بریده‌هایی از کتاب ایکی گایی

باید توجه داشته باشیم که تولید ملاتونین پس از سی‌سالگی کاهش می‌یابد. می‌توانیم از راه‌های زیر آن را جبران کنیم: داشتن رژیم غذایی متعادل و خوردن کلسیم بیشتر آفتاب ملایم گرفتن به صورت روزانه داشتن خواب کافی دوری کردن از استرس، الکل، سیگار و کافئین و هر چیزی که داشتن خواب راحت در شب را سخت می‌کند و ما را از ملاتونین مورد نیازمان بی‌نصیب می‌گذارد. متخصصان تلاش می‌کنند معلوم کنند که آیا تحریک مصنوعی تولید ملاتونین ممکن است در کند کردن روند پیری مؤثر باشد؟ در این صورت، این فرضیه که راز طول عمر در وجود ما قرار دارد، تأیید می‌شود و به اثبات می‌رسد.

علم ثابت کرده که خواب وسیله و ابزار ضد پیری است، زیرا وقتی می‌خوابیم هورمونی به نام ملاتونین به طور طبیعی در بدن تولید می‌شود. ملاتونین را غدهٔ صنوبری، براساس زندگی و ضرب‌آهنگ شبانهٔ بدن، از سروتونین که اعصاب آن را ترشح می‌کنند تولید می‌کند که در چرخهٔ خواب و بیداری ما نقش مهمی دارد. ملاتونین که آنتی‌اکسیدانی نیرومند است، طول عمر ما را افزایش می‌دهد و دارای سودمندی‌های زیر است: به ایمنی بدن استحکام می‌بخشد. دارای عنصری است که از ما در برابر سرطان محافظت می‌کند. تولید طبیعی انسولین را افزایش می‌دهد. روند پیشروی بیماری آلزایمر را کند می‌کند. از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند و سدی است در برابر بیماری قلبی. به همین دلایل، ملاتونین پشتیبان بزرگی در حفظ جوانی است.

پیاده به محل کار بروید یا دست‌کم روزی بیست دقیقه پیاده‌روی کنید. به جای سوار شدن آسانسور و پله‌برقی، از پاها استفاده کنید. این کار برای حالت بدن، ماهیچه‌ها و سیستم تنفسی شما خوب است. در کارها و فعالیت‌های اجتماعی و تفریحی شرکت کنید تا مجبور نباشید ساعت‌ها جلوی تلویزیون بنشینید. به جای خوردن آت و آشغال، میوه بخورید تا تمایلی به خوردن هله هوله نداشته باشید و مواد مغذی بیشتری به بدن شما برسد. به مقدار کافی بخوابید. هفت تا نه ساعت خواب سودمند است و بیشتر از آن باعث کسالت و خمودگی ما می‌شود. با کودکان یا حیوانات خانگی بازی کنید و یا به تیم‌های ورزشی بپیوندید. این کار نه تنها بدن را قوی می‌کند، باعث تحریک ذهن هم می‌شود و اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد. عادت‌های روزانه‌تان را بشناسید تا بتوانید عادت‌های زیانبار را تشخیص دهید و عادت‌های مثبت را جایگزین آن‌ها کنید

یکی از راه‌های رسیدن به شرایط و وضعیت نگرانی با ذهن‌ورزی حاصل می‌شود که کمک می‌کند اطلاعاتی را که از دنیای بیرون به ما می‌رسد فیلتر کنیم. با ورزش‌های تنفسی، یوگا، و بادی‌اسکن هم می‌توان به این مرحله رسید.

چیزی که بیش از دشمنی ساکنان این بندر با بیگانگان به چشم می‌خورد این است که اهالی اُکیناوا با اصلی به نام ichariba chode زندگی می‌کنند که اصطلاحی است محلی به این معنا: «با هر کسی مانند برادر رفتار کن. حتی اگر پیش از این او را ندیده باشی.» این‌طور پیداست که یکی از رازهای خوشبختی اهالی اُگیمی این است که خود را بخشی از یک اجتماع احساس می‌کنند. آن‌ها از دوران کودکی کاری گروهی به نام Yuimaaru را تمرین می‌کنند و بنابراین به کمک کردن به یکدیگر خو گرفته‌اند.

هر یک از ما ایکی گایی جداگانه‌ای داریم، اما در یک چیز با هم یگانه‌ایم و آن این است که همگی به دنبال یک معنا هستیم.

