بریده‌هایی از کتاب چگونه مرور کتاب بنویسیم؛ مرورنویسی برای مشاوره‌ی خوانندگان

باشگاه‌های کتاب همچنان محبوب هستند و اکثر آن‌ها در خانه‌های شخصی (یا کتابخانه‌های عمومی) تشکیل می‌شوند، جایی که دوستان و آشنایان گرد هم می‌آیند تا در مورد کتابی توافقیْ بحث و یا حتی مشاجره کنند

شعارمان را در مورد تبدیل شدن به یک مرورنویس خوب به یاد دارید؟ تجربه، تجربه، تجربه.

هر مرور کتاب چه کوتاه باشد و چه بلند، ۱۷۵ واژه یا ۵۰۰ واژه، باید دو نکتهٔ مهم را به خوانندهٔ خود بگوید: ۱) کتاب در مورد چیست؟ ۲) تا چه حد خوب است؟

پس بدین‌ترتیب، یکی از نکاتی که مرورنویس سعی می‌کند رعایت نماید هم‌لحنی با کتاب است. این مسئله ما را به نکتهٔ عمومی جالبی می‌رساند که از الزامات اصلی یک مرور خوب است: تناسب میان لحن کتاب و لحن مرور. مرور خوب و کامل (حتی یک مرور مختصر و ۱۷۵ کلمه‌ای) لحن کتاب را نشان می‌دهد. لحن را می‌توان با جزئیات زیادی شرح داد. این کار واقعاً مؤثر است. اما روشی هنرمندانه‌تر و شاید مؤثرتر این است که، با خلق مجدد لحن کتاب در مرور، آن را در ذهن خواننده معرفی و تثبیت کنیم. اما این کار را نباید سرسری و بدون فکر قبلی انجام داد. کتابی شوخ‌طبعانه را می‌توان با شوخ‌طبعی مرور کرد. اما باید دقت داشت که شوخیْ افسارگسیخته نشود؛ یعنی مرورنویس سعی نکند در داشتن حس شوخ‌طبعی با کتاب رقابت کند.

مرورْ ارزیابی چیزی جدید «در بازار» است: چیزی که به‌تازگی منتشر شده یا قرار است به‌زودی منتشر شود. نقد را می‌توان نگاهی سنجیده و کاملاً متمرکز بر یک کتاب یا مورد غیرچاپی دانست که چند سال قبل، یا در بسیاری موارد هم چندین سال قبل، جدید بوده است. مناسبت زمانی __یعنی صحبت در مورد چیزی جدید که مردم هم به‌زودی راجع‌به آن سخن خواهند گفت__ در نقد مطرح نیست. مرورها نقش اعلامیهٔ عناوین جدید را دارند. مرورها در واقع اخباری هستند که یا قبل و یا کم‌وبیش بلافاصله بعد از انتشار یک کتاب پدیدار می‌شوند و مقداری سلیقهٔ ویراستاریِ مرورنویس نیز به آن افزوده می‌شود: کلیت کتابی که تازه خوانده‌ام این است و این حرف‌ها را می‌توانم راجع‌به آن بگویم.

در حوزه‌های متنوعی هم بخوانید: هم حوزه‌هایی که به آن‌ها بسیار علاقه دارید، هم حوزه‌هایی که به‌طور معمول چندان گرایشی به آن‌ها ندارید.

زمانی بهترین کتاب‌ها آن‌هایی بودند که نمی‌شد آن‌ها را زمین گذاشت؛ اما امروزه رمان‌های نخبه آن‌هایی هستند که نمی‌توان آن‌ها را برداشت ...

هنگام قضاوت در مورد سبک یک نویسنده، سلیقه نقشی بسیار مهم در فرایند ارزیابی ایفا می‌کند؛ بااین‌حال، مرورنویس باید ادعاها و حمایت‌های خود را با مثال‌هایی (هرچند کوتاه، گاهی یک عبارت کافی است) اثبات کند، تا دلیلی برای نظرش ارائه دهد که چرا این سبک برای مقصود نویسنده مناسب است یا نیست.

زمانی بهترین کتاب‌ها آن‌هایی بودند که نمی‌شد آن‌ها را زمین گذاشت؛ اما امروزه رمان‌های نخبه آن‌هایی هستند که نمی‌توان آن‌ها را برداشت ...

مرورنویسان کتاب نفرت‌انگیزترین و مشمئزکننده‌ترین گونهٔ خوک‌هایی هستند که پوزه روی سیارهٔ زمین مالیده‌اند، مخلوقاتی غرغرو و تهوع‌آور که با تکه‌پاره‌کردن کارهای دیگران شهوت تندخویی خود را ارضا می‌کنند. استیو هِلی، چگونه رمان‌نویس مشهوری شدم