بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

هیچ کس با علم به این مهارت پا به این دنیا نگذاشته است. تقویت خودانضباطی نیز مانند تقویت هر مهارت دیگری، نیازمند دانش و تمرین است.

تمرینات، نکات و تکنیک‌های آورده شده در این کتاب از منابع گوناگون و مختلف بسیاری آمده است. این کتاب شامل سریع‌ترین و آسان‌ترین روش‌های موجود برای یادگیری خودانضباطی است. توجه کردید که من نگفتم، «بهترین روش‌ها؟» بهترین روش‌ها، برای فهمیده شدن و به کار گرفته شدن، زمان و تلاش بسیاری را می‌طلبند. در این کتاب، روش‌هایی را خواهید یافت که سریع و به‌راحتی کار خواهند کرد؛ ما از راهکارهای قلمبه‌سلمبه استفاده نخواهیم کرد. اما من به شما قول می‌دهم بسیار سریع و بیش از آنچه برای بهبود خودانضباطی انتظار دارید، خواهید آموخت. برای درک و کاربرد آسان‌تر مطالب، زیاده‌گویی‌های روان‌شناسانه و ادبیات نامفهوم حذف شده‌اند. بنابراین، شما فقط داروی واقعی در دوزهای قوی و اثربخش را دریافت می‌کنید.

خودانضباطی به‌سادگی، یک مهارت است و هر کس می‌تواند استفاده از آن را یاد بگیرد. هیچ کس با علم به این مهارت پا به این دنیا نگذاشته است. تقویت خودانضباطی نیز مانند تقویت هر مهارت دیگری، نیازمند دانش و تمرین است.

همه ما بیست و چهار ساعت در روز زمان داریم، نه بیشتر و نه کمتر. این حقیقت برای همه صدق می‌کند چه شما مدیر یک کارخانه باشید چه مدیر یک خانه، یا هر دو! هاید می‌گوید «اما بعضی از ما مسئولیت‌های بیشتری به عهده داریم». این درست است. ولی ما الان داریم راجع به اولویت‌هایمان صحبت می‌کنیم. اینکه شما انتخاب کنید در این بیست و چهار ساعت چه کاری انجام دهید، موضوع دیگری است و یکی از این کارها یادگیری خودانضباطی است.

گفتگوی درونی یک ابزار قدرتمند است که می‌توان از آن با موفقیت، برای مقابله با تاکتیک‌های هاید، استفاده کرد. برای اینکه این گفتگوی درونی برای شما عملکرد ـ محور باشد باید با سه مؤلفه اصلی آن آشنا شوید. گفتگوی درونی باید مثبت، مشخص و در زمان حال باشد.

باور کنید رفتار و طرز برخورد شما، بدون در نظر گرفتن اینکه اکنون چه شغلی دارید، موفقیت‌تان را می‌سازد. باور کنید همان اندازه که چیزهای خوب در جهان وجود دارند، چیزهای بد نیز وجود دارند. این شما هستید که تصمیم می‌گیرید روی چه مسائلی تمرکز کنید.

باور کنید رفتار و طرز برخورد شما، بدون در نظر گرفتن اینکه اکنون چه شغلی دارید، موفقیت‌تان را می‌سازد. باور کنید همان اندازه که چیزهای خوب در جهان وجود دارند، چیزهای بد نیز وجود دارند. این شما هستید که تصمیم می‌گیرید روی چه مسائلی تمرکز کنید.

