بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

این مسلمانان نبودند که به نام تشکیل مستعمره در آفریقا و آسیا ۵۰ میلیون انسان را قتل عام کردند. این مسلمانان نبودند که در جنگ‌های جهانی اول و دوم، کم‌وبیش ۷۰ میلیون کشته به‌جا گذاشتند و این مسلمانان نبودند که ده میلیون اسلاو و شش میلیون یهودی، هموطن، همسایه و دوست را ناجوانمردانه و مفتضحانه به قتل رساندند، بلکه ما آلمانی‌ها بودیم.

محمد (ص) بر خلاف شما همیشه به‌دنبال راه‌هایی بود که برده‌ها به شهروندی واجد حق و حقوق تبدیل شوند. این‌گونه بود که بلال اولین مؤذن اسلام شد.

می‌پرسم آیا این اعمال هیچ نسبتی با قرآن دارد که سوره‌هایش به‌طور معمول با این کلمات شروع می‌شود: «به نام خداوند بخشنده و مهربان» . پس بخشندگی داعش کجاست؟ داعش با این همه بی‌رحمی چطور می‌تواند ادعا کند که به کتاب خدا عمل می‌کند؟ این پرسش بگویی نگویی عبور از خط قرمز محسوب می‌شود. بن‌لادن جوان یک پاسخ ساده می‌دهد: «کسی که مقتدر است می‌تواند بخشنده باشد. کسی که ضعیف است باید گرگ باشد.»

بسیاری از سازمان‌های تروریستی پیش از داعش، خلاف اسلام عمل کردند و از آن به‌عنوان پوششی برای اعمال ضداسلامی خود سوءاستفاده کردند. همین‌طور برخی از حاکمان و علمای دینی متوّهم، این دین بزرگ را تحریف کردند.

حتی مغز‌های متفکر دنیای اسلام هم پیش‌بینی نکرده بودند که ممکن است این شخصیت ضد اسلامی نامش "خلیفه‌ی دولت اسلامی" باشد. به فکرشان هم خطور نمی‌کرد که کسی قادر باشد تاریخ اسلام و دین اسلام را تا این اندازه به سُخره بگیرد. در واقع شما باید مناطق تحت تصرف‌تان را به "دولت ضداسلامی" تغییر نام بدهید. آنچه که شما می‌گویید و انجام می‌دهید، نه تنها در تقابل با اسلام است بلکه در تقابل با تأثیر پیامبر نیز هست. محمد (ص) بخشنده بود، اما شما بی‌رحم هستید. محمد یک انقلابی پیشرو بود.

چنانچه ۸۰ میلیون شیعه‌ی ایرانی، عراقی و سوری پشیمان نشوند و داوطلبانه به سنت نپیوندند، همگی کشته می‌شوند؟ درست است، قطعاً همین‌طور است. ۸۰ میلیون نفر؟ اگر لازم باشد. (می‌خندد) منظورم این است که، چطور بگویم، خیلی باحال به‌نظر می‌رسد... واقعاً باحال به‌نظر می‌رسد.

درباره‌ی شیعیان چه نظری دارید؟ از نظر اسلام، شیعیان مرتد هستند. ارتداد آن‌ها از اسلام به منزله‌ی حکم اعدام‌شان است.

افرادی که به پیامبر اهانت می‌کنند قصدشان تحریک کردن شما است. آن‌ها می‌خواهند مسلمانان به خیابان‌ها بریزند و فریاد بکشند: «خون، خون، خون، ما خون می‌خواهیم!» تا روز بعد بعضی از روزنامه‌ها عکس‌های واقعی در اختیار داشته باشند و بتوانند بگویند: «این مسلمانان دیوانه را ببینید. به یک نفر اهانت می‌شود، آن‌ها به سرشان می‌زند و آدم می‌کشند. هدف‌شان این است.»

من اطلاعات خاصی از اسلام ندارم. این را کاملاً صادقانه می‌گویم. معلوماتم ناچیز است. فقط می‌خواهم پروردگارم را راضی نگه دارم.

