بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

به سه پیکارجوی جوان برخورد می‌کنیم. نمی‌شود از آن‌ها چشم‌پوشی کرد، چون دوتا از آن‌ها موبور هستند. یک فنلاندی و یک سوئدی با یک کُرد، آن هم در موصل! این ابتدای یک لطیفه نیست، این واقعیت داعش است.

کسی که مقتدر است می‌تواند بخشنده باشد. کسی که ضعیف است باید گرگ باشد.

سر صحبت را با دو مرد داعشی باز می‌کنیم. طبق معمول یخ رابطه با فوتبال می‌شکند.

برای یک کودک عراقی تفاوتی ندارد که یک ضارب انتحاری مسلمان تکه‌تکه‌اش کند یا یک بمب مسیحی. جنگ، ترورِ ثروتمندان و ترور، جنگِ فقراست.

سیل بنیان‌کَن خشونت، تمام چارچوب‌ها و سلسله مراتب‌ها را در هم می‌شکند. این همان خاصیت بوم‌رنگی است. خشونت به ما باز می‌گردد و ما همچنان مثل گذشته، کمتر متوجه می‌شویم که این، درواقع، خشونتِ خودِ ماست که به ما برگشته است.

خشم فروخورده در چرخشی دایره‌وار تغییر ماهیت می‌دهد، وارونه می‌شود و در میان خودِ زیردستان و تحت فشار قرارگرفتگان، به شکل خودْ ویران‌گرانه‌ای بروز پیدا می‌کند؛ به‌طوری که آنان برای خلاصی خود از دست آن، به کشتار بی‌رحمانه‌ی یکدیگر دست می‌زنند. قبیله‌ها با یکدیگر می‌جنگند، چون نمی‌توانند به دشمن اصلی حمله کنند

هیچ‌کس تروریست به دنیا نمی‌آید.

نفت، این خبیث‌ترین هدیه‌ی شیطان.

اگر به فرض تروریستی نبود، آمریکا خودش دست به کار می‌شد و تروریست می‌تراشید. آن‌ها گاهی همین کار را انجام می‌دهند.

ژان کوکتو نویسنده‌ی فرانسوی می‌گوید: «پاکی یک انقلاب، حداکثر تا دو هفته دوام دارد.»

اتخاذ مواضع شرافتمندانه درباره‌ی مقاومت و تروریسم، وقتی آدم خودش در رفاه و صلح زندگی می‌کند، کار ساده‌ای است. آیا به قدر کافی در این مسئله تأمل کرده‌ایم که در درون کسی که کمربند انفجاری به خودش می‌بندد و به هوا می‌رود، پیش از این اقدام چه اتفاقی افتاده است؟

«پاکی یک انقلاب، حداکثر تا دو هفته دوام دارد.»

یک مسلمان بد که دروغ می‌گوید، فریب می‌دهد و می‌کشد، در نزد الله باز هم از غیرمسلمانی که تمام روز کار نیک انجام می‌دهد، عزیز‌تر است.

این ادعا که تروریسم بیشتر یک مسئله‌ی مذهبی است، اغلب یک جور افسانه‌ی ملحدانه است. توده‌کُشی و قتل عامی که ناسیونال سوسیالیست‌های آلمانی، کمونیست‌های روسی و چینی مرتکب شدند، گواه غم‌انگیزی است بر اینکه انسان می‌تواند سنگدل‌ترین مخلوقات باشد؛ با دین یا بی‌دین فرقی نمی‌کند.

تروریسم به هیچ‌وجه ربطی به دین ندارد. در حقیقت چیزی به نام "تروریسم اسلامی" وجود ندارد. هرگز تروریسم ایرلند شمالییا ترورهایی که آندرس بریویک نروژی مرتکب شد، ترور مسیحی نیستند. ما به ترورهایی که مسلمانان انجام می‌دهند، ترور اسلامی می‌گوییم، اما هیچ‌وقت به ترورهایی که غربی‌ها انجام می‌دهند، ترور مسیحی نمی‌گوییم. ما با توصیفات زبانی خاص و نام‌گذاری ویژه روی دشمنان‌مان، افکار عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهیم و آن را به بیراه می‌کشانیم. کسی که به‌عنوان تروریست از روش‌های شیطانی استفاده می‌کند، هیچ‌وقت حق ندارد به گفته‌های خداوند استناد کند.

