بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

وقتی بمیرم، خدای مهربان با من تصفیه حساب خواهد کرد. از من خواهد پرسید: دروغ گفته ای؟ شراب نوشیده‌ای؟ آیا حقه‌بازی کرده‌ای و دیگران را آزار داده‌ای؟ به‌همین دلیل حالا خیلی راحت سعی می‌کنم انسان بهتری باشم

محمد (ص) بر خلاف شما همیشه به‌دنبال راه‌هایی بود که برده‌ها به شهروندی واجد حق و حقوق تبدیل شوند. این‌گونه بود که بلال اولین مؤذن اسلام شد.

برطرف کردن اشتباه بیشتر از ادامه‌دادن به اشتباه و تدوام دیوانگی نیاز به شهامت دارد.

در وصف خداوند در قرآن هیچ کلمه‌ای بیشتر از کلمه‌ی "بخشندگی" نیامده است. ۱۱۳ سوره از ۱۱۴ سوره‌ی قرآن با این جمله شروع می‌شوند: «به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان.»

اگر به فرض تروریستی نبود، آمریکا خودش دست به کار می‌شد و تروریست می‌تراشید. آن‌ها گاهی همین کار را انجام می‌دهند.

در ۲۰۰ سال اخیر حتی یک‌بار هم شده که، یک کشور عربی به یک کشور غربی حمله کرده باشد؟ مهاجمان همیشه قدرت‌های بزرگ اروپایی بوده‌اند. میلیون‌ها غیرنظامی عرب در این حملات وحشیانه به قتل رسیدند. در عوض درباره‌ی قساوت مسلمانان، همه‌چیز وارونه جلوه داده شده است و به هر دستاویزی متوسل می‌شوند و این درحالی است که غرب بسیار بی‌رحم‌تر از آن‌ها بوده است.

صعود تمدن غرب که از ۵۰۰ سال پیش شروع شد، به هیچ‌وجه مبتنی بر نوع‌دوستی و دیگرخواهی نبود. این پیشرفت، هیچ‌گاه از طرح ایده‌های متمدنانه برای بقیه‌ی دنیا ناشی نمی‌شود، بلکه بر پیگیری قاطعانه‌ی منافع اقتصادی‌شان استوار است و بر قساوت نیروهای نظامی و ارتش‌شان.

این مسلمانان نبودند که «جنگ مقدس» را به راه‌ انداختند و در جنگ‌های صلیبی بیش از چهار میلیون مسلمان و یهودی را قتل عام کردند. این مسیحیان بودند که در اورشلیم تا قوزک پا فرو رفته در خون، از معابر گذشتند تا عاقبت ‌گریان اما خوش اقبال به آرامگاه نجات‌دهنده‌شان قدم گذاشتند. این مسلمانان نبودند که به نام تشکیل مستعمره در آفریقا و آسیا ۵۰ میلیون انسان را قتل عام کردند. این مسلمانان نبودند که در جنگ‌های جهانی اول و دوم، کم‌وبیش ۷۰ میلیون کشته به‌جا گذاشتند و این مسلمانان نبودند که ده میلیون اسلاو و شش میلیون یهودی، هموطن، همسایه و دوست را ناجوانمردانه و مفتضحانه به قتل رساندند، بلکه ما آلمانی‌ها بودیم.

برای افکار عمومی غرب دشوار است پشت که پرده‌ی چنین بازی مسخره‌ای در سیاست غرب را ببینند. افکار عمومی واقعاً فکر می‌کند که ما «آدم خوب‌ها» هستیم

سپس برای ما تعریف می‌کند که پیکارجویان فقط به‌تنهایی به دولت اسلامی نمی‌آیند، بلکه (گاهی) با تمام افراد خانواده‌شان به اینجا می‌آیند. هر پیکارجویی که خانواده دارد می‌تواند آن‌ها را با خودش به اینجا بیاورد و یک خانه در اختیارش قرار می‌گیرد. حقوق ثابت هم دارند. پیکارجویان و کارمندان دولت بابت خدمات درمانی چیزی نمی‌پردازند. خیلی چیزها بهتر از آن چیزی است که رسانه‌های غربی نشان می‌دهند. بسیاری چیزها مثل زندگی در شرایط عادی و حتی در شرایط عالی است. بعضی از خانواده‌ها فقط در تعطیلات به اینجا می‌آیند تا از اقوام خود دیدن کنند و بعد دوباره به کشورشان برمی‌گردند

وقتی کسی تمام مدت تحت فشار قرار بگیرد و سرزنش بشود، زمانی می‌رسد که خواهد گفت: «دیگر مسخره بازی بس است.»

تمدنی که نمی‌پذیرد جنگ جرج بوش در عراق تروریسم محض بوده است، تمدن نیست.

اگر الان کسی بگوید من مسلمانم اما دموکرات نیز هستم، مسلمان نیست. مسلمان بودن یعنی تسلیم الله بودن. یکی از ۹۹ اسم الله، الحکم است. به این مفهوم که او یگانه وضع‌کننده‌ی قانون است. هیچ‌کس نمی‌تواند صفتی را که الله به خود منسوب کرده، از آن خود بداند. اگر کسی خود را مجاز به وضع قانون بداند، یکی از ویژگی‌های الله را به خود نسبت داده است و این یعنی ارتداد! کسی که صفت خدایی وضع‌کننده‌ی قانون را برای خود قائل می‌شود، چطور می‌تواند ادعای مسلمانی بکند؟ در آن صورت او مرتد شده است. این اصلی بسیار ساده و بدون فلسفه بافی‌های زائد است.

