بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

ما سعی می‌کنیم انسان‌ها را فریب ندهیم. در قانون الله مکتوب شده که ما وقتی قولی می‌دهیم، بعد از آن، هر کاری می‌کنیم تا قول‌مان را زیر پا نگذاریم.

«روش‌های تروریستی کم‌وبیش اهداف تمام جنبش‌های آزادی‌بخش مدرن را، از الجزایر گرفته تا ویتنام، مسموم کرده‌اند. راهکارهای هولناک، بهترین افکار را نابود می‌کنند.»

القاعده در سراسر دنیا، در آمریکا و اروپا در ۱۴ سال اخیر، بیش از ۳۳۰۰ نفر را کشته است، اما جرج بوش فقط در جنگ عراق و افغانستان دست‌کم ۶۰۰ هزار نفر را از میان برده است!

تروریسم یک پدیده‌ی جهانی است و فقط مختص مسلمانان نیست. طبق داده‌های پایگاه جامع تروریسم جهانی، یک مرکز معظم که به‌طور رسمی از طرف دولت آمریکا ایجاد شده، در سال ۲۰۱۳ در غرب ۲۳۹ مورد حمله‌ی تروریستی رخ داده است. تنها دو مورد از این حملات از سوی مسلمانان صورت گرفته است. سال پیش از آن شش مورد از ۱۹۶ مورد. بیشتر ۲۳۹ مورد را افراد ناشناس مرتکب شده‌اند، جماعاتی چون پیکارجویان تجزیه‌طلب، چپ‌های افراطی، راست‌های افراطی، پروتستان‌ها و غیره.

از قرار معلوم، جنایتی که عرب‌ها مرتکب می‌شوند با جنایتی که ما مرتکب می‌شویم از زمین تا آسمان فرق دارد. در واقع نژادپرستی با چنین شیوه‌ای به‌منزجرانه‌ترین شکل ممکن است.

بنابر گفته‌ی فیلسوف فرانسوی، ژان پل سارتر، غرب همیشه با عرب‌ها به مثابه موجودی مادون انسان در سطح یک میمون تکامل یافته رفتار می‌کرد و از نظرآن‌ها، مردمان آنجا فقط ساکنان عربستان بودند نه مالک واقعی آن. حتی سیاست‌مدار و جامعه‌شناس و نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی الکسی دو توکویل، این پرسش را پیش می‌کشد که: «آیا با دیدن وقایعی از این دست در دنیا، انسان به این نتیجه نمی‌رسد که موقعیت فرد اروپایی در برابر نژادهای دیگر، مانند وضعیت انسان در برابر حیوان است؟ فرد اروپایی کارها را به آن‌ها واگذار می‌کند و مادام که دیگر نتوانست از آن‌ها بهره‌کشی کند، نابودشان می‌سازد.»

تندروهای قرن بیستم را امروزه هم خوارج مدرن می‌نامند.

القاعده در سراسر دنیا، در آمریکا و اروپا در ۱۴ سال اخیر، بیش از ۳۳۰۰ نفر را کشته است، اما جرج بوش فقط در جنگ عراق و افغانستان دست‌کم ۶۰۰ هزار نفر را از میان برده است! همین جنگ عراق که در اصل برخلاف حقوق بین‌الملل و بیشتر بر اساس مستندات بی‌اساس صورت گرفت. آیا این تروریسم نیست؟

در سال ۱۹۷۵ که من به‌عنوان نماینده‌ی جوان ایندیرا گاندی، نخست‌وزیر هندوستان، در حضور وی سخنرانی غیرمنتظره‌ای درباره‌ی اهمیت حقوق بشر برای سیاست غرب ایراد کردم، او با تعجب پرسید: «واقعاً به این‌ها اعتقاد دارید؟»

لوییس د باودیکور، نویسنده و مستعمره‌نشین فرانسوی یکی از وحشی‌گری‌های بی‌شمار فرانسویان در الجزایر را چنین شرح می‌دهد: «اینجا یک سرباز از سر شوخی و تفنن، پستان یک زن را برید، آنجا سرباز دیگری پاهای یک بچه را گرفت و سرش را به دیوار کوبید و خرد و خمیر کرد.»