بنابر گفته‌ی فیلسوف فرانسوی، ژان پل سارتر، غرب همیشه با عرب‌ها به مثابه موجودی مادون انسان در سطح یک میمون تکامل یافته رفتار می‌کرد و از نظرآن‌ها، مردمان آنجا فقط ساکنان عربستان بودند نه مالک واقعی آن.

لوییس د باودیکور، نویسنده و مستعمره‌نشین فرانسوی یکی از وحشی‌گری‌های بی‌شمار فرانسویان در الجزایر را چنین شرح می‌دهد: «اینجا یک سرباز از سر شوخی و تفنن، پستان یک زن را برید، آنجا سرباز دیگری پاهای یک بچه را گرفت و سرش را به دیوار کوبید و خرد و خمیر کرد.» ویکتورهوگو، یک فرانسوی دیگر درباره سربازانی می‌نویسد که بچه‌ها را به طرف هم پرتاب می‌کردند و با نوک سرنیزه‌های‌شان آن‌ها را در هوا می‌گرفتند. در ازای هرگوش در نمک خوابانده، ۱۰۰ سو (معادل پانصد سنت امروزی) ، به عامل آن می‌دادند. واضح است که سرهای بریده، سود بیشتری داشتند. تا پایان جنگ الجزایر در سال ۱۹۶۲، گردن زدن نیروهای آزادی‌بخش الجزایر کاری هرروزه و بسیار معمولی بود.

ساموئل هانتینگتون آمریکایی‌ از این منظر با بسیاری از مورخان هم عقیده است، در این گفته‌ی خود که «غرب نه به واسطه‌ی برتری ارزش‌هایش، بلکه به واسطه‌ی برتری در استفاده از قدرت و کاربست آن، بر دنیا تسلط یافته است. غربی‌ها این حقیقت مسلم را اغلب فراموش می‌کنند، اما دیگران هرگز.» زورگویی و قساوت غرب، تمام حد و مرزها را درنوردیده است و حتی فراتر از آن چیزی است که در حال حاضر تروریسم بی‌رحم داعشی به نمایش می‌گذارد

بنا به گفته‌ی وزیر امور خارجه‌ی اسبق آمریکا، هنری کسینجر، نفت در حال حاضر بسیار با ارزش‌تر از آن است که آن را به عرب‌ها واگذاریم. تروریست‌ها آدم‌های رذل و نخاله‌هایی هستند که سیاست آمریکا همواره به آن‌ها نیاز دارد تا مداخله‌های نظامی‌اش، ظاهری مشروع به خود بگیرد. فریاد نومیدانه‌ی ژنرال سابق، کالین پاول پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی مشهور است: «از سر راه من کنار بروید ‌ای اراذل!» اگر به فرض تروریستی نبود، آمریکا خودش دست به کار می‌شد و تروریست می‌تراشید. آن‌ها گاهی همین کار را انجام می‌دهند.

تروریسم یک پدیده‌ی جهانی است و فقط مختص مسلمانان نیست. طبق داده‌های پایگاه جامع تروریسم جهانی، یک مرکز معظم که به‌طور رسمی از طرف دولت آمریکا ایجاد شده، در سال ۲۰۱۳ در غرب ۲۳۹ مورد حمله‌ی تروریستی رخ داده است. تنها دو مورد از این حملات از سوی مسلمانان صورت گرفته است. سال پیش از آن شش مورد از ۱۹۶ مورد. بیشتر ۲۳۹ مورد را افراد ناشناس مرتکب شده‌اند، جماعاتی چون پیکارجویان تجزیه‌طلب، چپ‌های افراطی، راست‌های افراطی، پروتستان‌ها و غیره.