بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

بنا به گفته‌ی وزیر امور خارجه‌ی اسبق آمریکا، هنری کسینجر، نفت در حال حاضر بسیار با ارزش‌تر از آن است که آن را به عرب‌ها واگذاریم. تروریست‌ها آدم‌های رذل و نخاله‌هایی هستند که سیاست آمریکا همواره به آن‌ها نیاز دارد تا مداخله‌های نظامی‌اش، ظاهری مشروع به خود بگیرد.

تروریسم یک پدیده‌ی جهانی است و فقط مختص مسلمانان نیست. طبق داده‌های پایگاه جامع تروریسم جهانی، یک مرکز معظم که به‌طور رسمی از طرف دولت آمریکا ایجاد شده، در سال ۲۰۱۳ در غرب ۲۳۹ مورد حمله‌ی تروریستی رخ داده است. تنها دو مورد از این حملات از سوی مسلمانان صورت گرفته است. سال پیش از آن شش مورد از ۱۹۶ مورد. بیشتر ۲۳۹ مورد را افراد ناشناس مرتکب شده‌اند، جماعاتی چون پیکارجویان تجزیه‌طلب، چپ‌های افراطی، راست‌های افراطی، پروتستان‌ها و غیره. این گزاره که همه‌ی مسلمانان تروریست نیستند، ولی تمام تروریست‌ها مسلمانند، مهمل است؛

این مسلمانان نبودند که «جنگ مقدس» را به راه‌ انداختند و در جنگ‌های صلیبی بیش از چهار میلیون مسلمان و یهودی را قتل عام کردند. این مسیحیان بودند که در اورشلیم تا قوزک پا فرو رفته در خون، از معابر گذشتند تا عاقبت ‌گریان اما خوش اقبال به آرامگاه نجات‌دهنده‌شان قدم گذاشتند. این مسلمانان نبودند که به نام تشکیل مستعمره در آفریقا و آسیا ۵۰ میلیون انسان را قتل عام کردند. این مسلمانان نبودند که در جنگ‌های جهانی اول و دوم، کم‌وبیش ۷۰ میلیون کشته به‌جا گذاشتند و این مسلمانان نبودند که ده میلیون اسلاو و شش میلیون یهودی، هموطن، همسایه و دوست را ناجوانمردانه و مفتضحانه به قتل رساندند، بلکه ما آلمانی‌ها بودیم.

برای افکار عمومی غرب دشوار است پشت که پرده‌ی چنین بازی مسخره‌ای در سیاست غرب را ببینند. افکار عمومی واقعاً فکر می‌کند که ما «آدم خوب‌ها» هستیم. تصویری که صدها سال است غرب از اسلام به‌عنوان دشمن ارائه کرده، عمیقاً در ذهن‌ها نقش بسته است؛ اما هرچه باشد تصویری است تحریف شده و ساختگی.

بنابر گفته‌ی فیلسوف فرانسوی، ژان پل سارتر، غرب همیشه با عرب‌ها به مثابه موجودی مادون انسان در سطح یک میمون تکامل یافته رفتار می‌کرد و از نظرآن‌ها، مردمان آنجا فقط ساکنان عربستان بودند نه مالک واقعی آن.

مسلمانان جوان در آلمان و عراق می‌بینند که هر روز و هر سال چگونه در افغانستان، پاکستان، عراق، یمن، سومالی یا فلسطین، سلاح‌های غرب، هم‌پیمانان غرب و سربازان غربی، زنان، کودکان و مردان مسلمان را به‌سختی زخمی می‌کنند یا می‌کشند تا اینکه بعضی از آن‌ها یک زمانی و در یک جایی واکنش نشان می‌دهند. هیچ‌کس تروریست به دنیا نمی‌آید.

. ساموئل هانتینگتون آمریکایی‌ از این منظر با بسیاری از مورخان هم عقیده است، در این گفته‌ی خود که «غرب نه به واسطه‌ی برتری ارزش‌هایش، بلکه به واسطه‌ی برتری در استفاده از قدرت و کاربست آن، بر دنیا تسلط یافته است. غربی‌ها این حقیقت مسلم را اغلب فراموش می‌کنند، اما دیگران هرگز.»

انیشتین زمانی گفته است، دو چیز را هرگز نهایتی نیست: «یکی کائنات و دیگری حماقت بشری.»

لوییس د باودیکور، نویسنده و مستعمره‌نشین فرانسوی یکی از وحشی‌گری‌های بی‌شمار فرانسویان در الجزایر را چنین شرح می‌دهد: «اینجا یک سرباز از سر شوخی و تفنن، پستان یک زن را برید، آنجا سرباز دیگری پاهای یک بچه را گرفت و سرش را به دیوار کوبید و خرد و خمیر کرد.» ویکتورهوگو، یک فرانسوی دیگر درباره سربازانی می‌نویسد که بچه‌ها را به طرف هم پرتاب می‌کردند و با نوک سرنیزه‌های‌شان آن‌ها را در هوا می‌گرفتند. در ازای هرگوش در نمک خوابانده، ۱۰۰ سو (معادل پانصد سنت امروزی) ، به عامل آن می‌دادند. واضح است که سرهای بریده، سود بیشتری داشتند. تا پایان جنگ الجزایر در سال ۱۹۶۲، گردن زدن نیروهای آزادی‌بخش الجزایر کاری هرروزه و بسیار معمولی بود. سرانجام سرهای بریده را در ملأعام به نمایش درمی‌آوردند؛ همانند آنچه اکنون در دولت اسلامی اتفاق می‌افتد.

