بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

چهار مرحله اصلی در فرایند خودانضباطی شامل موارد زیر می‌باشد: ۱. تصمیم‌گیری ۲. آمادگی ۳. عمل ۴. حفظ و نگهداری بسیاری از مردم، به اشتباه خودانضباطی را از مرحله عمل شروع می‌کنند، درحالی‌که از نظر روان‌شناسی در مرحله تصمیم‌گیری یا آماده‌سازی قرار دارند. به همین دلیل است که بسیاری از تجهیزات ورزشی بدون استفاده ته انباری جمع شده

تجسم یک گفتگوی درونی است که مورد علاقه هاید می‌باشد. پس برای حذف تأثیر منفی هاید، باید تصاویر ذهنی مخرب هاید را با تصاویر ذهنی مثبت و حمایت‌گر جایگزین کنید. همچنین، وقتی یک پروژه یا هدف را انتخاب می‌کنید، می‌توانید تصاویر ذهنی‌ای را انتخاب کنید که شما را در برابر مقاومت هاید کمتر آسیب‌پذیر کنند درحالی‌که همزمان ذهن خودآگاهتان در حال انگیزه دادن به شما و قوی‌تر کردن قدرت استمرارتان است. آگاهانه یک فیلم ذهنی واضح خلق کنید که شامل احساسات‌تان باشد. برای مثال، تصور کنید هدف شما این است که یک ساعت زودتر ورزش را شروع کنید. آنگاه هر روز به مدت یک هفته یا دو هفته قبل از اولین باری که می‌خواهید یک ساعت زودتر تمرین را شروع کنید، خود را تصور کنید که دارید این کار را انجام می‌دهید.

ما آدم‌ها به جای اینکه به شکست‌هایمان به‌عنوان بخشی از رشد و تجربه نگاه کنیم، دوست داریم آن‌ها را ضربه‌ای به عزت نفسمان تلقی کنیم.

ترس از شکست بزرگ‌ترین مانع برای موفقیت شخصی است

جمله «من انتخاب می‌کنم» نشان می‌دهد که شما حق انتخاب دارید. همچنین، زمانی‌که می‌گویید «من باید.....» و «من مجبورم.....» دارید این پیام را به ذهن ناخودآگاهتان می‌دهید که هیچ کنترلی بر رفتارتان ندارید و کسی یا چیزی از بیرون فرمان را به دست گرفته است. این روش، شما را مشتاقانه به سمت هدف سوق نمی‌دهد. بنابراین، همیشه بگویید «من انتخاب می‌کنم...»، که البته واقعاً هم همینطور است و شما معمولاً حق انتخاب دارید.

اگر شروع کنید این جمله را با خود تکرار کنید «من دارم نامه می‌نویسم»، آنگاه ذهن ناخودآگاهتان تمام توجه شما را، چه فیزیکی و چه ذهنی، بر روی نوشتن نامه متمرکز می‌کند

خودانضباطی یک مهارت است تا بتوانید بخش‌های مختلف شخصیت‌تان را به جای اینکه در اثر اختلاف و تضاد درونی فلج شوند، منظم و هماهنگ کنید. درواقع، با کسب این مهارت، عناصر روان‌شناختی ما همگی در یک جهت و به سمت اهداف آگاهانه منتخب ما قرار می‌گیرند.

خودانضباطی یعنی: - یک مهارت که می‌تواند یاد گرفته شود. - آگاهی از مقاومت ناخودآگاهتان در مقابل عملکرد، سپس غلبه بر آن مقاومت‌ها. - فرایند تناسب بین عناصر روان‌شناسانه خودآگاه و ناخودآگاهتان.

این کتاب شامل سریع‌ترین و آسان‌ترین روش‌های موجود برای یادگیری خودانضباطی است. توجه کردید که من نگفتم، «بهترین روش‌ها؟» بهترین روش‌ها، برای فهمیده شدن و به کار گرفته شدن، زمان و تلاش بسیاری را می‌طلبند

اگر فهرست نوشته‌شده‌تان، هر کار را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کند، خواهید فهمید که چقدر مقاومت شما در برابر

ما همگی یک جنبه شورش‌گر در شخصیت‌مان داریم که در برابر هر نوع ساختار سازمان‌یافته‌ای مقاومت و ایستادگی می‌کند. ما این بذر شورش‌گری را از بچگی با خود حمل کرده‌ایم. یکی از اولین کلماتی که بچه‌ها به‌طور قطع یاد می‌گیرند و به زبان می‌آورند، کلمه «نه» است. کودکی که ما زمانی بودیم، هنوز درون ما زندگی می‌کند. و هر کودکی برای به دست آوردن قدرت می‌جنگد.

