بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

بزرگ‌ترین لذت زندگی کمک کردن به دیگران برای رساندن آن‌ها به آرزوهایشان است.

«بدترین چیزی که باید از آن بترسیم، خود ترس است».

اضطراب و نگرانی ایجادشده در اثر موفقیت، بر روی همه مردم تأثیر می‌گذارد. به‌طور ناخودآگاه به خود می‌گوییم که اگر هر زمان بازیکن خوبی باشیم، همیشه از ما این توقع می‌رود که بازیکن خوبی بمانیم. آنگاه به خودمان می‌گوییم اگر یک بار بد بازی کنیم، بیشتر از گذشته ما را مسخره می‌کنند، و از ما ناامید می‌شوند و احساس حقارتمان عمیق‌تر خواهد شد. بنابراین، بسیاری از ما به جای ریسک کردن به دنبال دلایلی مانند توجیه کردن، دلیل‌تراشی و عذر و بهانه می‌گردیم تا اصلاً بازی نکنیم یا اگر وارد بازی شویم، ناخودآگاه از به کار بردن تمام تلاشمان می‌ترسیم زیرا از توجه، فشار و مسئولیت‌هایی که به دنبال موفقیت به دست می‌آید؛ می‌ترسیم.

بنابراین، اگر بدون خطر کردن زندگی کنیم، اعتمادبه‌نفس ما تحلیل رفته و ماهیچه‌های آن بر اثر استفاده کم و ناکافی، از بین می‌روند

ترس از طرد شدن، توانایی ما را در به کار بردن خودانضباطی از بین می‌برد زیرا احساس می‌کنیم یک نفر همواره دارد به ما فشار می‌آورد، قضاوتمان می‌کند و ما را ارزیابی می‌کند و درنتیجه دائم مشغول زیر سؤال بردن خودمان، انتخاب‌هایمان و رویکردهایمان هستیم. آنگاه از اینکه تمام انرژی خود را به کار بگیریم، تردید می‌کنیم. این نتیجه‌گیری، یک شروع غلط و تلاشی نیمه‌کاره را به دنبال خواهد داشت.

کسی که ترس از طرد شدن دارد، اغلب آگاهانه، آن را به‌عنوان ترس تعبیر نمی‌کند. بلکه، این ترس برای شخص به‌عنوان «تمایل به انسان خوب بودن» تعبیر می‌شود.

یادتان باشد: هیچ کس کامل نیست. هیچ کاری که ما انجام می‌دهیم، کامل نیست. همه ما انسانیم، کامل بودن از ویژگی‌های خداوند است و یک صفت خدایی است.

موفقیت همچون شمشیر دولبه، دو طرف دارد. ما آنقدر گرفتار و درگیر طرف خوبش هستیم که از طرف بد آن غافلیم. متأسفانه به‌طور ناخودآگاه، احساسات ما نسبت به جنبه منفی موفقیت خیلی قوی‌تر و زنده‌تر است. یک برداشت منفی ناخودآگاه از موفقیت می‌تواند بر نیاز آگاهانه ما برای به دست آوردنش غلبه کند. به‌طور طبیعی، زمانی‌که این اتفاق بیفتد، قدرت ما به نصف می‌رسد، گذشته از آن، بخش ناخودآگاه وجودمان چندان هم موفقیت را نمی‌خواهد زیرا با پیچیدگی‌ها و مسئولیت‌های زیادی همراه است.

یک تاجر که کارهایش را با تأخیر انجام می‌دهد، در نظر بگیرید. او نمی‌تواند خود را وادار کند وظایف کاری‌اش را سر وقت انجام دهد. در خیلی مواقع، ترس از شکست، علت این گونه رفتار است. او از اینکه آبرویش برود بیشتر می‌ترسد تا اینکه پولش را از دست بدهد. بنابراین، به‌طور ناخودآگاه به خود می‌گوید اگر شکست بخورد، به شرطی که مهارت لازم را کسب نکرده باشد، خیلی هم تحقیرآمیز نخواهد بود. او به خود می‌گوید: «گذشته از این، من تلاش لازم را هم نکردم.»

