بریده‌هایی از کتاب هنر نه گفتن

توجه به خود، خودخواهی نیست. این کار ضروری است.

وقتی به دیگران نه می‌گویید، مسئول ناراحتی‌شان نیستید.

غالباً مردم از چیزهایی که نباید برنجند، رنجیده خاطر می‌شوند. مثلاً از شنیدن کلمهٔ "نه" بعد از درخواست کمک رنجیده‌خاطر می‌شوند.

آگاهی از تفاوت میان جسارت و خشونت اهمیت دارد. اغلب اوقات این دو خصیصه را یکسان می‌دانند. اما این دو، رفتارهای کاملاً متفاوتی هستند. جسارت سالم قابل احترام است. همان‌طور که در بخش قبل بیان کردیم، جسارت یعنی این که موقعیت‌تان را با اعتماد به نفس کامل ابراز کنید. خشونت، خصم‌آمیز است. فرد خشن به گونه‌ای بی‌ادبانه، تحقیرآمیز و حتی تهدیدآمیز رفتار می‌کند.

معنای جسارت در قالب کلی و اساسی‌اش یعنی رک‌گویی و بدون رودربایستی حرف زدن.

همواره کسی وجود دارد که بتواند از توجه شما بهره‌مند شود. همیشه آدم‌هایی هستند که حاضرند با شادمانی بپذیرید کمک‌شان کنید. اما به خاطر بسپارید که شما مسئول حل مشکل دیگران نیستید. شما مسئول خودتان و افرادی هستید که به شما وابسته‌اند (مانند خانواده‌تان). معنایش این نیست که نباید به دیگران کمک کنید. در واقع، بهترین راه برای کمک به دیگران در بلندمدت این است که مطمئن شوید ابتدا نیازهای خودتان برآورده می‌شوند. به عبارتی دیگر، مطمئن شوید توجه به خود در اولویت توجه به دیگران قرار دارد.

به خانهٔ یکی از دوستان دعوت شدید و کلی کار دارید که باید انجام دهید، می‌توانید بگویید: «من دوست ندارم کارم بمونه. می‌شه فردا قرار بذاریم؟» به وسوسه‌های مختلفی که ممکن است با آن‌ها مواجه شوید، فکر کنید و این که چگونه می‌توانید با چنین عباراتی به آن‌ها نه بگویید.

بزرگ‌ترین نبردهای روح ما سر و صدایی ندارند و فقط در گوشه‌ای از دل اتفاق می‌افتند.

طبق نظر روانشناسان، ترس از دست دادن آن‌قدر جدی است که موجب نگرانی بسیاری از مردم می‌شود. حتی ممکن است موجب رفتارهای اجباری شود؛ مانند چک کردن هر چند دقیقه یک‌بار ایمیل یا پیام های فیس بوک. بسیاری از ما به نوعی با ترس از دست دادن در کشمکش هستیم. مهم‌ترین موضوع این است که این ترس موجب می‌شود به سرعت و بدون این‌که در نظر بگیریم آیا کاری که قرار است انجام دهیم درست است یا خیر، پاسخ مثبت دهیم.

"نه" یکی از کوچک‌ترین واژه‌های زبان است. با این حال، بسیاری از ما معتقدیم که این کلمه چنان نیروی خارق‌العاده‌ای دارد که می‌ترسیم آن‌را بر زبان آوریم. در مواقعی که موفق به "نه" گفتن می‌شویم، به طور غریزی، تصمیم‌مان را کم اهمیت جلوه می‌دهیم و برای درخواست‌کننده عذر و بهانه می‌آوریم.

هر کدام از ما برای این‌که مطمئن شویم نیازهای شخصی‌مان برآورده می‌شوند، مسئول هستیم. هیچ‌کس این کار را برای ما انجام نمی‌دهد. علاوه بر این، ما باید به نیازهای خودمان قبل از نیازهای دیگران توجه کنیم.

برای برخی دیگر هم کمک به دیگران راهی است برای جبران کمبودی که در خود دارند. سپاسگزاری و تشکری که دریافت می‌کنیم به ما اجازه می‌دهد نقصان‌های شخصیتی‌مان از یاد ببریم.

زندگی گذشته‌ام به عنوان یک مردم شاد کن من می‌توانم مردم شاد کن‌ها را پیدا کنم. اگر در دبیرستان یا کالج با من آشنا می‌شدید، راحت‌تر و آسوده‌تر بودید. برای هر کمکی آماده بودم. تنها کاری که باید انجام می‌دادید این بود که از من بخواهید. من با شادمانی کارهای خودم را فدای کمک به کارهای شما می‌کردم. علی‌رغم شرایط شخصی‌ام، تمایل من برای "بله" گفتن ناشی از عوامل متعددی بود. این مسئله را در بخش ۲: چرا با نه گفتن مبارزه می‌کنیم، توضیح خواهیم داد. در حال حاضر، همین کافی است که بدانید من یک مردم شاد کن

"نه" گفتن صریح و بی‌پرده نشان دهندهٔ احترام است. در ضمن مانع می‌شود که آن درخواست همانند ابری تیره و شوم مدام بالای سرتان باشد.

اگر زندگی‌تان را اولویت‌بندی نکنید، شخص دیگری این کار را می‌کند.

"نه"ای که با اعتقاد راسخ باشد بهتر از "بله"ای است که برای شاد کردن یا بدتر، برای پرهیز از دردسر و مشکل باشد.

تفاوت میان افراد موفق و افراد بسیار موفق این است که افراد بسیار موفق تقریباً به همه چیز "نه" می‌گویند.

بدون تردید، نه گفتن کار ساده‌ای نیست؛ به خصوص اگر با روحت عجین شده باشد و مهرطلب باشی.

‫تفاوت میان افراد موفق و افراد بسیار موفق این است که افراد بسیار موفق تقریباً به همه چیز "نه" می‌گویند.

کجای کار قرار دارید. هدف این نیست که با معیارهای دیگران سازگاری داشته باشید. به خاطر داشته باشید که نیازی به تأیید دیگران ندارید.