهانه دو جنبه هدفتان یعنی به‌دست آوردن و از دست دادن را کشف می‌کنید و برای‌تان واضح می‌شوند، آنگاه می‌توانید از یک موضع مشخص با هاید مقابله کنید.

از چه چیزی باید دست کشید؟ باید به این سؤال قبل از وارد شدن به مرحله عمل، پاسخ بدهید. چند مثال از چیزهایی که ممکن است از دست بدهید: زمان، پول، راحتی فیزیکی، راحتی عاطفی، امنیت، خوشی، روابط شخصی و دیگر اهداف، تصویر از خود، تأیید والدین، تأیید جامعه و... البته برای موقت! مهم: یکی از حقه‌های مورد علاقه هاید این است که شما باور کنید مجبورید از یک چیز به‌طور کامل بگذرید (همه یا هیچ) درحالی‌که شاید تمایل نداشته باشید برای رسیدن به هدفتان کاملاً از آن دست بکشید.

باید بدانید که هر سکه دو رو دارد. بله، شما می‌توانید یک انباری تمیز داشته باشید، اما دیگر، چیزهایی که با آن‌ها انبار را پر می‌کردید، در اختیار ندارید. بله، شما می‌توانید کسب‌وکار خود را داشته باشید، اما دیگر امنیت شغلی‌ای که پیش از آن در یک اداره کوچک داشتید، ندارید. قطعاً اگر از نوشیدن الکل در یک میخانه کوچک دست بکشید، سلامتی و پول بیشتری خواهید داشت، ولی دوستان پایه مشروب‌خواری خود را از دست می‌دهید. به بیان دیگر، همیشه مجبورید چیزی را در قبال به دست آوردن چیز دیگر، از دست بدهید و زمانی‌که آگاهانه چیزهای مشخصی را می‌خواهید، ممکن است در ناخودآگاه دوست نداشته باشید طرف دیگر سکه را بپذیرید و آن هم ترک چیزهای دیگری است که به آن‌ها وابسته بودید. تکرار می‌کنم: برای به دست آوردن هر چیزی که می‌خواهید، باید از چیزهای دیگری دست بکشید.

مرحله تصمیم‌گیری همان‌طور که از اسمش پیداست، اولین مرحله این است که هدفتان را انتخاب کنید و روی آن مصمم باشید. خیلی بیشتر از آنچه تصور می‌کنید در این مرحله کار دارید و از طرف دیگر، هیچ چیز مشکل و پیچیده‌ای راجع‌به آن وجود ندارد. با وجودی‌که قدم‌های این مرحله بسیار آسان هستند، بخش مهمی از فرایند خودانضباطی به حساب می‌آیند. شکست در برداشتن قدم‌های لازم در این مرحله معمولاً باعث ایجاد مشکل در مرحله عملکرد می‌شود. در طی مرحله تصمیم‌گیری، هدف شما پایه‌ریزی یک بنای روحی و روانی محکم است، یک تعهد که شما را تا مراحل آخر (هر ساعت، هر روز، هر هفته، هر ماه) رسیدن به هدفتان، همراهی کند. یک پایه‌ریزی روحی روانی محکم به شما قدرتی می‌دهد تا بتوانید بر باورهای خودویرانگرانه، ترس و تردیدهایی که هاید (هر ساعت، هر روز، هر هفته، هر ماه) به سوی‌تان پرتاب می‌کند، پیروز شوید. خنده‌دار این است که هر چه هدفتان مهم‌تر باشد، هاید بیشتر تلاش می‌کند تا شما را از آن دور نگه دارد.