زمانی که با خودانضباطی دچار مشکل می‌شوید، به‌جای آنکه از خودتان بپرسید: «چه طور می‌توانم خودم را به سمتی ببرم تا کاری را که باید، انجام دهم؟» از خودتان بپرسید «چطور می‌توانم خودم را به سمتی سوق دهم که بخشی از وجودم که نمی‌خواهد آن کار را انجام دهد، انجامش دهد؟»

خودانضباطی یک مهارت است تا بتوانید بخش‌های مختلف شخصیت‌تان را به جای اینکه در اثر اختلاف و تضاد درونی فلج شوند، منظم و هماهنگ کنید. درواقع، با کسب این مهارت، عناصر روان‌شناختی ما همگی در یک جهت و به سمت اهداف آگاهانه منتخب ما قرار می‌گیرند.

چهار مرحله اصلی در فرایند خودانضباطی شامل موارد زیر می‌باشد: ۱. تصمیم‌گیری ۲. آمادگی ۳. عمل ۴. حفظ و نگهداری بسیاری از مردم، به اشتباه خودانضباطی را از مرحله عمل شروع می‌کنند، درحالی‌که از نظر روان‌شناسی در مرحله تصمیم‌گیری یا آماده‌سازی قرار دارند. به همین دلیل است که بسیاری از تجهیزات ورزشی بدون استفاده ته انباری جمع شده

تجسم یک گفتگوی درونی است که مورد علاقه هاید می‌باشد. پس برای حذف تأثیر منفی هاید، باید تصاویر ذهنی مخرب هاید را با تصاویر ذهنی مثبت و حمایت‌گر جایگزین کنید. همچنین، وقتی یک پروژه یا هدف را انتخاب می‌کنید، می‌توانید تصاویر ذهنی‌ای را انتخاب کنید که شما را در برابر مقاومت هاید کمتر آسیب‌پذیر کنند درحالی‌که همزمان ذهن خودآگاهتان در حال انگیزه دادن به شما و قوی‌تر کردن قدرت استمرارتان است. آگاهانه یک فیلم ذهنی واضح خلق کنید که شامل احساسات‌تان باشد. برای مثال، تصور کنید هدف شما این است که یک ساعت زودتر ورزش را شروع کنید. آنگاه هر روز به مدت یک هفته یا دو هفته قبل از اولین باری که می‌خواهید یک ساعت زودتر تمرین را شروع کنید، خود را تصور کنید که دارید این کار را انجام می‌دهید.

ما آدم‌ها به جای اینکه به شکست‌هایمان به‌عنوان بخشی از رشد و تجربه نگاه کنیم، دوست داریم آن‌ها را ضربه‌ای به عزت نفسمان تلقی کنیم.

ترس از شکست بزرگ‌ترین مانع برای موفقیت شخصی است

جمله «من انتخاب می‌کنم» نشان می‌دهد که شما حق انتخاب دارید. همچنین، زمانی‌که می‌گویید «من باید.....» و «من مجبورم.....» دارید این پیام را به ذهن ناخودآگاهتان می‌دهید که هیچ کنترلی بر رفتارتان ندارید و کسی یا چیزی از بیرون فرمان را به دست گرفته است. این روش، شما را مشتاقانه به سمت هدف سوق نمی‌دهد. بنابراین، همیشه بگویید «من انتخاب می‌کنم...»، که البته واقعاً هم همینطور است و شما معمولاً حق انتخاب دارید.

اگر شروع کنید این جمله را با خود تکرار کنید «من دارم نامه می‌نویسم»، آنگاه ذهن ناخودآگاهتان تمام توجه شما را، چه فیزیکی و چه ذهنی، بر روی نوشتن نامه متمرکز می‌کند

خودانضباطی یک مهارت است تا بتوانید بخش‌های مختلف شخصیت‌تان را به جای اینکه در اثر اختلاف و تضاد درونی فلج شوند، منظم و هماهنگ کنید. درواقع، با کسب این مهارت، عناصر روان‌شناختی ما همگی در یک جهت و به سمت اهداف آگاهانه منتخب ما قرار می‌گیرند.

خودانضباطی یعنی: - یک مهارت که می‌تواند یاد گرفته شود. - آگاهی از مقاومت ناخودآگاهتان در مقابل عملکرد، سپس غلبه بر آن مقاومت‌ها. - فرایند تناسب بین عناصر روان‌شناسانه خودآگاه و ناخودآگاهتان.

این کتاب شامل سریع‌ترین و آسان‌ترین روش‌های موجود برای یادگیری خودانضباطی است. توجه کردید که من نگفتم، «بهترین روش‌ها؟» بهترین روش‌ها، برای فهمیده شدن و به کار گرفته شدن، زمان و تلاش بسیاری را می‌طلبند