خلاصه مطلب اینکه شما رفتار و طرز برخوردتان را با آنچه به خود می‌گویید، شکل می‌دهید. به خود بگویید برنامه خودانضباطی به دردتان نمی‌خورد. چه می‌شود؟ به دردتان نخواهد خورد. عجیب است. نه؟

مسلماً، «چرا خودتان را اذیت کنید؟» حقیقت این است که رئیس شما یک احمق است. همسرتان یک شکست‌خورده است. کفش‌ها و لباس‌هایتان بیش از حد تنگ هستند. همیشه شهری وجود دارد که هوایش آلوده باشد. همیشه یک تهدید برای جنگ وجود دارد. در هر غذایی که می‌خورید افزودنی‌های سرطان‌زا وجود دارد. سیاره ما در حال نابود شدن است. شهردار، یک آدم ساده‌لوح است. خلاصه اینکه زندگی سخت است و ما داریم می‌میریم. با این تفاصیل، چرا وقتت را تلف کنی؟ چقدر از این زندگی احمقانه مانده که آن را با تمرینات احمقانه خودانضباطی بگذرانی؟ اگر نمی‌توانی برای این سؤال جوابی پیدا کنی، پس هاید اخلاق و رفتار شما را در دست خود گرفته است و به‌محضی که این اتفاق بیفتد، هاید نصف کار خود را انجام داده است؛

بخشی از وجودتان خودانضباطی را دوست ندارد.

در حقیقت در میان تلاش‌های شما در بهبود خودانضباطی، در اصل شما بدترین دشمن خودتان هستید.

هاید، ناخودآگاه می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌تواند به من بگوید چه کاری انجام دهم، حتی خود من»

آقای هاید، نامی‌که ما روی کودک شورش‌گر درونتان گذاشته‌ایم، با هر نوع قدرتی سر جنگ دارد، حتی اگر آن قدرت خود شما باشید.

به بیان دیگر، به خاطر کمبودهایتان سوگواری نکنید، تلاشتان را دوبرابر کنید

عملکرد شما، علت‌ها را شامل می‌شود و نتیجه‌ای که از عملکردتان می‌بینید، معلول‌ها هستند.

مغز شما به دنبال دلایلی می‌گردد تا مسائل منفی را تأیید کند. اصولاً مغز به این صورت کار می‌کند. هر چه به خودت بگویی، مثبت یا منفی، ناخودآگاهت آن را باور می‌کند.

بخشی از شما خودانضباطی را دوست ندارد

«شاید من واقعاً لیاقت رسیدن به موفقیت را ندارم.» این نوع طرز فکر، احساس عزت نفس ما را پایین می‌آورد و اغلب نتیجه احساس گناه است. به خود می‌گوییم ما سزاوار شادی و خشنودی حاصل از موفقیت‌های شخصی نیستیم. ما به خاطر رفتارها، افکار و عملکردهای گذشته و زمان حال، احساس بی‌ارزشی می‌کنیم. این احساس بی‌ارزشی معمولاً با توقعات برآورده‌نشده دیگران ارتباط دارد (خانواده، دوستان، افرادی که دوستشان داریم و...). احساس گناه در ما می‌تواند واقعی یا تخیلی باشد.

«اگر موفق شوم، مردم ریزبینانه‌تر مرا قضاوت می‌کنند.» بسیاری از مردم از موفقیت به خاطر جلب توجهی که به دنبال آن می‌آید، چه مثبت چه منفی می‌ترسند. آن‌ها می‌ترسند که برای حفظ موفقیت‌شان، مجبور باشند فشار شدیدی را تحمل کنند. بسیاری از هنرمندان به‌سرعت پس از یک رمان پرفروش، آهنگ، یا بازی در یک فیلم موفق، دچار یک وحشت ناگهانی می‌شوند. آن‌ها به خود می‌گویند، «چطور می‌توانم این موفقیت را حفظ کنم؟ از اکنون همه مردم از من توقع دارند کار بعدی‌ام به همین اندازه عالی باشد؛ شاید هم بهتر!» این احساس بسیاری از هنرمندان را دچار چنان وحشتی می‌کند که دچار یک شک موفقیت یا خلاقیت می‌شوند و به خاطر موفقیت حاصل از تلاش‌شان، در کار کردن ناتوان می‌شوند.

هر وقت تلاش کردی همه را راضی نگه داری، سرت به سنگ می‌خورد و به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسی!!!