بریده‌هایی از کتاب رهبری

شیفته‌ی این جمله‌اش‌ هستم: «ما بازی را نباختیم، بلکه وقت کم آوردیم.»

«دقیقه‌ای که ما سخت‌تر از تیم دیگر کار نکنیم دیگر منچستر نخواهیم بود.»

هیچ سازمان برنده‌ای در صد روز اول ساخته نشده است. اگر می‌خواهید سازمانی برنده بسازید باید آماده شوید که هر روز ساختن را ادامه دهید. شما هرگز ساختن را متوقف نمی‌کنید زیرا اگر از ساختن دست بکشید، دچار رکود می‌شوید.

بهترین محافظت در مقابل حملات دیگران، چند نفری هستند که تماماً به‌نظر آن‌ها ایمان و اعتماد دارید. اگر نظر چند نفری را که برای‌تان محترم هستند بشنوید، دیگر هیاهوی یک گله روح سرگردان هم بر شما اثری نخواهد داشت.

همیشه این توانایی را داشتم که دلایل زیادی برای باخت بیاورم که ربطی به خودمان نداشت؛ گرچه ته دلم می‌دانستم که جز خودمان کس دیگری مقصر نیست.

تمامی افراد یک مجموعه، باید خود را بخشی از یک موفقیت بزرگ‌تر بدانند.

سهل‌گرایی مرض افراد و سازمان‌هایی است که قبلاً با موفقیت روبه‌رو شده‌اند.

اگر می‌خواهید به افراد انگیزه بدهید، باید بدانید چه زمانی از ترس‌های آن‌ها استفاده کرده و چه زمانی به آن‌ها امید بدهید. افراد زمانی بهترین عملکرد خود را نشان می‌دهند که اعتماد رهبر را به‌دست آورده باشند.

بین افراد مرزهایی طبیعی وجود دارد که اگر از آن‌ها بگذریم، زندگی برای خودمان سخت‌تر می‌شود.

بنابراین من هم مراقب بودم که همه‌چیز را به تکه‌های کوچک و قابل هضم تقسیم کنم. هیچ‌کس یک تیم کوهنوردی را پای اورست نمی‌برد و با نشان دادن قله نمی‌گوید: «خیلی خوب بچه‌ها، برید بالا.»

تماشا یا دیدن یکی دیگر از فعالیت‌های مفید است که بهای کمی به آن داده شده و از قضا، این‌یکی هم مجانی است.

بی‌اختیار فکر کردم ساکت‌ترین‌های‌شان، آن‌ها که همه‌چیز را در خاطرشان ثبت می‌کنند، موفق‌ترین‌ها خواهند بود.

چیزی که بیش‌تر از همه‌چیز دلم برایش تنگ شده، جوانانی هستند که دوست داشتند چالش‌های غیرممکن را به دست بیاورند،

بعضی مربی‌ها سعی می‌کنند نزد بازیکن‌ها محبوب باشند و با آن‌ها خودمانی شوند. ولی چنین کاری هیچ‌وقت جوابگو نیست. شما به‌عنوان یک رهبر احتیاجی ندارید دوست‌تان داشته باشند البته بد نیست گاهی اوقات از شما بترسند ولی بیش‌تر ما ترجیح می‌دهیم مورد احترام باشیم. بین افراد مرزهایی طبیعی وجود دارد که اگر از آن‌ها بگذریم، زندگی برای خودمان سخت‌تر می‌شود.

خیلی وقت‌ها نصیحت‌های خوب را زمانی دریافت می‌کنیم که اصلاً انتظارش را نداریم و گوش‌کردن که هیچ خرجی هم ندارد یکی از با‌ارزش‌ترین کارهایی است که می‌توان انجام داد.

اهمیت ندارد با پول هنگفت‌شان‌چه تعداد بازیکن خریده‌اند چون یک‌شنبه‌ها مجبورند فقط با یازده نفر بازی ‌کنند.

همه‌ی ما قربانی‌های تصادفی دی‌ان‌ای والدین‌مان هستیم: قرعه‌ی شانس، شرایطی که در آن بزرگ می‌شویم و آموزشی که دریافت می‌کنیم، شخصیت ما را می‌سازند. اما همه‌ی ما دو مجموعه ابزار بسیار قدرت‌مند در‌اختیار داریم که کاملاً در کنترل ماست و عبارت‌اند از چشم‌ و گوش‌مان. نگریستن به دیگران و گوش‌سپردن به نصیحت‌های‌شان و نیز مطالعه درباره‌ی افراد، سه‌تا از بهترین کارهایی هستند که در تمام زندگی‌ام انجام داده‌ام.

هیچ ژنرالی در جنگ برنده نمی‌شود مگر این‌که کلنل‌ها و سرگردهای او درمخمصه‌ی جنگ بتوانند سربازها را جمع کرده، آن‌ها را تشویق کرده تا معجزه‌ای را رقم زنند.

معمولاً سعی می‌کردم جلوی تمرکز حواس خبرنگاران روی تیم یا یک بازیکن خاص را بگیرم و انگشت اتهام را به سمت تاکتیک‌های رقیب یا تصمیمات داوری می‌گرفتم. همیشه این توانایی را داشتم که دلایل زیادی برای باخت بیاورم که ربطی به خودمان نداشت؛ گرچه ته دلم می‌دانستم

به‌لطف رابطه‌ی کارلوس کی‌روش، رونالدو شش سال با باشگاه ما بود تا این‌که به رویای همیشگی‌اش دست یافت و با مبلغ هشتاد میلیون پوند و به‌عنوان بهترین بازیکن جهان، به رئال‌مادرید پیوست.