بنابر گفته‌ی فیلسوف فرانسوی، ژان پل سارتر، غرب همیشه با عرب‌ها به مثابه موجودی مادون انسان در سطح یک میمون تکامل یافته رفتار می‌کرد و از نظرآن‌ها، مردمان آنجا فقط ساکنان عربستان بودند نه مالک واقعی آن. حتی سیاست‌مدار و جامعه‌شناس و نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی الکسی دو توکویل، این پرسش را پیش می‌کشد که: «آیا با دیدن وقایعی از این دست در دنیا، انسان به این نتیجه نمی‌رسد که موقعیت فرد اروپایی در برابر نژادهای دیگر، مانند وضعیت انسان در برابر حیوان است؟ فرد اروپایی کارها را به آن‌ها واگذار می‌کند و مادام که دیگر نتوانست از آن‌ها بهره‌کشی کند، نابودشان می‌سازد.»

ماهی‌های کوچک دیگری هم در اینجا می‌فروشند که من تا حالا ندیده‌ام. شبیه مارماهی، چاق و خاکستری رنگ است. ابولوط لبخندزنان برای‌مان توضیح می‌دهد که شیعیان از این ماهی متنفرند، چون وقتی حضرت علی در کنار یک رودخانه مشغول عبادت بوده، مزاحم او شده است؛ شیعیان از آن متنفرند، اما سنی‌ها عاشق آن هستند. حالا که شیعیان از اینجا رفته‌اند، دوباره این ماهی در بازار به فروش می‌رسد. خنده در گلویم می‌ماسد، چون به یاد شیعیان زیادی می‌افتم که در همین موصل کشته شدند.

وسلی کلارک فرمانده‌ی کل پیشین نیروهای ناتو می‌گوید: «کمی پس از واقعه‌ی یازده‌ی سپتامبر، در پنتاگون لیستی به او نشان دادند که شامل هفت دولت ناباب بود که قرار بود طی پنج سال آتی، به آن‌ها حمله شود. نام عراق، لیبی، سوریه و ایران در این فهرست بود. جنگ‌طلبان طرفدار بوش نمی‌خواستند فرصت بی‌نظیر حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر را از دست بدهند. بنابه گفته‌ی کلارک آن‌ها می‌خواستند از فرصت استفاده کنند و تا تنور داغ است نان را بچسبانند و با راه‌انداختن جنگ‌های متعدد، خاورمیانه را بی‌ثبات و زیر و رو کنند و سپس آن را تحت کنترل خود درآورند. دلایل شرافتمندانه برای انجام این کار را بعدها می‌توان جور کرد!»

تروریست‌ها آدم‌های رذل و نخاله‌هایی هستند که سیاست آمریکا همواره به آن‌ها نیاز دارد تا مداخله‌های نظامی‌اش، ظاهری مشروع به خود بگیرد

افکار عمومی واقعاً فکر می‌کند که ما «آدم خوب‌ها» هستیم. تصویری که صدها سال است غرب از اسلام به‌عنوان دشمن ارائه کرده، عمیقاً در ذهن‌ها نقش بسته است؛ اما هرچه باشد تصویری است تحریف شده و ساختگی. این مسلمانان نبودند که «جنگ مقدس» را به راه‌ انداختند و در جنگ‌های صلیبی بیش از چهار میلیون مسلمان و یهودی را قتل عام کردند. این مسیحیان بودند که در اورشلیم تا قوزک پا فرو رفته در خون، از معابر گذشتند تا عاقبت ‌گریان اما خوش اقبال به آرامگاه نجات‌دهنده‌شان قدم گذاشتند. این مسلمانان نبودند که به نام تشکیل مستعمره در آفریقا و آسیا ۵۰ میلیون انسان را قتل عام کردند. این مسلمانان نبودند که در جنگ‌های جهانی اول و دوم، کم‌وبیش ۷۰ میلیون کشته به‌جا گذاشتند و این مسلمانان نبودند که ده میلیون اسلاو و شش میلیون یهودی، هموطن، همسایه و دوست را ناجوانمردانه و مفتضحانه به قتل رساندند، بلکه ما آلمانی‌ها بودیم.

می‌دانم که در غرب کسی اجازه ندارد در چنین مواردی بی‌پرده اظهارنظر کند، اما زندگی، بسیار کوتاه‌تر از آن است که انسان بخواهد برای همیشه از حقیقت طفره برود و آن را کتمان کند.

القاعده در سراسر دنیا، در آمریکا و اروپا در ۱۴ سال اخیر، بیش از ۳۳۰۰ نفر را کشته است، اما جرج بوش فقط در جنگ عراق و افغانستان دست‌کم ۶۰۰ هزار نفر را از میان برده است! همین جنگ عراق که در اصل برخلاف حقوق بین‌الملل و بیشتر بر اساس مستندات بی‌اساس صورت گرفت. آیا این تروریسم نیست؟