ما در دنیایی دروغ‌زده زندگی می‌کنیم؛ دنیایی پر از جنگ‌طلبان سنگدل و تروریست‌های بی‌رحم. هیچ‌یک از این دو، در پی خوشایند‌تر و انسانی‌تر کردن دنیای ما نیستند. دغدغه‌ی هر دو، قدرت و پول و شهرت است.

بنابه گفته‌ی کلارک آن‌ها می‌خواستند از فرصت استفاده کنند و تا تنور داغ است نان را بچسبانند و با راه‌انداختن جنگ‌های متعدد، خاورمیانه را بی‌ثبات و زیر و رو کنند و سپس آن را تحت کنترل خود درآورند. دلایل شرافتمندانه برای انجام این کار را بعدها می‌توان جور کرد!»

برای یک کودک عراقی تفاوتی ندارد که یک ضارب انتحاری مسلمان تکه‌تکه‌اش کند یا یک بمب مسیحی. جنگ، ترورِ ثروتمندان و ترور، جنگِ فقراست.

فقط احمق‌ها نمی‌توانند سر درآورند که در سیاست امروز دنیا پای چه چیزی در میان است: «نفت، طلای سیاهی که رفاه آمریکایی‌ به آن وابسته است؛ نفت، این خبیث‌ترین هدیه‌ی شیطان.»

پیشگامان حقوق بشر غربی پس از ۲۰۰۳ در عراق خشونت‌های مشابهی را مرتکب شدند. مانال زن جوان عراقی را، مجبور کردند در زندان فرودگاه بغداد، شاهد تجاوز یکی از نیروهای سازمان ملل به یک جوان مبارز عراقی باشد.

در لیبی رؤسای قبایل را سوار هواپیما کردند و از ارتفاع بسیار پایین انداختند. از دختران لیبیایی به‌عنوان برده‌ی جنسی برای نیروهای مستعمراتی استفاده کردند. صدها هزار غیرنظامی در اردوگاه‌های کار اجباری در صحرا زندانی بودند و نیمی از آن‌ها به شکل دل‌خراشی از میان رفتند.

ویکتورهوگو، یک فرانسوی دیگر درباره سربازانی می‌نویسد که بچه‌ها را به طرف هم پرتاب می‌کردند و با نوک سرنیزه‌های‌شان آن‌ها را در هوا می‌گرفتند. در ازای هرگوش در نمک خوابانده، ۱۰۰ سو (معادل پانصد سنت امروزی) ، به عامل آن می‌دادند.

در ۲۰۰ سال اخیر حتی یک‌بار هم شده که، یک کشور عربی به یک کشور غربی حمله کرده باشد؟ مهاجمان همیشه قدرت‌های بزرگ اروپایی بوده‌اند. میلیون‌ها غیرنظامی عرب در این حملات وحشیانه به قتل رسیدند. در عوض درباره‌ی قساوت مسلمانان، همه‌چیز وارونه جلوه داده شده است و به هر دستاویزی متوسل می‌شوند و این درحالی است که غرب بسیار بی‌رحم‌تر از آن‌ها بوده است.

آیا به قدر کافی در این مسئله تأمل کرده‌ایم که در درون کسی که کمربند انفجاری به خودش می‌بندد و به هوا می‌رود، پیش از این اقدام چه اتفاقی افتاده است؟

«حق با شماست، ما بی‌رحم هستیم، اما ما این کار را علنی انجام می‌دهیم، ولی شما پنهانی و زیرزیرکی. داعش شاید ۳۰۰۰۰ عراقی را کشته باشد، بوش ۵۰۰۰۰۰ نفر را کشته.»

از او می‌پرسم اگر دولت عراق مناطق تصرف شده از سوی داعش را دوباره تحت کنترل بگیرد، چه کار خواهد کرد. او پاسخ می‌دهد که با برادرانش به بیابان می‌روند. در آنجا تجدید قوا می‌کنند و منتظر موقعیت مناسب می‌مانند و بعد بازمی‌گردند. این کار را کسانی که پیش از داعش بودند، گروه دولت اسلامی عراق، هم انجام داده بودند. آن‌ها قدرتمند‌تر از قبل بازگشتند. آن‌ها هرگز میدان را خالی نخواهند کرد.