گاهی، بخشی از وجود ما دوست دارد در یک فعالیت مفید مثل کار کردن روی یک گزارش کاری، تمیز کردن آشپزخانه یا رسیدگی به مسائل مالی مشغول شود. اما بخش دیگری از وجودمان دوست دارد تلویزیون ببیند؛ بیسکوییت شکلاتی بخورد یا از هر کار دیگری که ما آن را استفاده مفید از زمان می‌دانیم، اجتناب کند. به بیان دیگر، بخشی از وجود شما هست که خودانضباطی را دوست ندارد.

انضباط فردی به جای اینکه یک ویژگی شخصیتی ساده باشد خود یک فرایند مدیریت فردی است.

خودانضباطی شامل موارد زیر نیست: - یک ویژگی شخصیتی که در شما وجود داشته باشد یا نداشته باشد. - مجبور باشید با استفاده از نیروی اراده بر یک نیروی درونی غلبه کنید. بلکه خودانضباطی یعنی: - یک مهارت که می‌تواند یاد گرفته شود. - آگاهی از مقاومت ناخودآگاهتان در مقابل عملکرد، سپس غلبه بر آن مقاومت‌ها. - فرایند تناسب بین عناصر روان‌شناسانه خودآگاه و ناخودآگاهتان.

ذهن ناخودآگاه فقط زمان حال را درک می‌کند. پس، هر پیامی دریافت کند که در زمان حال گفته شده است، آن را باور می‌کند. سپس تمام نیروهای درونی‌تان را به سمت انجام آن پیام هدایت می‌کند.

تا به حال داستان خانمی را شنیده‌اید که بلوزی را که خریده بود به فروشگاه برگرداند و به فروشنده گفت: وقتی به خانه رسیدم، متوجه شدم این بلوز را دوست ندارم. من فقط موسیقی‌ای را که در فروشگاه پخش می‌شد دوست داشتم.

گفتگوی درونی مکالمه‌ای است که شما با خودتان دارید. اغلب، این مکالمه به‌طور ناخودآگاه صورت می‌گیرد. این گفتگوی درونی را می‌توان با موسیقی‌ای مقایسه کرد که در پس زمینه مراکز خرید پخش می‌شود. این موسیقی پخش می‌شود اما شما واقعاَ به آن گوش نمی‌دهید مگر اینکه آگاهانه و دانسته بخواهید به آن توجه کنید و بر آن تمرکز کنید. اما حتی اگر در خودآگاهتان متوجه این موسیقی نشوید، باز هم تأثیر خودش را بر رفتارتان می‌گذارد. چرا فروشگاه محله‌تان زمانی‌که مشتری‌ها در راهروهای فروشگاه راه می‌روند، موسیقی پخش می‌کند؟ تحقیقات بارها نشان داده است پخش موسیقی در روند خرید شما تأثیر می‌گذارد. اگر پخش موزیک روی فروش تأثیری نداشت، فروشگاه‌ها این کار را انجام نمی‌دادند.

مهم......مهم..... مهم هاید را دشمن خود قلمداد نکنید. بعضی افکار، ذهن شما را به حالتی تهاجمی و تضادی درونی با خودتان می‌کشاند. زمانی‌که با خودتان در ستیز هستید، انرژی باارزشتان را از دست می‌دهید، در حالی‌که می‌توانید از آن برای رسیدن به اهدافتان استفاده کنید. هاید را یک بچه گستاخ که درونتان زندگی می‌کند، در نظر بگیرید. این بچه کوچک هیچ‌گونه نظم، حد و مرز شخصی و توانایی چشم‌پوشی از لذت‌ها را ندارد. مانند هر بچه دیگری، هاید شما را گول می‌زند و بهانه می‌گیرد تا به آنچه خود می‌خواهد، برسد. سعی نکنید این بخش از وجودتان را از بین ببرید. فایده‌ای ندارد. در نهایت خود را در حال جنگ و جدال با خودتان می‌یابید.

یأس و ناامیدی بدبینی و منفی‌گرایی با هم ازدواج کردند و صاحب فرزندی شدند. نام فرزندشان را یأس گذاشتند.

آقای هاید معتقد است: اگر من یک سفر سازمان‌یافته و نظام‌مند را به سمت هر هدفی آغاز کنم، - اسیر روال عادی می‌شوم. - آزادی‌ام را از دست می‌دهم. - حس شوخ‌طبعی‌ام را از دست می‌دهم. - در دریایی از مسئولیت‌ها غرق می‌شوم. - فشار زیادی به من وارد می‌شود.