بریده‌هایی از کتاب پیام عاشقی

می‌خواهم الفبایی برای تو بیافرینم الفبایی که شبیه دیگر الفباها نباشد. الفبایی که در آن آهنگ باران باشد و غباری از ماه و چیزی از اندوهِ ابرهای خاکستری و دردِ برگ‌های بید

عشقت مرا غافلگیر کرد. من روی چمدان‌هایم نشسته بودم در انتظار قطار ایام بودم از یاد بُردم قطار را از یاد بُردم ایام را و با تو سفر کردم به سرزمین حیرت سفر کردم.

مردان شراب می‌نوشند تا از معشوقه‌هاشان بگریزند اما من می‌نوشم تا سوی تو بگریزم.

تو همچو قویِ سفیدی از دریاچهٔ خاطرات من بیرون آمدی و من در آخر شب به اتاقِ هُتلم بازگشتم تا جمع کُنم پَرهای نرمِ پخش شده بر پیرهنم را.

روزِ دریایی ما به پایان رسید و دریا در خاطرات خود نوشت «زن و مردی بودند و من یک دریایِ واقعی بودم.»

باران یعنی بازگشت مِه و سفال‌های خیس و قرارهای خیس. باران یعنی بازگشت تو و بازگشت شعر.

انسان از هواپیما عواطف خود را شکلی دیگر می‌بیند عشق از غبار زمین آزاد می‌گردد از جاذبهٔ زمین و از قوانین زمین عشق توپی از پنبه می‌شود بی هیچ وزنی.

هواپیما بالا می‌رود بالا و بالاتر و من دوستت دارم بیشترُ بیشتر.

باران می‌بارید و فرود می‌آمد بر ما و از پی آن روی پالتوی ما علفزارها می‌رویید. اما باران بعد از رفتن تو فقط بر من می‌بارید و چیزی نمی‌رویید روی پالتویم.

هر زمان که سوی کوه می‌روی شهر قاره‌ای بی‌سکنه می‌شود بیوه می‌شود. من دشمنم با هرچه تعطیلات تابستانه‌ست دشمنم با هرچه که تو را می‌برد دور از آغوشم.

هر زمان که تو را می‌بوسم بوسه‌ای بعد از فراقی طولانی احساس می‌کنم که در پاکتی سرخ نامه‌ای عاشقانه می‌نهم!

دوستی دست‌های ما محکم‌تر از دوستی من با توست پاک‌تر و عمیق‌تر و این بدان سبب است که هنگام دعواهای‌مان و هنگام خشم‌های‌مان دست‌های‌مان را به بالا می‌بردیم و آن‌ها به هم می‌رسیدند همدیگر را به آغوش می‌گرفتند و در غیاب ما برای هم ... کرشمه‌ها می‌کردند!

هنگامی که می‌شنوم مردان، دربارهٔ تو سخن می‌گویند و می‌شنوم زنان با تعصب دربارهٔ تو سخن می‌گویند می‌فهمم که تو چقدر زیبایی.

به‌تنهایی شنا کُن و به‌تنهایی پرواز کُن که عشق را مکتبی نیست. بزرگ‌ترین عاشقان عالَم خواندن نمی‌دانستند.

آن روزهایی که تو یارِ من بودی مهم‌ترین برگ‌های کتاب عشق معاصر بودند همهٔ برگ‌های پیش از آن سپیدند و همهٔ برگ‌های بعد از آن سپیدند.

پاسپورت کهنه‌ام را در آب غم‌هایم خیساندم و آن را نوشیدم و عزم بر آن کردم تا با موتورسیکلت آزادی جهان را بِگردم به همان شیوهٔ غیرقانونی که باد در حین سفر به کار می‌بندد و اگر از نشانی‌ام بپُرسند نشانیِ تمامی پیاده‌روهایی را می‌دهم آن پیاده‌روهایی که تو برای اقامت دائم من برگُزیدی. برای اقامت دائم من.

درست است که ثروت آقازاده‌ها را ندارم و در دریا جزیره‌ای ندارم. من فقط یک عاشقم همهٔ دارایی من در دلم‌ست و در چشمانِ زیبای تو.

ماهی سُرخ آنِ تو ماهی آبی آنِ من همهٔ ماهی‌های آبی و سرخ را بَردار بَردار و دلدار من باش.

خدا - برخلاف تمامی کتب آسمانی‌ای که آن‌ها را بر نوشت شراب را به من داد و گندم را به دیگر مردان حریر را بر من پوشانیدُ پنبه را بر دیگر مردان گل سرخ را به من عطا کردُ شاخهٔ آن را به دیگر مردان.

آن هنگام که خدای رحمان بخش کرد بانوان را بر مردان و تو را به من عطا کرد احساس کردم که خدا - به صورت کاملاً آشکاری- به من نظر داشت