بریده‌هایی از کتاب چگونه مرور کتاب بنویسیم؛ مرورنویسی برای مشاوره‌ی خوانندگان

مرور خوب و کامل (حتی یک مرور مختصر و ۱۷۵ کلمه‌ای) لحن کتاب را نشان می‌دهد. لحن را می‌توان با جزئیات زیادی شرح داد. این کار واقعاً مؤثر است. اما روشی هنرمندانه‌تر و شاید مؤثرتر این است که، با خلق مجدد لحن کتاب در مرور، آن را در ذهن خواننده معرفی و تثبیت کنیم.

هر آزمایشگاه خوبی تعدادی لولهٔ آزمایش شکسته دارد و هر اوجی فرودی. شما از اوج‌ها لذت ببرید

«مجموعه‌های خوب داستان کوتاه مانند آلبوم‌های خوب موسیقی تقریباً همیشه بگیر و نگیر دارند __ زمانی موفق‌اند که سه یا چهار اثر خوب داشته باشند، اما اگر پنج‌تا داشته باشند، وحشتناک موفق‌اند.»

برای داستان‌ها با زمان حال مرور بنویسید، چون هیچ‌گاه واقعاً اتفاق نیفتاده است، اما درعین‌حال هربار که کسی کتاب را باز می‌کند و آن را می‌خواند همواره اتفاق می‌افتد.

روایت غیرداستانی را باید با زمان گذشته بررسی کرد؛ این اتفاق واقعا ً افتاده است، اما فقط یک‌بار و آن هم در گذشته

اگر زبان صرفاً پرطمطراق باشد، بدون اینکه معنایی واقعی داشته باشد، آنگاه توجه را به خودش جلب خواهد کرد: زبانی پرطمطراق، اما توخالی. این وضعیت قطعاً چهرهٔ بدی از مرورنویس نشان می‌دهد، به‌خصوص به این دلیل که هدف کنونی مرورنویس قضاوت در مورد توانایی نوشتاری فردی دیگر است.

گزاف‌نویسی در مرور کتاب معمولاً به‌صورت استفادهٔ زیاد از کلمات غیرقابل‌فهم، بلند و نامرسوم است، به‌گونه‌ای که از نوشتار این‌گونه برمی‌آید که مرورنویس اصطلاح‌نامه‌ای در دست داشته و در آن برای هر واژه‌ای که در حالت عادی استفاده می‌کند واژه‌ای گیراتر (ولی در واقع گنگ‌تر) یافته است.

اگر فرایند شخصیت‌پردازی (روشی که نویسنده یک شخصیت را به‌صورت انسانی قابل‌باور رقم می‌زند، حال یا انسانی ستودنی و یا انسانی تا هر حد نانجیب) اشتباه باشد، این حکایت متفاوتی است و نویسنده شایستهٔ انتقاد تند و تیز است.

اگر نویسنده قصد داشته باشد شخصیت اصلی را غیردوست‌داشتنی نشان دهد، این شخصیت باید درعین‌حال قابل‌درک باشد و در میان شخصیت‌های پشتیبان قطعاً باید شخصیت‌هایی باشند که دوست‌داشتنی یا حداقل قابل‌همدردی باشند.

زمینهٔ رمان یعنی زمان و مکانی که کنش داستان در آن اتفاق می‌افتد.

«تعریفِ» پی‌رنگ چیزی است که می‌توان آن را مضمون رمان دانست. در مورد بربادرفته پی‌رنگ این است که چگونه زنی جوان، خودپسند، ظاهربین و فریب‌کار در مواجهه با مصیبت شخصی و نیز ملی به قدرت می‌رسد، اما از قدرت تازه‌یافته‌اش برای ادامهٔ فریب اطرافیانش و سوءاستفاده از شرایط نامطمئن موجود استفاده می‌کند.

کیفیت کتاب را می‌توان با واژگانی اندک بیان کرد، اما توضیح آنچه کتاب دربارهٔ آن است به زمان و فضای بیشتری نیاز دارد.

ویراستاری را مثل یادگیری یک زبان خارجی با بهترین روش ممکن آموختم: غوطه‌وری کامل در آن.

مرورنویسان کتاب نفرت‌انگیزترین و مشمئزکننده‌ترین گونهٔ خوک‌هایی هستند که پوزه روی سیارهٔ زمین مالیده‌اند، مخلوقاتی غرغرو و تهوع‌آور که با تکه‌پاره‌کردن کارهای دیگران شهوت تندخویی خود را ارضا می‌کنند. استیو هِلی، چگونه رمان‌نویس مشهوری شدم

پاسخ به سؤالات دوگانه در مرورهای بلند حال بگذارید سراغ این مطلب برویم که یک مرور بلند چگونه به دو سؤالی پاسخ می‌دهد که در هر مرور باید پاسخ داده شود و، به‌طور خاص، اینکه چه مقدار از فضای مرور باید به هر پاسخ اختصاص داده شود.

مرور به اتفاقات عمده‌ای اشاره می‌کند که در کتاب مفصلاً به آن‌ها پرداخته می‌شود،

دستیابی به هدفش موفق است معمولاً آسان‌تر از ارائهٔ تصویری از محتوای کتاب به خواننده است؛ کیفیت کتاب را می‌توان با واژگانی اندک بیان کرد، اما توضیح آنچه کتاب دربارهٔ آن است به زمان و فضای بیشتری نیاز دارد.

اما بهتر و منطقی‌تر است ابتدا توضیح داده شود که کتاب دربارهٔ چیست. و از قضا بیان مختصر اینکه کتاب تا چه حد در

اطلاعات مربوط به آنچه کتاب دربارهٔ آن است دارای بیشترین اهمیت است، هم برای کتابداری که می‌خواهد جایگاه احتمالی کتاب را در مجموعهٔ کتابخانه‌اش بداند و هم برای کتاب‌خوان عام

مقدار فضایی از مرور که به پاسخ هریک از دو پرسش اختصاص داده می‌شود بستگی دارد به اینکه مرورنویس تأکید بر کدام‌یک را برای خواننده مهم‌تر می‌داند: آیا گفتن آنچه کتاب دربارهٔ آن است بیشترین اهمیت را دارد؟ یا اینکه ارزیابی موفقیت یا عدم موفقیت کتاب چیزی است که خواننده باید بیشتر در مورد آن بداند؟