بریده‌هایی از کتاب چگونه مرور کتاب بنویسیم؛ مرورنویسی برای مشاوره‌ی خوانندگان

یکی از نکاتی که مرورنویس سعی می‌کند رعایت نماید هم‌لحنی با کتاب است.

مرورنویسان باید از مرور منفی دوری کنند؛ یعنی در مرور خود نباید بگویند که کتاب اصلاً خوب نیست و نباید توجهی به آن کرد، آن را خواند یا برای کتابخانه خرید.

اول، تجربه در خواندن کتاب و گوش دادن به کتاب گویا؛ دوم، تجربه در مرورخوانی؛ و بالاخره، تجربه در مرورنویسی.

رمان مشهور بربادرفته را به‌عنوان‌مثال در نظر بگیرید، رمانی که اکثر افراد یا خوانده‌اند و یا فیلم آن را دیده‌اند. (به یاد بیاورید که در فصل ۲، از بربادرفته به‌عنوان مثالی برای نشان دادن دو سوی مثبت و منفی در مرور یک کتاب استفاده شد.) بربادرفته دربارهٔ چیست؟ اولین پاسخ مرورنویس این خواهد بود: «در مورد جنگ داخلی است». اما رمان‌ها، حتی رمان‌های تاریخی، همیشه اول از همه در مورد شخصیت‌ها هستند

او کاری را انجام می‌دهد که هر مرورنویس خوبی باید انجام دهد: فوراً حیطهٔ کامل کتاب را مشخص و حدومرز آن را شناسایی می‌کند.

او تکه‌ای کوچک از کتاب را بیرون نمی‌کشد تا بعد تصمیم بگیرد مته‌ای را برای نمونه‌گیری از هسته پایین بفرستد، گویی که می‌خواهد به دنبال نفت بگردد؛ بلکه کل کتاب را گسترده است و مسیری را نشان می‌دهد که از آن طرح کلی قلمرو را، آن‌گونه که در مقابل او پدیدار شده، کاوش می‌نماید.

مجموعه‌های خوب داستان کوتاه مانند آلبوم‌های خوب موسیقی تقریباً همیشه بگیر و نگیر دارند __ زمانی موفق‌اند که سه یا چهار اثر خوب داشته باشند، اما اگر پنج‌تا داشته باشند، وحشتناک موفق‌اند.

باشگاه‌های کتاب همچنان محبوب هستند و اکثر آن‌ها در خانه‌های شخصی (یا کتابخانه‌های عمومی) تشکیل می‌شوند، جایی که دوستان و آشنایان گرد هم می‌آیند تا در مورد کتابی توافقیْ بحث و یا حتی مشاجره کنند.

هماهنگ کردن لحن مرور با لحن کتاب توانایی‌ای تقریباً غریزی است، به‌طوری که مرورنویس نمی‌تواند کاملاً نسبت به آن آگاه باشد وگرنه خیلی بدیهی و زمخت به نظر می‌رسد. توانایی تعبیهٔ ظریف لحن کتاب در مرور با تجربه به دست می‌آید. شعارمان را در مورد تبدیل شدن به یک مرورنویس خوب به یاد دارید؟ تجربه، تجربه، تجربه.

مرورنویسان کتاب نفرت‌انگیزترین و مشمئزکننده‌ترین گونهٔ خوک‌هایی هستند که پوزه روی سیارهٔ زمین مالیده‌اند، مخلوقاتی غرغرو و تهوع‌آور که با تکه‌پاره‌کردن کارهای دیگران شهوت تندخویی خود را ارضا می‌کنند. استیو هِلی، چگونه رمان‌نویس مشهوری شدم