تمدن غرب که از ۵۰۰ سال پیش شروع شد، به هیچ‌وجه مبتنی بر نوع‌دوستی و دیگرخواهی نبود. این پیشرفت، هیچ‌گاه از طرح ایده‌های متمدنانه برای بقیه‌ی دنیا ناشی نمی‌شود، بلکه بر پیگیری قاطعانه‌ی منافع اقتصادی‌شان استوار است و بر قساوت نیروهای نظامی و ارتش‌شان. البته بیشتر سران کشورهای غربی انگیزه‌های خیرخواهانه‌شان را بهانه می‌کنند تا بتوانند حمایت شهروندان و رأی‌دهندگان‌شان را با خود داشته باشند. آنان همان کسانی بودند که انسان‌ها را به دلیل فرهنگ‌ متفاوتی که در آغاز، به‌ نام مسیحیت و سپس به نام حقوق بشر و دموکراسی کشتند، اما در حقیقت همیشه دعوا بر سر پول بوده است؛ پول و قدرت و شهرت تا همین امروز. ساموئل هانتینگتون آمریکایی‌ از این منظر با بسیاری از مورخان هم عقیده است، در این گفته‌ی خود که «غرب نه به واسطه‌ی برتری ارزش‌هایش، بلکه به واسطه‌ی برتری در استفاده از قدرت و کاربست آن، بر دنیا تسلط یافته است

تصاویر، وحشتناک و تکان‌دهنده‌اند. رسانه‌های عربی در این باره به‌طور کامل گزارش می‌دهند، اما رسانه‌های غربی نه. این بمباران‌ها، تروریست‌های سنی داعش را بیشتر از پیش تهییج می‌کند و تأمین‌کننده‌ی پیکارجویان تازه نفس برای آن‌هاست. به ازای هر کودکی که در بمباران‌های غرب کشته می‌شود، دست‌کم ده تروریست سربرمی‌آورد.

در واقع بازار برده فروشی، آن طوری که ما تصور می‌کردیم، وجود ندارد. برده‌ها غنایم جنگی به حساب می‌آیند یا نصیب پیکارجویان می‌شوند یا اینکه آن‌ها را می‌فروشند. در حال حاضر، بهای یک ایزدی ۱۵۰۰ دلار آمریکاست

از قرار معلوم همچنان سربازان ترک سر مرز هستند. هیچ‌کس اجازه‌ی عبور ندارد، اما دست‌کم هر ۲۰ دقیقه یک مینی‌بوس از آن طرف مرز، پیکارجویی تازه نفس و جوان را به این طرف مرز می‌آورد. آن‌ها را ثبت‌نام می‌کنند، ازشان عکس می‌گیرند و بازرسی‌شان می‌کنند. کنترل ورود، گمرک داعش. بین تازه واردها جوانان آفریقایی، روسی، تعداد زیادی ترک و همین‌طور یک آلمانی هم هستند.

در یک ویترین، تازه‌ترین اعلامیه‌ها و بروشورهای اطلاعاتی قرار دارند. نام چند نمونه از آن را می‌آورم: چگونه با برده‌ها رفتار کنیم چگونه سوگند وفاداری به خلیفه یاد کنیم یک زن چگونه باید رفتار کند و لباس بپوشد چگونه از فقرا دستگیری کنیم چگونه می‌توان یک پیکارجوی خوب داعش شد همچنین نخستین کتابی را که دولت اسلامی به‌طور رسمی منتشر کرده، نیز به نمایش گذاشته‌اند: الفقه‌الجهاد (احکام فقهی برای درک جهاد) .

حالا دیگر در شهر چند میلیون نفری موصل هستیم؛ در قلب قلمرو دولت اسلامی. ۵هزار پیکارجویِ داعشِ این شهر کم‌وبیش دو میلیون جمعیت را تحت کنترل خود دارند. کمتر از ۴۰۰ نفر توانستند بیش از ۲۰۰۰۰ سرباز عراقی، یعنی دو لشکر مجهز را از میدان به در کنند. حتی ابوقتاده می‌گوید فقط ۱۸۳ نفر بوده‌اند.

می‌گوید فهرست داوطلبان انتحاری حتی طولانی‌تر از این‌ها هم بوده. ابولوط تعریف می‌کند که قبلاً در حلب بیش از ۶۰۰ اسم توی فهرست انتظار بود.

با آنکه ظاهراً در رقّه سیستم حمل زباله وجود دارد ولی تلّ زباله را می‌شود همه‌جا دید. بعضی از آن‌ها در حال سوختن هستند. بنا به گفته‌ی ابوقتاده این ربطی به مسئولان حمل زباله‌ی داعش ندارد، بلکه مقصر این قضیه خود مردم محلی‌اند.

همین جنگ عراق که در اصل برخلاف حقوق بین‌الملل و بیشتر بر اساس مستندات بی‌اساس صورت گرفت. آیا این تروریسم نیست؟

بیشتر تروریست‌ها می‌دانند که از نظر نظامی در برابر غرب هیچ شانسی ندارند و بیش از هرچیز به خودشان و دنیای‌شان آسیب می‌رسانند