بریده‌هایی از کتاب رهبری

وقتی بدانی داری نهایت تلاش‌ات را می‌کنی احساس رضایت زیادی داری و وقتی‌که تلاش‌های‌ات نتیجه می‌دهند، این احساس رضایت بیش‌تر هم می‌شود.

همه‌ی ما قربانی‌های تصادفی دی‌ان‌ای والدین‌مان هستیم: قرعه‌ی شانس، شرایطی که در آن بزرگ می‌شویم و آموزشی که دریافت می‌کنیم، شخصیت ما را می‌سازند. اما همه‌ی ما دو مجموعه ابزار بسیار قدرت‌مند در‌اختیار داریم که کاملاً در کنترل ماست و عبارت‌اند از چشم‌ و گوش‌مان. نگریستن به دیگران و گوش‌سپردن به نصیحت‌های‌شان و نیز مطالعه درباره‌ی افراد، سه‌تا از بهترین کارهایی هستند که در تمام زندگی‌ام انجام داده‌ام.

این‌که جوان‌ترها حس کنند الگوی قابل‌اعتمادی دارند که فقط به نفع آن‌ها می‌اندیشد، به معجونی معجزه‌آسا می‌ماند.

وقتی در سال ۲۰۰۱ با نتیجه‌ی سه بر صفر از تاتنهام در نیمه‌ی اول عقب بودیم، اوضاع این‌طور به‌نظر می‌رسید. در فاصله‌ی بین دو نیمه، واقعیت را به بازیکنان گفتم تا بدانند اوضاع بیش‌ازحد خراب است. اتاق رختکن کاملاً ساکت بود و من گفتم: «گل بعدی را بزنید تا ببینیم چه می‌شود.» به آن‌ها نگفتم: «چهل‌وپنج دقیقه وقت داریم تا چهار گل بزنیم.» چراکه چنین چیزی غیرممکن به‌نظر می‌رسید.

یکی از مجازات‌های ساده ولی خیلی مؤثر سکوت بود که برای من کاربرد زیادی داشت. نیازی به تحقیر در میان جمع و کلمات زننده نبود، اما از آن‌جا که همه نیاز به تصدیق کلامی دارند، کسی که مجازات سکوت را دریافت می‌کرد، می‌دانست کار بدی از او سر زده. بازیکنان را به دلایل مختلفی جریمه می‌کردم تا حواس‌شان را جمع کنند و روی تیم تمرکز کنند.

یکی از مجازات‌های ساده ولی خیلی مؤثر سکوت بود که برای من کاربرد زیادی داشت. نیازی به تحقیر در میان جمع و کلمات زننده نبود، اما از آن‌جا که همه نیاز به تصدیق کلامی دارند، کسی که مجازات سکوت را دریافت می‌کرد، می‌دانست کار بدی از او سر زده.

اما همیشه از این حقیقت متحیر می‌شدم که کریستیانو رونالدو هرگز دوست نداشت بدنش را از ریخت بیاندازد. از این رفتار می‌شد خیلی چیزها درباره‌ی انضباط شخصی او فهمید.

همه‌ی ما قربانی‌های تصادفی دی‌ان‌ای والدین‌مان هستیم: قرعه‌ی شانس، شرایطی که در آن بزرگ می‌شویم و آموزشی که دریافت می‌کنیم، شخصیت ما را می‌سازند. اما همه‌ی ما دو مجموعه ابزار بسیار قدرت‌مند در‌اختیار داریم که کاملاً در کنترل ماست و عبارت‌اند از چشم‌ و گوش‌مان. نگریستن به دیگران و گوش‌سپردن به نصیحت‌های‌شان و نیز مطالعه درباره‌ی افراد، سه‌تا از بهترین کارهایی هستند که در تمام زندگی‌ام انجام داده‌ام.

این‌که خدا به ما دو گوش و دو چشم و یک دهان داده است، بی‌دلیل نیست. به این دلیل است که بتوانیم دو برابر حرف‌زدن، ببینیم و بشنویم. از همه بیش‌تر گوش‌سپردن هیچ خرجی برای شما ندارد.

تا جایی که دریافته‌ام فورواردها و دروازه‌بان‌ها بیش‌ترین تردید را نسبت‌به‌خود دارند و اگر اعتمادشان متزلزل شود به‌کل تغییر می‌کنند. وقتی گل‌زن‌ها گل نمی‌زنند فکر می‌کنند دیگر هرگز نمی‌تواند گل بزنند و وقتی گل می‌زنند فکر می‌کنند دیگر هرگز امکان ندارد یک موقعیت گل را از دست بدهند

بسیاری از بازیکنان به‌خصوص جوان‌ترها فرض می‌کنند بدن‌شان همیشه قوی و قابل اعتماد خواهد بود. اما بلافاصله بعد از یک آسیب‌دیدگی به وادی تنهایی فرومی‌افتند، دیگر همراه تیم سفر نمی‌کنند و به‌ تنهایی تمرین می‌کنند و باید با عدم اطمینان از بهبود و جایگزین‌نشدن فرد دیگری به جای آن‌ها در باشگاه، کنار بیایند. برخی‌ها حتا از دریافت دستمزدشان دچار عذاب وجدان می‌شوند و فکر می‌کنند چون مفید نیستند نباید پول بگیرند

