بریده‌هایی از کتاب صبحانه در تیفانی

. هرکس توی زندگی بهت اعتمادبه‌نفس داد تا ابد بهش مدیونی.

تنها مشکلم با آن‌ها این است که شاید زبان بعضی‌هایشان راستگو باشد، اما قلب همه‌شان دروغگوست.

هرچه می‌خواهی باش، فقط بزدل نباش،

شما نمی‌توانید به یک موجود وحشی دل ببندید. هرچه بیش‌تر دل ببندید، آن موجود قوی‌تر می‌شود. خلاصه آن‌قدر قوی می‌شود که به جنگل فرار می‌کند. یا می‌پرد روی شاخهٔ درخت. بعد درختی بلندتر. بعد هم آسمان. آخروعاقبتت این خواهد بود، آقای بل. اگر به خودت اجازه بدهی عاشق یک موجود وحشی بشوی، سرنوشتت این است که به آسمان چشم بدوزی.»

می‌شود عاشق کسی بود، بدون این‌که این فکرها را درباره‌اش کرد. کافی است او را غریبه نگه داری، غریبه‌ای آشنا.»

«من نه. من هیچ‌وقت به چیزی عادت نمی‌کنم. آدمی که به همه‌چیز عادت می‌کند هیچ فرقی با مرده ندارد.»

آدم باید با هرکس دلش خواست ازدواج کند یا... گوش کن، اگر یک روز بیایی پیش من و بگویی می‌خواهی با "مرد جنگ" عروسی کنی، من به احساست احترام می‌گذارم. نه، جدی می‌گویم. عشق باید مجاز باشد. من کاملا طرفدارش هستم

هرچه می‌خواهی باش، فقط بزدل نباش، دورو نباش، از احساسات دیگران سوءاستفاده نکن، فاحشه نباش. ترجیح می‌دهم سرطان داشته باشم تا یک قلب دروغگو. فکر نکنی این را از روی عقاید مذهبی می‌گویم؛ فقط این‌طوری در عمل بهتر است. سرطان شاید تو را نسبت به همه‌چیز بی‌اعتنا کند، اما آن یکی حتمآ این کار را می‌کند.

لحظه‌ای که نامه را دید، چشم‌هایش را ریز کرد و لبخندی جمع‌وجور و جدی روی لبش نشاند که سنش را کلی بالا برد. بهم گفت: «عزیزم، لطف می‌کنی کیف دستی‌ام را از توی آن کمد بیاوری؟ دخترها این‌جور چیزها را بدون رژلب نمی‌خوانند.»

روزی حدودآ پنجاه بار حمام می‌کند. بابا مرد باید کمی هم بو بدهد.