بریده‌هایی از کتاب از ذهنت بیرون بیا و زندگی کن

جنگیدن برای زندگی شباهتی به زندگی‌کردن ندارد.

آدم‌ها با آنکه می‌دانند ممکن است در روابط انسانی آسیب ببینند، همچنان با هم دوستی می‌کنند و به یکدیگر عشق می‌ورزند. با اینکه می‌دانند روزی خواهند مُرد، همواره به آینده امید می‌بندند. ممکن است در مسیر حرکت خود به پوچی برسند، اما به آرمان‌هایی معتقدند.

سرکوب فکر فقط شرایط را بدتر می‌کند.

انسان‌ها رابطه‌ای می‌اندیشند، اما ظاهراً هیچ جاندار دیگری این‌چنین نمی‌اندیشد

در دوراهی زندگی یک جاده کم‌گذر وجود دارد به‌نام جادهٔ پذیرش و گشودگی، ذهن‌آگاهی، متمایزسازی و ارزش‌ها و یک جادهٔ پرگذر به‌نام جادهٔ اجتناب، درآمیختگی و کنترل، و این شما هستید که باید تصمیم بگیرید تمایل دارید کدام مسیر را انتخاب کنید.

رنج بشر همگانی است به‌نظر می‌رسد بیشترِ کسانی که در زندگی روزمره با آنها سروکار داریم، هیچ مشکلی ندارند. آنها ظاهراً از زندگی خود راضی و خشنودند و خوشحال به‌نظر می‌رسند.

درد + تمایل‌نداشتن به احساس آن = رنج

اگر نتوانید احساسات ناراحت‌کننده را تجربه کنید، قادر به مراقبت صحیح از سلامتی خود نیستید. عجیب نیست که اجتناب از تجربه‌کرد ن، موجب وخیم‌ترشدن تدریجی کیفیت زندگی در بلند مدت می‌شود.

انسان‌ها، در یاس و ناامیدی، می‌کوشند بسیار منطقی عمل کنند، و به همین دلیل شروع به اجتناب از درد و رنج می‌کنند.

انسان‌ها درگیر بازی قدرتمندی هستند که ذهن آنها برای غلبه بر محیط اطرافشان و تسلط بر آن ترتیب داده است، ولی این بازی اولین آسیب را به خود آنان می‌زند.

اگر نتوانید احساسات ناراحت‌کننده را تجربه کنید، قادر به مراقبت صحیح از سلامتی خود نیستید. عجیب نیست که اجتناب از تجربه‌کرد ن، موجب وخیم‌ترشدن تدریجی کیفیت زندگی در بلند مدت می‌شود.

مثلاً اگر نمی‌خواهی احساس اضطراب کنی، اضطراب بیشتری احساس خواهی کرد، و زندگی محدودتری خواهی داشت.

اگر رنج می‌کشید، شاید زمان زیادی را صرف به‌کارگیری تکنیک‌های مقابله‌ای هولناک کرده‌اید، و همزمان، زندگی‌کردن را رها کرده‌اید.

اگر سعی کنید حس بدی چون درد و رنج را تجربه نکنید، نه‌تنها بسیار شدیدتر تجربه خواهید کرد، بلکه رویدادهای خنثای قبلی نیز آزاردهنده و حساسیت‌زا می‌شوند

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که اکثرِ افرادِ غیروسواسی، گاه‌وبیگاه افکار مزاحمِ گوناگونی، درست مانند افراد وسواسی، دارند. پس تفاوت آنها در چیست؟ شاید بخشی از پاسخ این باشد که: افرادی که مبتلا به مشکلات افکار وسواسی شدید هستند، برای فکرنکردن و اجتناب از این افکار، بیشتر از دیگران وقت تلف می‌کنند. اگر از افراد معمولی خواسته شود به چیز خاصی فکر نکنند، آنها نیز در خصوص افکار منفی خود، ناراحتی بیشتری احساس خواهند کرد.

- پذیرفتن درد، گامی در جهت رهایی از آن است.

رنج‌بردن یکی از نتایج تلاش بیهودهٔ ذهن ما برای کنترل چیزهایی است که قابل کنترل نیستند.

به‌خاطر داشته باشید که هیجانات، ادراک‌ها و عواطف کنونی در قطار سمت چپ، افکار در قطار وسط و اشتیاق و راهبردهای مقابله‌ای در قطار سمت راست قرار دارند. امتحان کنید که آیا می‌توانید روی پل بمانید. اگر آنجا را ترک کردید فقط توجه کنید چه اتفاقی رخ می‌دهد و بعد دوباره به روی پل بازگردید. حداقل سه دقیقه برای تماشاکردن قطارها صرف کنید و ببینید چه اتفاقی برایتان رخ می‌دهد. حال در جدول بعدی برخی از چیزهایی را که هنگام ایستادن روی پل و مشاهدهٔ قطارها متوجه شدید، یادداشت کنید.

برای دنیای درونی‌تان باید مهارت‌های دیگری بیاموزید: باید یاد بگیرید که چگونه افکار خود را مشاهده کنید، بدون اینکه آنها را باور کنید و یا نسبت به آنها هیچ نظری داشته باشید، بدون اینکه گرفتار آنها شوید و یا آنها را به چالش بکشید.

جنگیدن برای زندگی شباهتی به زندگی‌کردن ندارد.