بریده‌هایی از کتاب ایکی گایی

هر گاه ایکی گایی‌ات را کشف کنی و همه‌روزه آن را دنبال کنی و بارور سازی، زندگی‌ات معنا پیدا می‌کند. هر لحظه که زندگی‌ات این هدف را در خود داشته باشد، مانند آن خطاط در برابر بوم خطاطی‌اش و یا آن سرآشپز که پس از نیم قرن هنوز با عشق برای مشتریانش سوشی آماده می‌کند، در هر کاری که انجام می‌دهی به شادی دست خواهی یافت.

از خوردن هله هوله بین وعده‌های غذایی پرهیز کنید. فقط هفته‌ای یک بار شیرینی بخورید. به تدریج همهٔ قرض‌هایتان را پرداخت کنید. وقت خود را برای آدم‌هایی که شما را مسموم می‌کنند صرف نکنید. وقت خود را صرف انجام دادن کارهایی نکنید که از آن‌ها لذت نمی‌برید و برای شما حکم اجبار را دارند. بیش از بیست دقیقه در روز در فیس‌بوک نباشید.

فن‌آوری چیز بزرگ و مهمی است، به شرط آن‌که در کنترل و اختیار ما باشد. اگر ما در کنترل فن‌آوری باشیم، اتفاق خوبی نیست و اهمیتی ندارد.

الکساندر ایمیچ که در ۲۰۱۴ با داشتن ۱۱۱ سال بیشترین طول عمر را به خود اختصاص داد، می‌دانست ژن‌های خوبی دارد اما این را هم می‌دانست که عوامل دیگری هم در کارند: او پس از این‌که نامش در ۲۰۱۴ در فهرست رکوردهای جهانی گینس قرار گرفت، در مصاحبه‌ای با خبرگزاری رویترز گفت: «مدارا کردن در زندگی برای داشتن طول عمر اهمیت زیادی دارد.»

یاخته‌های عصبی ما در حالی رو به پیر شدن می‌گذارند که هنوز در بیست و چندسالگی هستیم؛ اما این روند با فعالیت فکری، کنجکاوی و اشتیاق برای یاد گرفتن کند می‌شود. سر و کار داشتن با موقعیت‌های جدید، یادگیری روزانهٔ چیزهای تازه، بازی کردن، و ارتباط برقرار کردن با دیگران راهکارهای اساسی مقابله با پیری ذهن به شمار می‌آیند. از این گذشته، داشتن دیدگاه مثبت‌تر در این خصوص، فواید ذهنی بیشتری به بار می‌آورد.

همان‌طور که سارتر ادعا کرده است ما به زندگی معنا نمی‌دهیم، زندگی را کشف می‌کنیم.

بسیاری از صدساله‌ها و بالای صدساله‌ها تاریخچهٔ مشابهی دارند: آن‌ها زندگی‌های کاملی داشته‌اند که هرازگاهی سخت بوده، اما آن‌ها بلد بودند چگونه با رفتاری مثبت به چالش‌ها نزدیک شوند که موانع سر راه آن‌ها را خسته و ناامید نکند.

هر کاری که می‌کنی، خود را بازنشسته نکن!

بر اساس باور ژاپنی‌ها، هر کسی یک ایکی گایی دارد ــ همان چیزی که فیلسوف فرانسوی آن را دلیل بودن می‌نامد.

میان آنچه که برای اشخاص خوب است و آنچه که آن‌ها دوست دارند انجام دهند، اختلاف وجود دارد. علت این است که آدم‌ها، به ویژه سالمندان، دوست دارند کارهایی را انجام دهند که پیش‌تر انجام داده‌اند. مشکل این‌جاست که وقتی مغز به پرورش و انجام عادت‌های قدیمی و ریشه‌دار می‌پردازد، نیازی به فکر کردن بیشتر ندارد. کارها به سرعت و به شکل کامل و خود به خودی انجام می‌شوند و غالباً هم خوب از آب درمی‌آیند. این باعث می‌شود که شخص به کارهای تکراری و عادت‌هایش گرایش و تمایل پیدا کند و تنها راه از بین بردن این تمایل مواجهه دادن و درگیر کردن مغز با اطلاعات تازه است.

گفت: «ذهن و جسم؛ هر دوی آن‌ها را به کار بگیرید و مشغول نگه دارید تا عمرتان طولانی شود.»

«انسان خوشبخت چنان به زمان حال دلخوش است و از آن خرسند است که به آینده فکر نمی‌کند.»

شرایط رسیدن به وضعیت حرکت عبارت‌اند از: ۱. بدانید چه کار کنید. ۲. بدانید چگونه آن کار را انجام دهید. ۳. بدانید کارتان چقدر خوب پیش می‌رود. ۴. بدانید مقصدتان کجاست. ۵. به چالش‌های مهم پی ببرید. ۶. مهارت‌های مهم را پیدا کنید. ۷. خود را از آشفتگی و حواس‌پرتی رها کنید.

ما همانیم که مرتب کارهایمان را تکرار می‌کنیم. بنابراین، ممتاز بودن کار نیست بلکه عادت است.

تنها پرکار بودن شما را بر آن خواهد داشت که بخواهید یکصد سال زندگی کنید. ضرب‌المثل ژاپنی

میان آنچه که برای اشخاص خوب است و آنچه که آن‌ها دوست دارند انجام دهند، اختلاف وجود دارد.

«کسی که دنبال چراهای زندگی می‌گردد، می‌تواند با چه‌گونهای رو به رو شود و آن را تحمل کند.»

«همه چیز را می‌توانند از انسان بگیرند به جز یک چیز: باقیماندهٔ آزادی او را ــ در انتخاب طرز فکر او در هر شرایطی، در انتخاب راهش.»

بشر برای زندگی کردن به یک بهانه نیاز دارد

اگر می‌خواهید زندگی سالم و عمر طولانی داشته باشید، هر غذایی را به مقدار کم و با لذت و شور و شوق میل کنید، دیر نخوابید، صبح زود بیدار شوید و پیاده‌روی کنید. ما روزها را با آرامش سپری می‌کنیم و از سفر لذت می‌بریم. برای سالم زندگی کردن و داشتن طول عمر با همهٔ دوستانمان به خوبی سر می‌کنیم. بهار، تابستان، پاییز، زمستان از همهٔ فصل‌های سال با شادمانی لذت می‌بریم.