بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

مردم به‌دلیل تنبلی و بی‌هدف‌بودن‌شان نیست که تسلیم صفحه‌نمایش گوشی‌هاشان می‌شوند، بلکه بیلیون‌ها دلار سرمایه‌گذاری شده تا آدم‌ها به دام فضای مجازی بیفتند و هیچ راه گریزی از آن نداشته باشند.

«برای اولین‌بار بعد از چند هفته تنها هستم تا بتوانم دوباره زندگیِ "واقعی"ام را از سر بگیرم. عجیب است که دوستان یا حتا عشق آتشین ـ هیچ‌کدام ـ زندگیِ واقعیِ من نیستند، مگر این‌که زمانی برای تنهایی و بررسی و مرور اتفاق‌هایی که افتاده پیدا شود. این زندگی بدون وقفه‌های نیروبخشِ جنون‌آمیز، بی‌روح خواهد ماند... و من تنها زمانی می‌توانم طعم واقعیِ آن‌را بچشم که تنها باشم...»

بدون شک متقاعدکردنِ خود برای انتخابِ گوشیِ ساده کار هوشمندانه‌ای‌ست که منفعت‌اش به ضررهایش می‌ارزد.

یک نقشهٔ دقیق برای چگونگیِ استفاده از سایت‌های مختلف داشته باشید و هدف‌تان هم "به‌حداکثررساندنِ اطلاعات خوب و مفید و حذف موارد بی‌فایده" باشد

بی‌حالی و بی‌حوصلگی در زندگیِ پرشورِ فرانکلین جای چندانی نداشت.

حالا دیگر این امکان وجود دارد که خلوت را کاملاً از زندگی‌تان طرد کنید. ثورو و استور نگرانِ کم‌شدنِ اوقات خلوت بودند. حالا ما باید نگرانِ این باشیم که شاید مردم به‌کلی این نوع از "حضور" را فراموش کنند.

او همچنین استدلال می‌کند که تجربهٔ تنهایی در کمال آرامش باعث می‌شود حس قدردانی نسبت‌به روابط میان‌فردی‌ای که به وجود می‌آید، افزایش پیدا کند

«ایده‌های جدید، درکِ خویشتن، نزدیکی به دیگران

ِ وولف، "خلوت" یک سرگرمیِ خوشایند نیست، بلکه نوعی رهایی از سرکوبِ شناختیِ ناشی از عدمِ وجودِ آن است.

دوره‌های ضروری و متناوبِ آرامش را به ذهن‌تان هدیه دهید؛ چیزی‌که برای ساختنِ یک زندگیِ شگفت‌انگیز به آن نیاز دارید.

دوره‌های ضروری و متناوبِ آرامش را به ذهن‌تان هدیه دهید؛ چیزی‌که برای ساختنِ یک زندگیِ شگفت‌انگیز به آن نیاز دارید.