بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

تمایل به چک‌کردنِ توییتر یا رفرش‌کردنِ ردیت یک تیک عصبی‌ست که پیوستگیِ زمان را از بین می‌بَرَد و آن‌را تکه‌تکه می‌کند تا امکانِ به‌وجودآوردنِ حضور دائمی در زندگیِ موردنظرش را به وجود بیاورد.

حذف قابلیت دسترسیِ لحظه‌به‌لحظه به شبکه‌های اجتماعی می‌توانید جلوی تبدیل‌شدنِ آن به عاملِ حواس‌پرتی برای پرکردنِ حفره‌ای که در زندگی‌تان هست را بگیرید. د

شروع کنید به محدودکردنِ عوامل حواس‌پرتیِ کم‌کیفیت، وقت آزادشده‌تان را با جایگزین‌های باکیفیت‌تر پر می‌کنید و تعجب خواهید کرد که چطور این‌همه وقتِ آزادتان را به‌صورت منفعلانه به صفحه‌نمایش‌های روشن خیره می‌شدید.

اجتماعی‌بودنِ اصلی، گفت‌وگوی واقعی‌ست و ارسال متن دیگر جایگزین مناسبی برای آن نیست.

«بچه‌های مضطرب قطعاً قبل از اینستاگرام هم وجود داشته‌اند، اما خیلی از پدر و مادرهایی که با آن‌ها صحبت کرده‌ام، عادت‌های دیجیتال فرزندان‌شان را تا حد زیادی عامل اضطراب‌های آن‌ها می‌دانند؛ پاسخ‌دادن‌های بی‌وقفه به پیام‌ها، پست‌گذاشتن در شبکه‌های اجتماعی و دنبال‌کردنِ مداومِ کارهایی که دوستان‌شان انجام می‌دهند و با فیلترهای مختلف روی شبکه‌های اجتماعی می‌گذارند.»

پاداش‌های غیرمنتظره خیلی جذاب‌ترند تا تشویق‌های برنامه‌ریزی‌شده‌ای که در زمان‌های مشخص به افراد ارائه می‌شوند. چیزی در غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن هست که باعث ترشح دوپامینِ بیش‌تر در مغز می‌شود؛ یک پیام‌دهندهٔ عصبیِ تأثیرگذار و کلیدی برای تنظیم غرایز در ما

مینیمالیست‌های دیجیتال، برای مبارزه با این مسئله، از روش‌های عملیاتیِ استانداردی استفاده می‌کنند که می‌گویند چه زمان و چگونه باید از ابزارهای دیجیتال در زندگیِ خود استفاده کرد

«همهٔ مشکلات بشریت، از ناتوانیِ انسان در آرام‌نشستنِ‌به‌تنهایی در یک اتاق سرچشمه می‌گیرد.»

آدم‌ها به فیس‌بوک ملحق شدند تا با دوست‌هاشان در سراسر جهان در ارتباط باشند اما نتیجه این شد که دیگر نمی‌توانستند بدون چشم‌برداشتن از صفحهٔ گوشی‌شان، با دوستی که آن‌طرفِ میز ـ درست روبه‌روشان ـ نشسته بود، مکالمه‌ای چنددقیقه‌ای برقرار کنند.

همهٔ مشکلات بشریت، از ناتوانیِ انسان در آرام‌نشستنِ‌به‌تنهایی در یک اتاق سرچشمه می‌گیرد.

مردم به‌دلیل تنبلی و بی‌هدف‌بودن‌شان نیست که تسلیم صفحه‌نمایش گوشی‌هاشان می‌شوند، بلکه بیلیون‌ها دلار سرمایه‌گذاری شده تا آدم‌ها به دام فضای مجازی بیفتند و هیچ راه گریزی از آن نداشته باشند.

«هیچ‌وقت نفهمیدم چرا تماشای دیگران که در تلویزیون مشغول بازی‌های ورزشی هستند باید لذت‌بخش باشد، تحمل دیدن جاذبه‌های توریستی را ندارم، نمی‌توانم بیخود در ساحل بنشینم، مگر این‌که قرار باشد یک قلعهٔ شنیِ بزرگ بسازم و کاری هم به این‌که آدم‌های معروف و سیاست‌مدارها چه کار می‌کنند ندارم. من فقط وقتی چیزی می‌سازم خوشحالم. یا بهتر بگویم: وقتی مشکلات را حل و چیزی را بهتر می‌کنم.»

تریستان هریس توضیح می‌دهد: «وب‌سایت‌ها و برنامه‌ها پاداش‌های متنوع و متناوبی برای کاربران‌شان ایجاد می‌کنند، چون برای آن‌ها سودآور است.»

«سرمایه‌دارهای بانفوذِ سازندهٔ ابزارهای ارتباط‌جمعی دیگه نباید تظاهر کنن خدایانِ خنگ و بی‌آزارِ فناوری هستن که واسه ساختنِ دنیای بهتر تلاش می‌کنن. باید اعتراف کنن که درست مثل تنباکوکارهای تی‌شرت‌پوشی‌ان که دارن یه محصول اعتیادآور رو به بچه‌ها می‌فروشن. اگه بخوایم با خودمون صادق باشیم، باید بگم چک‌کردن تعداد "لایک"ها شده شکلِ امروزیِ سیگارکشیدن.»

چیزی‌که اهمیت دارد مکالمه است؛ این واقعیت را به‌خاطر چیزهای جذابِ روی صفحه‌نمایش‌ها فراموش نکنید.

راستش برنامهٔ هیچ‌کدام از ما، همچین زندگیِ آنلاینی نبود.

«سرمایه‌دارهای بانفوذِ سازندهٔ ابزارهای ارتباط‌جمعی دیگه نباید تظاهر کنن خدایانِ خنگ و بی‌آزارِ فناوری هستن که واسه ساختنِ دنیای بهتر تلاش می‌کنن. باید اعتراف کنن که درست مثل تنباکوکارهای تی‌شرت‌پوشی‌ان که دارن یه محصول اعتیادآور رو به بچه‌ها می‌فروشن. اگه بخوایم با خودمون صادق باشیم، باید بگم چک‌کردن تعداد "لایک"ها شده شکلِ امروزیِ سیگارکشیدن.»

هریس در مصاحبه‌اش، درحالی‌که گوشی همراهش را بلند کرده، این جمله را می‌گوید: «این یه دستگاه اسلات هستش.» کوپر از او می‌پرسد: «آخه موبایل چه ربطی به دستگاه اسلات داره؟» و او در جواب می‌گوید: «هر بار که گوشی‌م رو چک می‌کنم، انگار دارم دستگیرهٔ دستگاه اسلات رو می‌کشم پایین تا ببینم چی نصیبم می‌شه. کلی تکنیک‌های مختلف توی این گوشی به کار رفته که شما رو تا جای ممکن وادار می‌کنه ازش استفاده کنید.»

اگر شما باید از این خدمات استفاده کنید، و امیدوارید که این کار را بدون ازدست‌دادنِ اختیار و زمان و توجه‌تان انجام می‌دهید، مهم است که درک کنید این یک تصمیم بی‌اهمیت نیست. شما دارید وارد جدالی مشابه جدال داوود با جالوت علیه نهادهایی می‌شوید که هم به‌شدت ثروتمندند و هم با تمام قوا و ثروت‌شان می‌جنگند تا شکست‌تان بدهند.

«بهترین و خوشایندترین زندگی، زندگیِ عقلانی‌ست.»