بریده‌هایی از کتاب خرمگس

همهٔ ما لیاقت آن را داریم که کارهایی بهتر از آن‌چه تا کنون کرده‌ایم انجام دهیم.

«ما مرتدها معتقدیم که اگر مردی ناگزیر از تحمل چیزی است، باید آن را به بهترین نحو تحمل کند و اگر در زیر آن پشت خم کند... وای بر او! ولی یک مرد مسیحی، در چنین لحظاتی زاری‌کنان به درگاه خدا روی می‌آورد و مقدسین را به‌یاری می‌طلبد و اگر آنان یاری‌اش ندهند، به دشمنان روی می‌آورد... بله، فرد مسیحی همواره به‌دنبال شانه و دوش کسی می‌گردد تا بار خودش را بر آن بگذارد.

حتا نیمی از توانایی گربه‌های ولگرد را هم برای دفاع از خودش ندارد.

«آیا هرگز با خود اندیشیده‌اید که آن گوژپشت بینوا هم یک انسان است، احساسات دارد، روح زنده‌ای است که در جسم زشت و بدهیبتی گرفتار شده و ناچار است و به‌خاطر همان هم به‌بندگی درآمده است؟

«انگار زندگی در همه‌جا یک‌جور است، زشت و نفرت‌انگیز و مأوای مردم پست و فرومایه و پر از رازهای شرم‌آور و گوشه‌های تاریک؛ ولی به‌هرحال زندگی همین است و باید با آن ساخت و از آن لذت برد.»

مثل داستان آن مردی می‌شود که خانه‌اش را از وجود یک شیطان پاک کرد و آن را خالی گذاشت؛ اما آن شیطان با هفت شیطان دیگر برگشت و در آن‌جا اقامت گزید

«گذشته از آن گذشتگان است و آینده از آن تست.» و افکارت را نه روی آزاری که در گذشته رسانده‌ای؛ بلکه بر روی کمکی که اکنون می‌توانی انجام دهی، متمرکز کن.»

«پس من پشه خوشبختی هستم، چه زنده بمانم چه بمیرم.»

«پس من پشه خوشبختی هستم، چه زنده بمانم چه بمیرم.»

انسان باید دربرابر سختی‌های زندگی نرمش و انعطاف داشته باشد.

«عزیزم، اگر در جهان راهی پیدا شود که به کمک آن بتوان همه‌چیز را جبران کرد، آن‌گاه ارزشش را دارد تا به اشتباه‌های گذشتهٔ خود فکر کنیم؛ ولی به‌راستی باید گذشته را به گذشته سپرد. ماجرای تلخ و اسفباری است؛ ولی باید پذیرفت که آن جوان بی‌چار

. همهٔ شما آماده پذیرش این اندیشه‌اید که اگر برحسب اتفاق، یک آدم پرهیزگار و میانسال به مقام پاپی انتخاب شد، همهٔ کارها خود به خود درست می‌شود. کافی است درهای زندان را باز کند و برای تمام افراد پیرامونش، دعا بخواند، تا این انتظار در شما ایجاد شود که در عرض سه‌ماه انسان‌ها را به سرزمین موعود برساند. تصور نمی‌کنم شما هرگز بتوانید بفهمید که او اگر هم بخواهد، نمی‌تواند کارها را اصلاح کند. این اصل از پایه غلط است و ربطی به رفتار این و آن ندارد.»

این کارها و رفتار توست که مهم است، خواه مردم از تو بیزار باشند و یا دوستت داشته باشند.

پیکر برده‌های مراکشی به زنجیر بسته که در گسترهٔ کم‌فروغ آسمان پُرستاره و حلقه‌های ابر سفید، با اندوه فراوان درحال جدالی بی‌ثمر علیه سرنوشت شوم‌شان بودند، تیره و تار می‌نمود.