بریده‌هایی از کتاب شرق بهشت

ساموئل پول‌دار نمی‌شد. او از بیماری‌ای که بسیاری از مردها به آن گرفتار بودند رنج می‌برد و آن «جواز ساخت» بود. او خرمن‌کوبی اختراع کرده بود که هم ساختنش ارزان‌تر از خرمن‌کوب‌های موجود تمام می‌شد و هم کار کوبیدن را بهتر انجام می‌داد. برای به ثبت رساندن اختراعش، ناچار شد درآمد اندک یک سالش را خرج کند. بعد طرح‌هایش را برای کارخانه سازنده‌ای فرستاد، که اگرچه خیلی سریع طرح‌هایش را به او برگرداند، ولی از اطلاعاتی که در آن‌ها بود سود جست. ساموئل او را به محاکمه کشاند. ولی پس‌از مدت کوتاهی ـخوشبختانه برای خانواده‌اش که داشت از گرسنگی تلف می‌شدــ در محاکمه بازنده شد. ساموئل برای اولین‌بار درک کرد که بدون پول نمی‌توان به جنگ پول رفت.

دریافت آدم چه‌قدر همنوعش را احمق می‌انگارد و تنها راه زنده‌ماندن این است که خود را به خریت بزند

امروز چه زود گذشت: مثل زندگی که وقتی به آن توجه نمی‌کنیم سریع می‌گذرد و وقتی در آن تأمل می‌کنیم کند.

ذاتآ آدم ساده‌ای بود، ولی پیچیدگی‌های روحی آدمی ساده می‌تواند مبهم و بغرنج باشد.

وقتی کودکی برای اولین‌بار بزرگ‌ترها را به همان شکلی که هستند می‌بیند، وقتی برای اولین‌بار به ذهنش خطور می‌کند که بزرگ‌ترها از ذکاوت خارق‌العاده‌ای برخوردار نیستند، قضاوت‌هاشان و جمله‌هاشان همیشه صحیح نیست، دنیای کودکانه‌اش فرومی‌ریزد و هرج و مرجی وحشتناک آن را فرامی‌گیرد. بت‌ها درهم می‌شکنند و امنیت ازبین می‌رود. و موقعی که بتی فرومی‌افتد، نیمه‌شکسته نمی‌ماند؛ تمامآ خرد می‌شود و در بستری از کثافت فرومی‌رود

«برای این‌که بتوان گفت مردی خوشبخت است، باید منتظر ماند تا آخرین برگ دفتر زندگی‌اش ورق بخورد.»

ـ روح انسان راضی نمی‌شود که مثل بدن فقط در زمان خودش زندگی کند.

حقیقت این است که بت با سر و صدای زیادی فرو می‌افتد.

طی سال‌های خشک مردم سال‌های پربار و مساعد را از یاد می‌بردند و در سال‌های بعد، وقتی باران به فراوانی می‌بارید، خشکسالی را.

. یک گروه خیلی سریع‌تر و بهتر می‌تواند اتومبیلی را بسازد تا یک‌نفر. و نانی که در کارخانه‌ای ساخته می‌شود ارزان‌تر و کیفیتی یک‌نواخت‌تر از یک نانوایی دارد. وقتی غذاهامان، لباس‌هامان و خانه‌هامان ثمره انحصاری تولیدی استاندارد شده باشد، آن‌وقت نوبت فکرهامان می‌شود. هر فکری که با اندازه‌های ازپیش تعیین شده نخواند، باید دور ریخته شود. تولید جمعی وارد زندگی اقتصادی، سیاسی و حتی مذهبی ما شده است، به نحوی که بعضی ملت‌ها نظریه جمعی و اشتراکی را جانشین خدا کرده‌اند. هنوز خیلی زود است. و خطر در همین‌جاست. تنش بزرگ است. دنیا به سوی نقطه از هم گسستگی‌اش می‌رود. آدم‌ها نگرانند.