مسئله فقط این نیست که ذهنمان را از افکار و اندیشه‌ها آزاد کنیم، بلکه باید افکار و احساساتمان را همان گونه که ظاهر می‌شوند ببینیم و تسلیم آن‌ها نشویم. به این شکل، ذهنمان را تربیت می‌کنیم که دچار خشم و حسادت، یا بیزاری و رنجش نشود.

انسان خردمند نباید از خوشی‌های زندگی چشم‌پوشی کند. انسان خردمند می‌تواند خوشی‌های زندگی را داشته باشد، اما باید هشیار و آگاه بماند و به راحتی اسیر آن‌ها نشود.

شما فقط یک کار می‌توانید بکنید ــ یاد بگیرید. یاد بگیرید چرا دنیا می‌جنبد و چه چیز آن را می‌جنباند. تنها از این طریق است که ذهن هرگز خسته نمی‌شود. هرگز از خود گریزان نمی‌شود. هرگز آزار نمی‌بیند. هرگز هراسناک نمی‌شود و هرگز حسرت نمی‌خورد.»

«در این لحظه، دقیقاً احتیاج داریم چه کار کنیم؟ به انجام دادن چه کاری باید بپردازیم؟» راه رسیدن به این داشتن دل و جرئت است که به درون خود نگاه کنید و ایکی گایی خود را بیابید.

ما احساساتمان را به وجود نمی‌آوریم، این خود آن‌ها هستند که در ما به وجود می‌آیند و ما باید قبولشان کنیم.

بر اساس باور ساکنان اُکیناوا، جزیره‌ای که بیشترین صدساله‌های جهان را دارد، ایکی گایی ما دلیل و انگیزهٔ هرروزهٔ ما برای بیدار شدن است.

راهبرد کاملی برای رسیدن به ایکی گایی‌مان وجود ندارد؛ اما آنچه از مردم اُکیناوا آموخته‌ایم این است که نباید زیاد نگران یافتن آن باشیم. زندگی مشکلی نیست که بخواهد حل شود؛ فقط باید کاری داشته باشید که شما را مشغول و سرگرم نگه دارد و دوستش داشته باشید و پیرامون شما آدم‌هایی باشند که به شما عشق بورزند.

«لوگوتراپی به شما کمک می‌کند برای زندگی کردن دنبال دلیل بگردید.» لوگوتراپی بیماران را تشویق می‌کند هدف زندگی را به شکل آگاهانه‌ای کشف کنند تا بتوانند با روان‌رنجوری‌شان رو به رو شوند. جست‌وجو و کاوش آن‌ها برای به تحقق رساندن آرزوهایشان به آن‌ها انگیزه می‌دهد که رو به جلو حرکت کنند؛ رشته‌های روحی و روانی با گذشته را پاره کنند و بر همهٔ موانعی که سد راهشان می‌شود پیروز گردند.

بررسی و مطالعهٔ انجام‌شده در دانشگاه یشیوا به این واقعیت دست یافته که کسانی که عمر طولانی دارند دارای دو ویژگی خصلتی هستند: رفتار و نگرشی مثبت و آگاهی عاطفی بسیار بالا. به عبارت دیگر، آن‌هایی که با نگرشی مثبت با چالش‌های زندگی رو به رو می‌شوند و می‌توانند عواطف و احساساتشان را مدیریت کنند عمرهای طولانی دارند. یک رفتار بردبارانه ــ داشتن آرامش در رو به رو شدن با مشکل ــ هم می‌تواند به شما کمک کند تا جوان بمانید، زیرا سطح نگرانی و استرس را کاهش می‌دهد و رفتار را تثبیت می‌کند و استحکام می‌بخشد.

یکی از رایج‌ترین جمله‌هایی که ژاپنی‌ها پیش و پس از غذا خوردن به زبان می‌آورند، این است: ‘Hara hachi bu’ یعنی: «بیش از ۸۰ درصد شکمت را پر نکن.» خرد باستانی به ما می‌گوید شکم خود را از غذا پر نکنیم. به این دلیل است که ژاپنی‌ها وقتی می‌فهمند ۸۰ درصد شکمشان پر شده، از خوردن دست می‌کشند و نمی‌گذارند پرخوری بدن آن‌ها را بفرساید و زمان زیادی را صرف هضم غذای بیش از اندازه نمی‌کنند چون پرخوری به اکسیده شدن سلول‌هایشان سرعت می‌بخشد. البته، نمی‌توانید دقیقاً بفهمید که شکم شما تا ۸۰ درصد گنجایش دارد. نکته‌ای که از این جملهٔ ژاپنی‌ها می‌آموزیم این است که وقتی می‌فهمیم به مرز سیر شدن نزدیک شده‌ایم، از خوردن دست بکشیم.