با انجام کارها به ترتیب صحیح، خودانضباطی را برای خود بسیار آسان می‌کنید. به من اعتماد کنید، با این کار زمان و انرژی زیادی می‌اندوزید؛ مهم نیست هدفتان چه باشد، شروع یک تجارت، کم کردن وزن یا تمیز کردن انباری خانه باشد فرقی نمی‌کن

مهم: ابتدا باید تمام کارهای لازم در هر مرحله را قبل از شروع مرحله بعدی انجام دهید. در غیر این‌صورت، خود را با مشکلات غیر ضروری، روبرو خواهید کرد. تا اینجا، معمول‌ترین اشتباهی که مردم هنگام تلاش برای به‌کارگیری خودتنظیمی مرتکب می‌شوند این است که: یک هدف را انتخاب می‌کنند و قبل از اینکه کارهای پیش‌زمینه لازم را انجام دهند وارد مرحله عمل فرایند خودانضباطی می‌شوند، این کار دقیقاً مانند این است که یک خانه بزرگ در طبقه بالای یک ساختمان بنا کنید درحالی‌که هنوز طبقه اول را نساخته باشید. تکرار می‌کنم، شروع کار و وارد عمل شدن در جهت هدف قبل از انجام مرحله تصمیم‌گیری و آماده‌سازی، مانند این است که یک ارابه پشت اسب قرار دهید، تمام وسایل خود را در ارابه قرار داده و محکم ببندید ولی ارابه را به اسب نبندید، درنتیجه اسب شما از یک طرف و شما از طرف دیگر می‌روید.

فرایند خودانضباطی در چهار مرحله اتفاق می‌افتد: ۱. تصمیم‌گیری ۲. آمادگی ۳. عمل ۴. حفظ و نگهداری

تبریک می‌گویم؛ اکنون شما این آمادگی را دارید تا دانش‌تان را به عمل تبدیل کنید! شما یاد گرفتید که خودانضباطی یک فرایند است و نه یک ویژگی ذاتی که از بدو تولد با شما باشد. با علل روحی و روانی موانع خودانضباطی آشنا شدید. حقه‌های ناخودآگاه که خودانضباطی را دچار مشکل می‌کنند شناختید. همچنین ابزارها و تکنیک‌هایی که قدرت خودانضباطی‌تان را افزایش می‌دهند، یاد گرفتید و می‌دانید چطور از آن‌ها استفاده کنید. اما نمی‌دانید چه زمانی از آن‌ها استفاده کنید. دانستن زمان استفاده به اندازه دانستن چگونگی استفاده از این ابزارها، مهم است. در حقیقت، کلید اصلی موفقیت در خودانضباطی در استفاده از ابزارها در زمانی مناسب طی فرایند خودانضباطی، نهفته است. بنابراین، فراموش نکنید که فرایند خودانضباطی، صرف‌نظر از اهمیت کار یا حیطه هدفتان، در مراحل خاصی اتفاق می‌افتد. تکرار می‌کنم، ابزارهای خاص در زمان خاص، بهترین کاربرد را دارند.

یادتان باشد همان‌طور که به سؤالات جواب می‌دهید هاید نظر خود را اعمال می‌کند. پس مطمئن شوید که به‌طور دقیق به افکار منفی موجود در ذهنتان توجه کنید که آیا این شما هستید که واقع‌گرایانه صحبت می‌کنید یا هاید است که شما را بازی می‌دهد؟ از خود بپرسید: آیا این هدف ارزش آن را دارد که زمان و انرژی خود را برای آن صرف کنم؟ آیا نتیجه آن ارزش خطر کردن دارد؟ زندگی روزانه من چگونه دستخوش تغییر می‌شود؟ آیا زمان خوبی است؟ مضرات دنبال کردن و رسیدن به هدفم چیست؟ چگونه خانواده، دوستان و حرفه‌ام با دنبال کردن و رسیدن به این هدف تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند؟ نیازی نیست جواب‌ها را بنویسید، اما باید برای هر سؤال جوابی در ذهن داشته باشید. افکار و احساسات‌تان در مورد جواب‌هایتان بخش مهمی از ابزار برگه اهداف است. فراموش نکنید، این کار را تا حد ممکن به‌سادگی انجام دهید.