فقط احمق‌ها نمی‌توانند سر درآورند که در سیاست امروز دنیا پای چه چیزی در میان است: «نفت، طلای سیاهی که رفاه آمریکایی‌ به آن وابسته است؛ نفت، این خبیث‌ترین هدیه‌ی شیطان.»

بنا به گفته‌ی وزیر امور خارجه‌ی اسبق آمریکا، هنری کسینجر، نفت در حال حاضر بسیار با ارزش‌تر از آن است که آن را به عرب‌ها واگذاریم. تروریست‌ها آدم‌های رذل و نخاله‌هایی هستند که سیاست آمریکا همواره به آن‌ها نیاز دارد تا مداخله‌های نظامی‌اش، ظاهری مشروع به خود بگیرد.

لوییس د باودیکور، نویسنده و مستعمره‌نشین فرانسوی یکی از وحشی‌گری‌های بی‌شمار فرانسویان در الجزایر را چنین شرح می‌دهد: «اینجا یک سرباز از سر شوخی و تفنن، پستان یک زن را برید، آنجا سرباز دیگری پاهای یک بچه را گرفت و سرش را به دیوار کوبید و خرد و خمیر کرد.» ویکتورهوگو، یک فرانسوی دیگر درباره سربازانی می‌نویسد که بچه‌ها را به طرف هم پرتاب می‌کردند و با نوک سرنیزه‌های‌شان آن‌ها را در هوا می‌گرفتند. در ازای هرگوش در نمک خوابانده، ۱۰۰ سو (معادل پانصد سنت امروزی) ، به عامل آن می‌دادند. واضح است که سرهای بریده، سود بیشتری داشتند.

بیشتر سران کشورهای غربی انگیزه‌های خیرخواهانه‌شان را بهانه می‌کنند تا بتوانند حمایت شهروندان و رأی‌دهندگان‌شان را با خود داشته باشند. آنان همان کسانی بودند که انسان‌ها را به دلیل فرهنگ‌ متفاوتی که در آغاز، به‌ نام مسیحیت و سپس به نام حقوق بشر و دموکراسی کشتند، اما در حقیقت همیشه دعوا بر سر پول بوده است؛ پول و قدرت و شهرت تا همین امروز.

در حقیقت چیزی به نام "تروریسم اسلامی" وجود ندارد. هرگز تروریسم ایرلند شمالییا ترورهایی که آندرس بریویک نروژی مرتکب شد، ترور مسیحی نیستند. ما به ترورهایی که مسلمانان انجام می‌دهند، ترور اسلامی می‌گوییم، اما هیچ‌وقت به ترورهایی که غربی‌ها انجام می‌دهند، ترور مسیحی نمی‌گوییم.

اتخاذ مواضع شرافتمندانه درباره‌ی مقاومت و تروریسم، وقتی آدم خودش در رفاه و صلح زندگی می‌کند، کار ساده‌ای است. آیا به قدر کافی در این مسئله تأمل کرده‌ایم که در درون کسی که کمربند انفجاری به خودش می‌بندد و به هوا می‌رود، پیش از این اقدام چه اتفاقی افتاده است؟

در حقیقت همیشه دعوا بر سر پول بوده است؛ پول و قدرت و شهرت تا همین امروز. ساموئل هانتینگتون آمریکایی‌ از این منظر با بسیاری از مورخان هم عقیده است، در این گفته‌ی خود که «غرب نه به واسطه‌ی برتری ارزش‌هایش، بلکه به واسطه‌ی برتری در استفاده از قدرت و کاربست آن، بر دنیا تسلط یافته است. غربی‌ها این حقیقت مسلم را اغلب فراموش می‌کنند، اما دیگران هرگز.»

ما به ترورهایی که مسلمانان انجام می‌دهند، ترور اسلامی می‌گوییم، اما هیچ‌وقت به ترورهایی که غربی‌ها انجام می‌دهند، ترور مسیحی نمی‌گوییم

ما در دنیایی دروغ‌زده زندگی می‌کنیم

ما ضرب‌المثلی داریم: «خوف دشمن پیروزی سریع را ممکن می‌سازد.»

در سوریه داعش متشکل از ۷۰ درصد نیروهای خارجی و ۳۰ درصد سوری است. به عکس، این ترکیب در عراق شامل ۳۰ درصد نیروی خارجی است و۷۰ درصد عراقی.