بریده‌هایی از کتاب خرمگس

ما حق نداریم برای این‌که خودمان را راحت کنیم بمیریم، ما می‌توانیم درصورتی‌که آرام‌مان کند، بر روی زمین تف کنیم و فحش بدهیم؛ ولی نباید پنجهٔ دست خود را جدا کرده و دور بیندازیم.»

عزیزم، اگر در جهان راهی پیدا شود که به کمک آن بتوان همه‌چیز را جبران کرد، آن‌گاه ارزشش را دارد تا به اشتباه‌های گذشتهٔ خود فکر کنیم؛ ولی به‌راستی باید گذشته را به گذشته سپرد.

هروقت سینیورا گراسینی از زنی نفرت به‌دل می‌گرفت، این تنفر را به‌صورت محبتی بی‌نهایت نشان می‌داد.

حرف‌هایش خیلی شبیه پند و اندرزهای مسیح بود که می‌گوید قلمرو زمین و آسمان‌ها در وجود خود شماست... ــ از قضا این درست همان قسمتی بود که من از آن بدم آمد. با طول و تفصیل درمورد نکته‌های متعالی‌ای که ما باید خودمان به‌شخصه درمورد ایشان فکر کنیم و آن‌ها را احساس کنیم و چنان و چنین باشیم، سخن گفت؛ ولی یک کلمه دربارهٔ این‌که به‌طور عملی چه کار باید انجام دهیم، نگفت.

من معتقدم بزرگ‌ترین گرفتاری ما این است که عده‌ای به‌واسطهٔ روحیهٔ نامتعادل و سست خود، بتی را برای ستایش برمی‌گزینند و دچار تعصب فکری می‌شوند.

«تمام موج‌ها و خیزاب‌های ناآرام تو از روی من گذشتند.»

این را به‌یاد داشته باشید که روح لال است، صدایی ندارد تا فریاد بکشد، نه طنین ناله‌هایش به‌گوش کسی می‌رسد و نه اگر ناله‌ای کند، کسی آن را می‌شنود؛ بنابراین باید تحمل کند، صبر پیشه کند و شکیبایی به‌خرج دهد

ما حق نداریم برای این‌که خودمان را راحت کنیم بمیریم،

«عزیزم، اگر در جهان راهی پیدا شود که به کمک آن بتوان همه‌چیز را جبران کرد، آن‌گاه ارزشش را دارد تا به اشتباه‌های گذشتهٔ خود فکر کنیم؛ ولی به‌راستی باید گذشته را به گذشته سپرد.

اصل بد و غلط این است که هر کسی بتواند در عین‌حال که قدرت به‌بندکشاندن و یا اعطای آزادی را داشته باشد، بر دیگری حکومت کند