بریده‌هایی از کتاب جان‌های شیفته؛ دیالوگ‌های شاعرانه

گاهی برای همیشه ماندن باید کمی مُرد باید کمی مُرد...

«وقتی تصاویر شاد را دیگر تنها در خواب می‌توان دید گمان می‌کنی بیدار شدن از خواب آسان است؟...»

ماکسیم: «ما به‌درستی نمی‌دانیم که شهر رُم را چه کسی بنا کرد اما نام آلاریک را که ویرانش کرد به‌خوبی می‌دانیم»

گاهی برای همیشه ماندن باید کمی مُرد باید کمی مُرد...

لذت آگاه نبودن از یک راز بیشتر از لذت آگاه بودن از واقعه‌ای‌ست که هنوز اتفاق نیفتاده...

«ماه اگر می‌خندید شبیه تو می‌شد»

شاید مادران تنها برای همیشه بودن زاده می‌شوند

زندگی و مرگ پیچیده‌تر از آن است که تصور می‌کنیم

تمام دانایی‌مان ما را به نادانی‌مان نزدیک می‌کند و تمام نادانی‌مان ما را به مرگ نزدیک می‌کند

مادرم را از روزی که رفت بیشتر از زمانی که کنارم بود صدا کرده‌ام پیش از آن همیشه او صدایم می‌کرد...