بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

به‌طور خاص چه چیزی باعث می‌شود فناوری‌های جدید بستر مناسبی برای اعتیاد رفتاری در افراد باشند؟

ربکا با خریدنِ یک ساعت، عاداتِ روزانه‌اش را تغییر داد. این ممکن است برای خوانندگانِ مسن‌تر امری بدیهی به نظر برسد، اما برای نوزده‌ساله‌ای مثل ربکا، یک اقدام آگاهانه بود. «گمونم حدود هفتادوپنج درصد از زمانی‌که وقتم رو توی سایت‌های مختلف تلف می‌کردم، به‌خاطر این بود که گوشی‌م رو ورداشتم تا ببینم ساعت چنده!»

اگر اجازهٔ ورود افکارِ دیگران را به ذهن‌تان بدهید، خلوت می‌تواند در آرام‌ترین مکان‌ها هم از بین برود.

اگر کسی هستید که می‌تواند بدون دسترسیِ دائم به گوشی‌های هوشمند به زندگی ادامه دهد، و اگر قلب‌تان می‌گوید که این تصمیمْ تأثیر مثبتی روی زندگی‌تان خواهد داشت، باید خیال‌تان راحت باشد که انتخابِ این راه، حالا دیگر چندان افراطی به حساب نمی‌آید.

هرچه زمان بیش‌تری را صرف "اتصال" به این سرویس‌ها کنید، احتمال منزوی‌شدن‌تان بیش‌تر می‌شود.

شاید به نظر برسد چون مینیمالیست‌های دیجیتال رابطهٔ آنلاینِ کم‌تری با دیگران دارند، دچار نوعی محافظه‌کاری و تفریط شده‌اند اما به عقیدهٔ خودشان واقعیت کاملاً برعکس است: افراط حقیقی مدت‌زمان طولانی‌ای‌ست که آدم‌ها صرف خیره‌شدن به صفحه‌نمایش گوشی‌هاشان می‌کنند.

زندگی بدون گوشیِ همراه گاهی آزاردهنده است. اما خیلی کم‌تر از آن‌چه فکرش را می‌کنید، مشکل‌زاست.

روند پاکسازی به این صورت است که باید به مدت سی روز از تمامیِ فعالیت‌های اختیاریِ آنلاین اجتناب کنید. در طول این مدت همهٔ چرخه‌های اعتیادی را که ابزارهای دیجیتال می‌توانند ایجاد کنند ترک می‌کنید و شروع می‌کنید به کشف دوبارهٔ فعالیت‌های غیردیجیتالی‌ای که در شما حس رضایت‌مندیِ عمیقی ایجاد می‌کنند. مثلاً می‌توانید پیاده‌روی کنید، حضوری با دوستان‌تان صحبت کنید، به انجمن‌ها بپیوندید، کتاب بخوانید یا حتا به ابرها خیره شوید. از همه مهم‌تر، این پاکسازی به شما فضا می‌دهد تا بتوانید چیزهایی را که در زندگی بیش از هر چیزی برای‌تان ارزش دارد از نو کشف کنید. در پایانِ این سی روز، تعداد کمی از فعالیت‌های آنلاینی را که به‌دقت انتخاب شده‌اند و معتقدید منفعتِ زیادی برای چیزهای ارزشمند در زندگیِ شما به همراه دارند، به برنامه‌تان برمی‌گردانید

آن‌ها آموخته‌اند که کلید پیشرفت در دنیای فوقِ مدرنِ ما، صرف زمان کم‌تر برای استفاده از فناوری‌ست.

«سرمایه‌دارهای بانفوذِ سازندهٔ ابزارهای ارتباط‌جمعی دیگه نباید تظاهر کنن خدایانِ خنگ و بی‌آزارِ فناوری هستن که واسه ساختنِ دنیای بهتر تلاش می‌کنن. باید اعتراف کنن که درست مثل تنباکوکارهای تی‌شرت‌پوشی‌ان که دارن یه محصول اعتیادآور رو به بچه‌ها می‌فروشن. اگه بخوایم با خودمون صادق باشیم، باید بگم چک‌کردن تعداد "لایک"ها شده شکلِ امروزیِ سیگارکشیدن.»