بریده‌هایی از کتاب پیام عاشقی

هرچه را دارم پیشِ روی تو می‌گذارم در فکر سود و زیان نیستم. درست است که حساب بانکی ندارم و در چاه‌های نفت شنا نمی‌کنم. درست است که ثروت آقازاده‌ها را ندارم و در دریا جزیره‌ای ندارم. من فقط یک عاشقم همهٔ دارایی من در دلم‌ست و در چشمانِ زیبای تو.

می‌خواهم الفبایی برای تو بیافرینم الفبایی که شبیه دیگر الفباها نباشد. الفبایی که در آن آهنگ باران باشد

می‌خواهم برای تو سخنی بنویسم که شبیه هیچ سخن دیگری نباشد می‌خواهم زبان تازه‌ای برای تو بیافرینم و واژگان آن را بُرش دهم بُرشی به اندازهٔ جسم تو و به مساحت عشق من.

دیگر نمی‌توانم تو را مدتِ طولانی‌ای در درونم حبس کنم گل با عطر خود چه کند؟ مزرعه‌ها با خوشه‌های خود به کجا روند؟ و طاووس با دنبالهٔ خود و چراغ با نور خود به کجا رود؟ با تو به کجا رَوَم؟

از خدا فقط می‌خواهم که تو معشوقهٔ من بمانی معشوقهٔ من.

آن هنگام که به تو گفتم: دوستت دارم می‌دانستم که علیه سنت‌های جامعه انقلابی را رهبری می‌کنم و زنگ‌های رسوایی را می‌نوازم.

خاطرجمع باش بانوی من نیامدم تا تو را ناسزا گویم یا تو را با طناب خشم خود به دار آویزم. نیامدم تا دفترهای کهنهٔ خود را بازبینی کنم. من مردی هستم که دفترهای عشق کهنهٔ خود را نگه نمی‌دارد و هرگز سوی آن‌ها بازنمی‌گردد اما آمده‌ام تا تو را سپاس گویم سپاس گویم بر آن شکوفه‌های اندوهی که در درونم کاشتی. از تو آموختم دوست داشتن شکوفه‌های سیاه را و آن‌ها را خریدم و در گوشه و کنار اتاقم گسترانیدم.

به باد سفارش کردم تا طرّه‌های مویِ سیاه تو را شانه کِشد اما باد عذر تقصیر خواست که وقتم اندک استُ موهای او بلند.

احساسِ اینکه تو آنِ منی این اندیشه را در من ایجاد می‌کند که بر قاره‌های پنجگانه سلطه‌ام را می‌گسترانم و بر خوش‌خوشان‌های باران و ارابه‌های باد حکم می‌رانم. و بر ملت‌هایی حکومت می‌کنم که کَسی بر آن‌ها حکم نرانده‌ست.

دیگر مرا کتابی نیست کتابی که به‌تنهایی بخوانم. تو می‌آیی میان من و کتاب من.