لین با کمک دو شغل پیش‌خدمتی و پرستاری زندگی‌اش را اداره می‌کرد اما چون تنها بود هیچ‌وقت پول کافی نداشت تا برای رایان بهترین کفش‌ها را بخرد، اما او را سخت‌کوش بارآورد. لین فرشته‌ا‌ی واقعی است و رایان با تغییر نام خانوادگی‌اش از ویلسون به گیگز ادای احترامی همیشگی به او کرده است

جیمی کرگر وقتی جوان ‌بود با یونایتد تمرین می‌کرد، در آن‌زمان در پست خط میانی بازی می‌کرد و بازیکنی متواضع بود. بعد از این‌که با لیورپول قرارداد بست، به‌نوعی تبدیل به قلب و روحی شد که نیروی محرکه‌ی تیم بود. در آخرین فصل حضور من در یونایتد، در یکی از بازی‌ها که کنترل بازی از آن ما بود به‌عنوان یار تعویضی وارد بازی شد و من یک جمله توی گوش‌اش گفتم: «دست از زدن بچه‌های ما بردار!» جواب داد: «تک‌تک‌شونو می‌زنم.» بعد از بازنشستگی‌ام مدتی را با او گذراندم و مرا سخت تحت‌تأثیر قرار داد. اگر زمانی در آینده سرمربی لیورپول شود تعجب نمی‌کنم، اما اول باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد استودیوی تلویزیون را رها کند و جایگاهی چالش‌برانگیزتر در فوتبال اختیار کند یا نه؟!

پشتکار خستگی‌ناپذیر این مردها با برخی بازیکنان در زمین بازی برابری می‌کرد. سه تا از این بازیکن‌ها که بسیار تحسین‌شان می‌کردم تونی آدامز در آرسنال، جیان‌فرانکو زولا، وقتی‌که برای چلسی بازی می‌کرد، و جیمی کرگر، در لیورپول، بودند. همیشه فکر می‌کردم آدامز بازیکن یونایتد است که پیراهن اشتباه پوشیده

کمی پس از کریسمس ۲۰۱۱ فهمیدم سه تا از بازیکنان یونایتد در روز مشت‌زنی به شهر رفته‌اند و صبح فردایش برای تمرین، به‌شکلی افتضاح لباس پوشیده بودند. به همه‌شان دستور دادم بیش‌تر از بقیه تمرین کنند و هر سه نفر را از مسابقه‌ی بعدی با بلکبرن رورز کنار گذاشتم. تعدادی بازیکن آسیب‌دیده هم داشتیم و با کنار‌گذاشتن این سه نفر ضعیف‌تر هم شدیم، اما به‌نظرم کار درستی بود. بازی را سه بر دو به بلکبرن باختیم که باعث شد سه امتیاز باارزش را از دست بدهیم و در نهایت به‌خاطر تفاضل گل، جام را به منچستر سیتی واگذار کردیم

بازیکنان را به دلایل مختلفی جریمه می‌کردم تا حواس‌شان را جمع کنند و روی تیم تمرکز کنند. معمولاً بعد از رفتارهای احمقانه‌ای مثل بی‌احترامی به داور، تکل نادرست و چیزهایی از این دست که کارت زرد یا قرمز می‌گرفتند من هم تنبیه‌شان می‌کردم. با بالا رفتن پرداختی‌ها در لیک برتر، مبلغ تنبیه هم بالاتر می‌رفت، اما ماهیت جریمه ـ دستمزد یکی‌دو هفته ـ ثابت باقی می‌ماند

برخی بازیکنان گردنبندهای صلیبی داشتند که به‌نظر سنگین‌تر از صلیب‌های زائران ویا دولورسا در اورشلیم می‌رسید. تمام این‌چیزها را ممنوع کردم

از وارد‌شدن به چیزی‌که برخی بازیکن‌ها آن‌را حریم شخصی خود می‌دانستند هراسی نداشتم، چیزهایی مثل مدل مو و جواهر‌آلات‌شان. هرگز نفهمیدم چرا برخی بازیکن‌ها دل‌شان می‌خواهد موی‌شان را بلند کنند، آن‌هم وقتی آن‌همه تمرین می‌کنند که تا جای ممکن سریع و متناسب باشند. هر چیزی حتا چند طره موی بلند هم به‌نظرم منطقی نبود. اولین بار که سر این مسئله با بازیکنی مشکل پیدا کردم، وقتی بود که کارل پوبورسکی در سال ۱۹۹۶ از اسلاویا پراگ به منچستر آمد و به‌نظر می‌رسید به جای منچستر یونایتد قرار است برای لِد زپلین روی صحنه برود

همیشه مراقب بودم که انتظار نابه‌جایی را به وجود نیاورم یا فشار زیادی به بازیکنان وارد نکنم. این مسئله بدتر نتایج منفی به دنبال دارد.

هرگز اجازه ندهم قرارداد تمام بازیکن‌ها حول‌وحوش یک زمان خاص به پایان برسد، چون در این‌صورت می‌توانند علیه سرمربی و باشگاه با هم توطئه کنند.